Fylkir - 03.08.1950, Page 1

Móígagn
S;óH:t,£oðis
flokksins
2. árgangur.
Vestmannaeyjum, 3. ágúst 195Q
1 1. tölublað.
Gunnar Ólafsson:
R strandstaðnnm
"W **■*£'% * jLf *
Þ|oðnatiðin
Fyrir sextíu til sjötíu árum
voru góðir nágrannar staddir á
strandstað. Annar þeirra hafði,
ásamt fleirum, verið við björgun
á ýmiskonar dóti úr strönduðu
skipi, og eftir það hafst við á
strandstaðnum með öðrum, er
gættu þess, sem þjargað var.
Varðmaður þessi stóð álengd-
ar frá „Skansinum" og gætti að
þeim, sem komu á strandupp-
þoðið.
Að vörmu spori snýr sér einn
meðal aðkomendanna að varð-
manninum og segir:
Hverjir stela laxi?
Þeir, sem stela
sagði varðmaðurinn og þar með
féll samtalið niður.
Annars bar það stundum við
á útkjálkum landsins, ef eitt-
hvert dót náðist á land úr strönd
uðu skipi, að sumum þótti það
sanngjarnt, og í alla staði rétt,
að skoða það eins og reka upp
á almennings fjörur, og þá ekki
hvao sízt ef það voru matvæli.
Skipströnd áttu sér langoftast
stað á útmánuðum, á þeim tíma,
sem matarskorturinn var einna
tilfinnanlegastur og algengastur
meðal almennings í afskekktum
héruðum.
Nútímamenn, yngri kynslóðin,
á sennilega erfitt með að skilja
þetta eins og svo margt annað,
sem tíminn hefur breitt yfir. Þá
var flest svo lítið og fátæklegt
móts við það, sem nú er. Það var
þara gamaldags og púkó segir
unga fólkið, eða þá afskaplega
agalegt, eins og „skólaæskan
okkar" segir, og á að segja.
Já nú gengur menningin fjöll-
unum hærra, og þá verður það
móðins, að hætta öllu þvílíku
smákroppi, en þrjótast heldur
eða smjúga inn í hús náungans
í leit eftir því, sem unga fólkið
vanhagar um, til þess að geta
lifað reglulegu menningarlífi. Ef
ekki næst í „bankóseðlana",
sem alltaf eru vel séðir, þá
selja menn annað dót, sem afl-
ast hefur, bæði á þeim svarta
og hvíta, rétt eftir því, sem ger-
ist og gengur, eða þá eftir kaup-
hallarkurs stéttarinnar.
Aðrir eiga ekkert við þess-
háttar bölvað smá kropp. Þeir
horfa hærra, og þá selja þeir
og leigja annarra manna jarð-
eignir, og strekkja með því
hærra og hærra í áttina til brask
anna, sem blessunin hún Rann-
veig sagði stríð á hendur og
eyðilagði með öllu. En hún
gleymdi framsóknarbröskurun-
um og þessvegna lifa þeir enn
og dafna vel eins og heilbrigðu
börnin.
Þessum mönnum eru allir veg
ir færir. Þeir sigla beggja skauta
byr á menningaröldum nútím-
ans, og hrósa sér af öllu afli,
nærri því eins, eða rétt eins og
gagnfræðaskólastjórinn okkar
gerir og allir hans jafningjar, ef
þeir annars finnast ofan jarðar.
Nú, ef einhverjir taka upp á
því, að spyrja, hverjir selji ann-
ara manna jarðeignir, án heim-
ildar og í allra óleyfi, þá hlýtur
svarið að verða svipað svari varð
mannsins á strandinu, eða hvað
segir þú um það Hannes .með
fóðurbætinn? Já,
Hverjir selja hér landsjóðs-
jarðir lagsi?
Þeir, sem selja,
segir Hannes, stutt og laggott.
Hann er þessu öllu saman ó-
irunnugur og hann gat ekkert
annað sagt.
Auk þess er hann illa kynntur
á hærri stöðum, rétt eins og
fleiri, sem virða bæjarstjórann
ekki meira en á sannvirði, eða
litlu meira en Hrólfinn, sem öllu
stýrir með öllum rukkurunum,
innfæddum og aðfluttum, allt
eftir lögðum snúrum þessara, já
þessara hægrihandar ráðherra
bæjarstjórans, þegar hann fær
að skrifa undir auglýsingar um
Framhald á 4. síðu.
Að þessu sinni hefst þjóðhá-
tíðin á morgun og er það í fyrra
lagi. Allir óska þess að ,,There-
sía" gefi okkur gott veður, því
annars verður lítill hátíðarbrag-
ur á fólkinu og til lítils allt það
starf og umstang sem allir Eyja-
búar hafa fyrir hátíðinni.
Mér dettur í hug að gefa að-
komumönnum litla mynd af því
feikna starfi sem bak við Þjóð-
hátíð Vestmannaeyja liggur.
Sú regla hefur verið höfð á
hátíðahaldinu nú um alllangt
skeið að íþróttafélögin Þór_ og
Týr hafa staðið fyrir hátíðinni
sitt árið hvor og er það nú í-
þróttafélagið ,,Þór" sem hefur
„heiðurinn og skömmina" þetta
árið og skulum við því gefa okk-
ur á tal við formann ,,Þórs" hr.
stúdent Kristján Georgsson.
Nú er fyrir nokkru hafinn
undirbúningur að Þjóðhátíðinni
og þið eruð farnir að vinna inni
í Dal við skreytingu, er ekki svo?
Jú 'þjóðhátíðarundirbúningur
hefst venjulega um það bil mán-
uði áður, en hún á að vera.
Undirbúningsstarfinu hjá okkur
er hagað þannig að kosið er í
nefndir og hver nefnd hefur sitt
sérstaka verkefni. Nefndirnar
safna síðan því saman sem þær
eiga að sjá um og að lokum
hjálpast svo allar nefndirnar að
því að koma hlutunum fyrir á
sínum stað í Dalnum, svo þú
sérð að við reynum með þessu
móti að ná til sem flestra þeirra
manna innan félagsins, sem
vilja leggja sitt til að hátíðin
verði félaginu til sóma.
Hvernig er með kostnaðinn af
öllu því starfi og umstangi, sem
í kringum þjóðhátíðina er, og
hefir ekki verið erfitt að fá upp
í þann kostnað með aðgangseyr-
inum einum saman?
Mest öll vinna sem fram-
kvæmd er, er unnin í sjálfboða-
vinnu og þurfum við því a|5
kaupa efni til að vinna úr, en
lítinn sem engan vinnukraft, því
að ef það kæmi til, væri ekki
unnt fyrir félögin að gangast
fyrir þessari einstæðu og vinsælu
skemmtun. Aðgangseyririnn get-
ur aldrei vegið á móti kostnað-
inum og þrátt fyrir það að
manni virðist vera á þriðju þús-
und fuliorðinna þá eru oft mjög
slæmar heimtur með slaufusöl-
una og virðist svo, að til séu
menn sem finnst það of mikið
að greiða þessa litlu upphæð
fyrir tveggja daga skemmtun.
Nú höfum við tekið upp þá
nýbreyttni að hafa happdrætti
í sambandi við aðgöngumiðana
og verður vinnihgurinn einhver
eigulegur munur.
Verður þjóðhátíðin nokkuð
frábrugðin því sem vant er?
Nei, fyrirkomulag er allt hið
sama, nema hvað reynt er að
breyta til með skemmtiatriði.
Þetta gefur okkur góða mynd
af því hver hugur fylgir máli að
láta alla njóta gleði og gamans
fyrir lítið gjald og eiga því allir
að taka þátt í hátíðinni af hug
og hjarta ef veðrið ekki spillir;
sem við vonum að ekki komi til.