Fylkir - 10.03.1950, Blaðsíða 2

2
FYLKIR
Ahrií gengislækkunar á sjávarútveginn
FYLKIR
málgagn Sjálfstæðisflokksins
Útgefandi:
Sjálfstæðisfél. Vestmannaeyja
Ritstjóri og ábyrgðarm.:
Gunnar Hlíðar
Sími 203 - Box 16
1 Auglýsingar annast:
skrifstofa Sjálfstæðisflokksins
sími 344.
Prentsmiðjan Eyrún h. f.
Yfirklór framsókn-
arfulltrúanna
í síðasta Framsóknarblaði
koma báðir bæjarfulltrúar
Framsóknarflokksins fram á
sjónarsviðið til þess að reyna
að afsaka og breiða yfir frum-
hlaup sitt, er þeir á síðasta
bæjarstjórnarfundi léðu
kommúnistum lið og sam-
þykktu með þeim mótmæli
gegn frumvarpi ríkisstjórnar-
innar um gengisfellingu og
fleira.
Hafa þeir ábyggilega orð-
ið þess áskynja, að allir hugs-
andi menn hér, hafa þegar
gert sér það ljóst, að leið sú
sem bent er á í frumvarpinu
er eina færa leiðin til að rétta
við sjávarútveginn og skapa
honum raunhæfan grundvöll
til þess að starfa á.
Vestmannaeyingar munu
ekki síður, og jafnvel frekar,
en aðrir landsmenn fylgjast
vel með hvað gerist í þessum
málum, þar sem öllum mun
ljóst, að staðhættir allir og
aðstaða hér er þannig, að bæj
arfélagið og bæjarbúar eiga
undantekningarlaust afkomu
sína undir því, hvernig leyst
verður fram úr vandamálum
sjávarútvegsins.
Framsóknarfulltrúarnir hér
hafa í þessu máli markað sér
bás við hlið kommúnista og
þannig greinilega sannað að
þeim liggur það ekki þungt
á hjarta hvernig fer um bæj-
arútgerðina eða hvernig hag-
ur útgerðarmanna hér verður
yfirleitt í framtíðinni.
Annar fulltrúi flokksins,
Þ. Þ. V. gerir lítilmótlega til-
raun í síðasta Framsóknar-
bkfði til þess að klóra sig
fram úr ógöngunum með því
að hamra á því, að „byrð-
arnar“ af frumvarpinu, ef
það næði fram að ganga,
myndu fyrst og fremst lenda
á þeim lægst laúntiðu. Hafi
hann lesið hina hagfræðilegu
greinargerð, sem fylgir fruin
varpinu og ef hann kærir sig
Framhald af 1. síðu.
mynduð, flutti forsætisráð-
herrann, Ólafur Thors, ræðu
í desember 1944. Þar sagði
liann á þessa leið:
„Hitt er svo auð-vitað
stjórninni og stuðningsmönn-
um hennar Ijóst eins og öll-
um öðrum, að ef dómur
reynslunnar verður sá, að hin
nýja tœlmi fceri ekki risið
undir óbreyttu kaupi, verð-
ur ekki hjá því komizt, að
allir, ekki bara þeir lágt
launuðu, heldur allir, er
framfœri hafa af framleiðsl-
unni, verða að lcekka kröfur
sinar, því til langframa getur
engin þjóð búið við halla-
rekstur. En þá og þá fyrst er
frambcerilegt að gera þessar
kröfur. Og þá og þá fyrsr,
nokkuð um að skíra rétt frá
málum ,þá er túlkun hans öll
í umræddri grein og niður-
staða vísvitandi blekking. í
álitsgerð hagfræðinganna er
einmitt gerð ítarleg grein
fyrir hvernig aðgerðir þær,
sem gert er ráð fyrir í frum-
varpinu myndu verka á lífs-
afkomu einstaklinganna og
þá fyrst og fremst hinna lægst
launuðu og er sú niðurstaða
í fullu ósamræmi við túlkan-
ir þess ,,hagfræðings“ fram-
sóknarmanna hér.
En Þ. Þ. V. er nokkur vor-
kun. Bæjarbúum er það öll-
um ljóst að hann flaut inn í
bæjarstjórnina á atkvæðum
kommúnista. Þess vegna mun
hann á þeim vettvangi reyna
að dansa eins og hann heldur
að þeim bezt líki og á það
vafalaust eftir að sýna sig í
fleiri tilfellum en þessu.
Hvernig þessir bæjarfull-
trúar Framsóknarflokksins
hugsa sér að reka bæjartog-
arana áfram með óbreittu
gengi og óbreyttum tilkostn-
aði, er ráðgáta, sem þeir sjálf
ir hafa ábyggilega ekki lagt
sig niður við að reyna að
ráð.a fram úr frekar en þeir
hafa reynt að gera sér ljósa
afkomu almennings bér, ef
útgerðin í heild verður ekki
fundinn starfhæfur grund-
völlur til þess að byggja af-
komu sína á.
Og hvernig halda þessir
sömu bæjarfulltrúar að lána-
drottnar bæjarútgerðarinnar
líti á þá afstöðu bæjarstjórnar
innar að mótmæla. þeim ráð-
stöfunum, sem vérið er að
gera henni, ekki síður en ann
arri útgerð í landinu til við-
reisnar.
eftir að verkalýðurinn hefur
séð, að í orði og á borði hef-
ur allt verið gert, sem hugs-
anlegt er til þess að halda
uþþi lífskjörum hans, mun
verkalýðurinn vera reiðubú-
inn til að lilusta á og fara eft-
ir slíkum óskum. Þetta er
jafn augljós sannleikur setn
hitt er augljós firra, að vera
nú að hefja illvígar deilur
um kauþlœkkanir, meðan
enginn veit, hvort kaupið
þarf að lcekka, og þá enn sið-
ur, hversu mikil lcekkumn
þyrfti að vera“.
Þeir, sem að nýsköpuninni
stóðu, lofuðu því, að þegar
nýju skipin og tækin hefðu
verið flutt inn í landið, þá
skyldi að því horfið að búa
rekstri þeirra traustan og var-
anlegan grundvöll. Mönnum
var ljóst, að það var ekki
nóg, að fá hin nýju skip.
það þurfti líka að skapa
grundvöll að arðbærum
rekstri. Því var lofað að sam-
ræma framleiðslukostnaðinn
og afurðaverðið. Þessu máli
hefur orðið að fresta undan-
farin ár. Nú er svo komið,
að þessu máli verður ekki
lengur skotið á frest. Tillög-
ur okkar fela í sér það, að
verið er að efna það loforð,
sem hinir þrír stjórnarflokk-
ar lofuðu 1944.
Tilllögurnar og verzlunin.
í skjóli innflutningshaft-
anna hafa bankarnir rekið ó-
eðlilega ntikla útlánastarf-
semi, að nokkru — en ekki
öllu — leyti fyrir tilhlutun
ríkisins. Lánin hafa farið í
það að auka fjárfestinguna og
til þess að standa straum at'
taprekstri og að nokkru
leyti til að auka rekstrarfé.
Við þetta hefur kaupgeta
vaxið óeðlilega ntikið og dýr-
t íð myndazt. Aðalorsök dýr-
tíðaraukans á síðari árum er
hin óeðlilega rnikla fjárfest-
ing og taprekstur, sem hald-
ið hefur verið uppi með út-
lánastarfsemi bankanna og
halla á ríkisbúskapnum. Þe'ssi
dýrtíð hefur valdið hækk-
andi verðlagi, hækkandi kaup
gjaldi og þar með hækkandi
framleiðslukostnaði. Síhækk-
andi verðlag innanlands hef-
ur gert miklu arðbærara og
öruggara að framleiða fyrir
innanlandsmarkaðinn heldur
en framleiða til útflutnings.
Innanlands er hægt að selja
flest með háu verði: Þetta
hefur leitt til þess, að fram-
leiðsluöfl, bæði verkafólk og
tæki, hafa flutzt yfir í fram-
leiðslu fyrir innanlandsmark-
aðinn, og hefur því fram-
leiðsla til útflutnings orðið
minni en ella, og hefur það
enn aukið á erfiðleikana með
það að greiða innflutninginn.
Með gengislækkuninni, sem
mælt er með, er stefnt að því
að snúa þessari þróun við.
IJtflutningsframleiðslan verð-
ur arðbærari en áður, og um
leið verður hægara fyrir út-
flutningsframleiðsluna að
keppa um vinnuafl og tæki
við innlenda iðnaðinn. Það
má því búast við aukinni
framleiðslu fyrir erlenda
markaði. Eftir gengislækkun-
ina selzt innflutta varan á
verði, sem er santbærilegra
en áður við verð á vöru
framleiddri innanlands. Að-
flutta varan verður ekki leng
ur eins mikil kjarakaup og
hún hefur verið áður og
dregur því úr ásókn í inn-
flutning. Eftir því sem jafn-
vægið í verzluninni eykst,
dregur úr vöruskortinum og
svartamarkaðsbraskinu. Gróð-
inn af innflutningsverzlun-
inni minnkar. Enn fremur
er eins og stendur óeðlilega
hátt verð á margs konar inn-
fluttum Vörum, sem ekki eru
í vísitölunni. Vel er hugsan-
legt, að slíkar vörur muní
jafnvel lækka í verði fremur
en hækka. Við það að rýmk-
ar um verzlunina, munu
einnig margar þær vörur,
sem nú eru ófáanlegar, verða
fluttar inn, enda er einn höf-
uðtilgangurinn með þeim til-
lögum, sem hér eru gerðar,
að hægt verði að létta af inn-
flutningshöftunum.
Tillögurnar og kjör þjóðar-
innar.
Markmið heilbrigðrar
stjórnarstefnu hlýtur ávallt
að vera það að skapa almenn-
ingi í landinu sem bezt lífs-
kjör, þannig að prófsteinn-
inn á réttmæti ákveðinna
ráðstafana í atvinnu- og fjár-
hagsmálum hlýtur einmitt að
vera sá, hvort þessar ráðstaf-
anir séu til þess. fallnar að
bæta . lífskjör almennings í
bráð og lengd, og á það auð-
vitað einnig við um tillögur
þær, sem hér eru lagðar
fram.
Það hefur oft verið látið í
veðri vaka, að ekki væri
hægt að gera neinar ráðstaf-
anir, sem að gagni kæmu til
úrbóta atvinnu- og fjárhags-
vandamálunum, nerna slíkar
ráðstafanir hefðu í för með
sér skerðingu lífskjara þjóð-
arinnar í heild, einkum laun-
Framhald á 4. síðu