Fylkir - 03.03.1950, Blaðsíða 4

4
FYLKIR
Frumvarp til laga um genglsskráningu
Framhald af 1. síðu.
vegna breytinga á vísitölu
framfærslukostnaðar.
Nú sýnir vísitala fyrir des-
embermánuð 1950 hækkun
eða lækkun framfærslukostn-
aðar urn 5% eða meira, frá
því launahækkun eða launa-
lækkun var síðast ákveðin, og
skulu þá laun fyrir janúar
1951 hækkuð eða lækkuð
samkvæmt þeirri breytingu á
liamfærslukostnaði, er vísi-
talan sýnir. Við ákvörðun
launahækkunar eða launa-
lækkunar skal þó ekki tekið
tillit til þeirrar breytingar á
framfærslukostnaði, sem vís-i
talan sýnir og á rót sína að
rekja til breytts verðs á land-
búnaðarafurðum samkvænrt
4. gr. laga nr. 9/1947 vegna
hækkunar eða lækkunar á
launum bónda og verkafólks
hans, þeirrar er leitt hefur
af ákvæðum þessarar greinar
um breytingar á launum.
Laun, sem ákveðin verða
fyrir janúar 1951, sktdu ekki
breytast vegna breytinga á
vísitölu framfærslukostnaðar
til jtiníloka 1951.
Nú sýnir vísitala fyrir júní
1951 hækkun eða lækkun
framfærslukostnaðar um 5%
eða meira, frá því hækkun
eða lækun launa var síðast
ákveðin, og skulu þá laun
l'yrir jtilí 1951 hækkuð eða
lækkuð , samkvæmt þeirri
breytingu á framfærslukostn-
aði, sem vísitalan sýnir, en
frá 1. ágúst 1951 skulti laun
ekki taka breytingum sant-
kvæmt ákvæðum þessara
laga.
Skilyrði launahækkunar
samkvæmt þessari grein er,
að launagreiðslur hækki ekki
af öðrum ástæðum en lög
þessi mæla, l’rá því sem þær
samkvæmt síðasta gildum
kjarasamningi fyrir þann dag.
8. gr.
Styrkir og aðrar greiðslur,
sent samkvæmt lögum eiga
að greiðast með verðlagsupp-
bót, skulu framvegis greidd í
einu lagi, þtnnig. að heildar-
greiðslan jafngildi ao krónu-
tölu þeirri fjárhæð, sem
grunngreiðsla og verðlagsupp
bót hefðu numið samanlagt
samkvæmt þeim ákvæðum ev
giltu, þegar lög þessi tóku
gddi. Persónulegir styrkir
ntega
akva ði 7. gr. um
ingar.
9. gr.
Verð vöru, sem framleidd
er og seld innanlands, má
hækka sem nemur hærri er-
lendum kostnaðarliðum og
sem nemur innlendum kostn-
aðarliðum, öðrum en laun-
um. Tillit má þó taka til
þeirra breytinga á launum,
sem verða í júlí 1950 og jan-
úar og júlí 1951 samkvæmt
þessunr lögum vegna breytts
framfærslukostnaðar sam-
kvæmt vísitölu.
Ákvæði gildandi laga um
verðlagningti landbtinaðaraf-
urða skulu haldast. Þó má
mjólkurverð ekki hækka
vegna launahækkunar sant-
kvæmt þessum lögunr fyrr en
í júlí 1950.
Til ársloka 1950 skal ekki
leyft við álagnitrgu á verzl-
unarvörur að leggja á þá
krónutölu, senr vörurnar
hækka unr vegna gengislækk-
unar innar. V erðlagsyf irvöld-
unr skal þó skylt að leyfa
hækkun álagningar vegna
lrækkunar á launum verzlun-
arfólks sanrkvænrt 7. gr.
10. gr.
Verðtollur sanrkvænrt lög-
unr nr. 62/1939, 1. gr. laga
trr. 2/1950, skal heinrtur nreð
45% álagi í stað 65%.
11. gr.
Framleiðslugjald skal lagl
á verðnræti þeirra sjávaraf-
urða, sem nýju togararnir
afla, hvort senr þeir leggja
afla sinn hér á land eða selja
lrann erlendis. Ef aflinn er
ísfiskur, senr seldur er erlend
is, skal gjaldið lagt á aflaverð
nræti, sem er turrfrám £ 8.500
brúttó í söluferð, áður en út-
flutningsgjöld, tollur og lönd
turar- og sölukostnaður er frá
dregið. Ef sala í tveimur
næsLu söluferðunr á undan
heftir nunrið lægri fjárhæð
en £ 8.500 í söluferð að nreð-
altali, skal lreimilt að draga
það, senr á vantaði, frá gjald
skyldri fjárhæð. Gjaldið skal
nenra 25% af því ,senr er unr
franr £ 8.500 sölu. Gjaldið
skal tekið af óskiptunr afla,
þannig að ekki skal reikna
aflaverðlaun eða annan hlut
af þeinr hluta andvirðisins,
senr tekið er nreð þessu
gjaldi. Af brúttó verðmæti
sjávarafurða nýju togaranna,
annarra en ísfisks og síldar,
skal greiða 10%. Verðmæti
þessa afla skal nretið af þi'iggja
nranna nefnd, er ríkisstjórn-
in skipar, og skal htin nriða
við gangverð afla upp úr
skipi á hverjum stað.
Útflutningsgjald skal lagt á
hvalafurðir og nenra 10% af
útflutningsverðnrætinu.
Fratrrangreindu franrleiðslu
gjaldi skal varið til að standa
straunr af og endurgreiða
skuldir ríkisins, sem myndazt
hafa í sanrbairdi við togara-
kaup, ábyrgðargreiðslur og
aðrar franrkvænrdir í þágu
sjávarútvegsins á liðnunr ár-
unr og því næst til að greiða
önnur útgjöld ríkisins.
Franrleiðslugjald skal lagt
á allar síldarafurðir, og skal
það nenra 8% af útflutnings-
verðnræti þeirra. Ef sunrar-
afli skipa, er veiða í snurpi-
nót, er nrinni en 6000 nrál
pr. skipshöfn að nreðaltali, er
ríkisstjórninni heimilt að
lækka gjaldið. Ef afli er
nrinni en 4000 nrál pr. skips-
höfn að meðaltali, er ríkis-
stjórninni heinrilt að fella
það niður. Gjaldi því, senr í
þessari nrálsgrein segir, skal
varið til að setja á stofn út-
lánasjóð, senr rekinn sé aðal-
lega í þágu síldarútvegsins.
Þangað til slík stofnun tekur
til starfa, skal gjaldið varð-
veitt á sérstökunr reikningi í
Seðladeild Landsbanka ís-
lands, og nrá ekki nota Jrað
til útlána.
12. gr.
Leggja skal sérstakan skatt
á eignir allra þeirra aðila,
senr skattskyldir eru sanr-
kvænrl 1. og 2. kafla laga nr.
6/1935, og skal skattálagning-
in nriðuð við eignir Jreirra
lrinn 31. desenrber 1949.
Undanþága undan skatti sanr-
kvænrt sérstökunr lögunr,
önnur en sú, senr greinir í
lögunr nr. 37/1944, tekur
ekki til þessa skatts.
Mat á verðmæti eigna
skal fara eftir ákvæðunr
skattalaga og hrein eign skal
ákveðin eins og þar segir með
eftirtöldunr breytingum:
1. Fasteignir skulu nretnar
samkvæmt fasteignamati
nrargfölduðu nreð tölunni 5,
að þvi er varðar Reykjavík,
tölunni 4, að því er varðar
aðra kaupstaði með yfir 4000
íbúa í árslok 1948, og tölunni
3, að því er tekur til annarra
landshluta.
2. Verðmæti skips skal tal-
ið vátryggingarverð þess,
nenra sannað sé með mati, að
söluverð þess sé annað. .
3. Eignir lrlutafélaga og
samvinnufélaga skulu metnar
af nefnd þriggja manna, er
ríkisstjórnin skipar.
4. Hlutabréf skulu ekki
talin nreð eignunr skattaðila,
og eigi skal lrlutafé dregið
frá eignunr hlutafélaga.
5. Ógreiddur eignaauka-
skattur sanrkvæmt lögum nr.
128/1947 skal dreginn frá
eign aðila.
6. Stofnsjóðir sanrvinnufé-
laga skulu taldir eign félags-
nranna, en ekki samvinnufé-
laganna.
7. Sparifé, peningar, verð-
bréf og útistandandi skuldir
skal dregið frá hreinni eign,
er hún lrefur verið ákveðin
sanrkvænrt framansögðu, svo
lrenri og að svo miklu leyti
senr þessir eignarliðir lara
fram úr skuldum.
Frá þeirri eign, senr þamrig
kenrur franr, mega skattaðil-
ar, að hlutafélögum og sam-
vinnufélögum fráteknum,
draga kr. 300.000, áður en
skattur er á lagður. Skattur-
inn skal nenra 10% af eign
einstaklings unrfranr nefndar
kr. 300 000, en ekki franr yf-
ir kr. 1 000 000. Af Jrví sem
er unrfram kr. 1 000 000
skal greiða 12%.
Hlutafélög og samvinnufé-
lög skulu greiða 8% af
hreinni eign sanrkvænrt fram-
ansögðu upp að kr. 1 000 000,
og 10% af því, senr umfram
er.
Skattgreiðanda er heimilt
að greiða skattinn nreð jöfn-
um afborgunum af höfuðstól
á 20 árum auk 3i/2% árs-
vaxta af skattskuldinni, eins
og hún er á hverjunrm tínra,
enda geli lranir út skulda-
bréf fyrir skuldinni, en ríkis-
stjórnin ákveður form og
texta skuldabréfanna.
Ríkisstjórnin skal nota
skuldabréfin til greiðslu á
skuldum ríkisins við Lands-
banka íslands. Skal Lands-
bankinn skyldur að taka við
bréfununr á nafnverði senr
greiðslu á skuldunr ríkisins
við bankann, jafnóðum og
þau eru afhent bankanunr,
en ríkissjóður ábyrgist gagn-
vart bankanum greiðslu bréf-
anna.
13. gr.
Um skattaálagningu eftir
þessum lögunr skal farið eft-
ir ákvæðunr laga unr tekju-
og eignaskatt, eftir því senr
við á, enda mæli lög þessi
ekki öðruvísi, Jrar á nreðal
unr innheimtu, lögtaksrétt,
vangoldinn skatt og viður-
lög.
14. gr.
Ráðlrerra setur með reglu-
gerð ákvæði, er varðar franr-
kvæmd laga þessara, Jrar á
nreðal imr úthlutun bóta á
sparilé, ákvörðun framleiðslu
Framh. á 2. síðu.
b.eytast í sami.emi við
lauirabrevt-
i