Fylkir - 03.08.1950, Blaðsíða 2

2
FYLKIR
MAGNÚS ÍSLEIFSSON
Fæddur 8. ágúst 1875. - Dáinn 25. ágúst 1949.
in memoriam
Það er nú bráðum ár liðið
síðan vinur minn Magnús Isleifs
son lést í Landspítalanum í Rvík
eftir erfiða legu, en ég var fjar-
verandi er hann lézt, 25. ágúst
1949 og undraðist það er ég kom
heim að ekki hafði verið skrifuð
um hann minningargrein í Eyja-
blöðin, jafn nýtan og merkan
mann og Magnús var, en fyrst
svo hefur ekki orðið, þá vil ég
nota tækifærið, því hinn 8. á-
gúst hefði Magnús orðið 75 ára.
Magnús ísleifsson var fæddur
að Kanastöðum í Rangárvalla-
sýslu 8. ágúst 1875, sonur hjón-
anna Isleifs Magnússonar og Sig
ríðar Árnadóttur frá Stóra-Ár-
móti.
Á uppvaxtarárunum vann
Magnús að algengum sveita-
störfum hjá foreldrum sínum,
en 1894 byrjaði hann trésmíða-
nám hjá Gissuri bróður sínum,
og vann að trésmíðum í Rangár-
vallasýslu þar til 1901 að hann
fluttist til Vestmannaeyja, en
hér hafði hann verið 3 vetur
áður við sjóróðra. Ekki hafði
Magnús verið hér nema eitt ár,
er hann gerði sveinsstykki í iðn
sinni, en það var ekki siður í
þá daga að menn tækju sveins-
próf. Það var látið duga ef
menn voru laghentir að þeir
keyptú sér hamar, sög og öxi og
tækju að sér smíðar, en Magnús
hugsaði hærra, hann hafði
brennandi áhuga á því að hver
og einn lærði sitt verk, og skil-
uðu sinni vinnu, svo allir mæffu
vera ánægðir. Hann var kröfu-
harður við sjálfan sig og sívinn-
aridi, það voru ekki margir dag-
ar á árinu sem honum féll verk
úr hendi, hann skilaði miklu
dagsverki. Ég minnist hans er
við unnum saman í Iðnráði Vest-
mannaeyja, fyrst þegar það tók
tli starfa, það voru mörg verk-
efni sem lágu þá fyrir, þá gat
Magnús oft verið harður í horn
að taka, þegar dæma átti um
hæfileika umsækjanda til að
mega teljast iðnaðarmaður, en
sanngjarn var hann og sam-
vinnuþýður.
Magnús var stofnandi Iðnað-
armannafélags Vestmannaeyja
og jafnan kjörinn fulltrúi sinn-
ar stéttar, hvort heldur var hér í
Eyjum, eða til að sækja iðnþing
annarsstaðar á landinu. Hann
var tillögugóður, sanngjarn og
hafði alltaf gamanyrði á vörum.
í byggingarnefnd átti hann
sæti frá því Vestmannaeyjar
fengu bæjarréttindi 1919, og
þar var hann sjálfkjörinn full-
trúi sinnar stéttar.
Þó Magnús væri húsasmíða-
meistari, þá lagði hann gjörfa
hönd á fleiri smíðar, sérstaklega
framan af að hann smíðaði hús-
gögn og innréttingar, en það
þótti sjálfsagt að smiðir eins og
það var kallað, smíðuðu allt er
að trésmíðum laut.
Ekki veit ég hve mörg hús
Magnús hefur smíðað eða staðið
fyrir byggingu á, en þau eru
mörg, og það var enginn svik-
inn á því að fá hann til að
standa fyrir byggingu, því að
hann var sérstaklega vandvirkur,
laginn og hagsýnn og var óhætt
að treysta því, ef hann tók að
sér að byggja hús, þá þurfti ekki
að efa að það var vel unnið.
Á 20 ára afmæli Iðnaðar-
mannafélags Vestmannaeyja í
ár var samþykkt að stofna sjóð
er bera ætti nafn Magnúsar ís-
leifssonar með tillagi frá félag-
inu, en þátttaka í sjóðsstofnun
er heimil öllum þeim er þess
óska.
Tilgangur sjóðsins á að vera
að styrkja efnilega iðnaðarmenn
til áframhaldsnáms hérlendis
cða erlendis, en það var í anda
Magnúsar, að hver og einn lærði
sitt fag eins vel og kastur var á,
iil þess að geta með sanni kall-
ast iðnaðarmaður, hann hafði
mikla löngun tii þess að sigla
til frekara náms, eins og Gissur
b"óðir hans, en efnin leyfðu það
ekki þá, svo hann varð að vera
án þess, en meðfæddar hæfi-
leikagáfur gerðu hann að einum
þeim bezta húsasmíðameistara
er við höfum átt.
Magnús kvæntist 26. nóv.
1904 Magnúsínu Guðmundsdótt-
ur frá London í Vestmannaeyj-
um, hinni ágætustu konu og átti
með henni 5 börn, 2 dætur og 3
Það fer ekki hjá þvl, að við |
höfum veitt athygli hinni miklu
fjölgun fólksbifreiða hér í Eyj-
um I sumar. Einangrun og aðrir
staðhættir eru þannig, að ný far
artæki vekja alltaf eftirtekt hér
í bæ.
Um þessi bifreiðakaup er ekki
nema allt gotí að segja a. m. k.
erum við öll sammála um, að
Vestmannaeyingar hafa ekki síð
ur unnið til þeirra, en allur sá
fjöldi, sem líður áfram í bifreið-
um um götur og stræti „megin-
landsins".
Að visu verður aldrei hægt fyr
ir okkur, sem þessar Eyjar byggj
am, að fara í langar ökuferðir,
en það er lágmarkskrafa, að
vegir um Eyjuna séu akfærir, og
má í því sambandi nefna veginn
út í Stórhöfða.
Til skamms tima var það sið-
ur hér, þegar gest bar að garði
að skreppa með hann suður á
Höfða, en nú má heita að sá
þáttur landkynningar sé ófram-
kvæmanlegur, þar sem vegurinn
er ófær öllum venjulegum fólks-
flutningsfaratækjum.
Eitthvað hlýtur að vera illa á
málunum haldið ef ekki er hægt
að fá Höfðaveginn lagfærðan,
og ef marka má af þeim tveim
áheyrendur, (sbr. Brautin 4. tbl.)
sem fylgdu bæjarstjórninni i
nýju húsakynnin þá finnst
manni að óþarft hafi verið að
breikka næstu götu um helming
á meðan ófremdarástand það,
sem áður er lýst ríkir um Höfða-
veginn. Auk þess má i því sam-
bandi minna á að ríkið, sem á
langmestan hluta Eyjanna, á
einnig einu mannvirkin, sem á
Höfðanum standa, svo að for-
ustan í bæjarmálunum ætti að
geta fengið þaðan nægilegan
stuðning til að koma þessu í
framkvæmd. J. F.
sonu, en konu sina missti hann
1945.
Börnin sýndu honum mikinn
hlýleika i veikindum hans, og
minnfist hann oft á það hve þau
væru sér góð, grafreitur foreldr-
anna sýnir það einnig að þau
hafa viljað gera vel til þeirra.
Ég kveð þig kæri vinur með
þakklæti fyrir margar ánægju-
stundir er við áttum saman, og
ég veit að þar tala ég fyrir munn
fjöldans, því mér var ekki kunn-
ugt um að þú ættir neina óvini,
heldur þvert á móti.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
M. Bergsson.
FYLKIR
málgagn Sjálfstæðisflokksins
Útgefandi:
Sjálfstæðisfél. Vestmannaeyja .
Ritst.óri og ábyrgðarm.: |
Gunnar Hlíðar
Sími 203 - Box 16
Auglýsingastjóri:
Finnbogi Friðfinnsson
i
í
I
Prenfsrriio|an Eyrún h. f.
Athugasemdir um
Stóradóm
í síðasta Framsóknarblaði er
bitrur dómur í máli J. Þ. J.
gegn Þ. Þ. V.
í eftirmála segir Þ. Þ. V. að
dómarinn hafi komist að þeirri
niðurstöðu að Jóhann hafi reynt
að bjarga sér með ósannindum.
Þetta er rangt.
Hér var ekki um það atriði
að ræða, sem bætt hefði fyrir
J. Þ. J. ef rétt hefði verið. Þvert
á móti. Hinsvegar tók J. Þ. J.
það fram, að honum væri í
mörgu ókunnugt um rekstur fyr-
irtækjanna Brynju og S. Árnason
& Co. og er missögnin þvi ofur
eðlileg.
Jón Eiríksson hefir skýrt blað-
inu frá því, að Fr. Þorsteinsson
hafi viðurkennt að hafa misskil-
ið Þ. Þ. V. Hann hafi álitið, að
hér væri aðeins átt við það að
rangt hefði verið frá skýrt og
ekki tekin afstaða til þess hvort
það stafaði af ókunnugleika eða
ekki, og væri því ekki rétt að ó-
merkja ummæli þessi. Þ. Þ. V.
tókst að blekkja dómarann en
sýnir nú sinn innri mann.
Fylkir vill hvetja lesendur sína
til þess að lesa dóminn og bera
hann saman við ályktanir skóla-
mannsins.
O
13
to
CD
'QJ
’>
£
o
c
_Q
W
ö)
c
— c
'tz O)
E :0
O O)
>- to
-Q O
ox
c TJ
O)
cu
> ±
M—
cu
22
O O o
--Q
40 D v£
O % £
CQ O0 uo
O
c
o
£
O
4-
4-
o
V)
o
"O
c
c
o
V)
to
c
• mm
V
«/>
im
o
Ai
O
C
c
3
O