Fylkir - 08.09.1950, Side 1

2. árgangur.
Vestmannaeyjum, 8. sept. 1950.
15. tölublað.
Málgagn
Sjálfstæðis-
fíokksins
Gunnar Ólafsson:
Hugleiðingar bæjarstjór-
ans í Eyjablaðinu 2. þ. m,
Hann segir þar meðal
margs annars:
„Því miður er það ranga
við ástandið í útgerðarmál-
um landsins, að helzt þeir,
sem fastheldnastir hafa verið
í að skipta ekki um báta,
heldur eiga áfram þá gömlu
og rninni, hafa bezta af-
komu“.
Þetta er bara partur úr
einni setningu í greininni og
hún gefur góðar bendingar
um innihald greinarinnar í
heild. Eftir henni er þess
engin von, að stóru trollarar
bæjarins verði að verulegu
gagni eða samkeppnisfærir
við þá litlu á meðan þeim
gengur vel. Nei, þeir verða
líka að tapa, og þá verða
þeir stóru ,,samkeppnisfærir“.
Þetta sést ennþá betur í
síð'ustu setningu nefndrar
greinar. Hún er svona:
,,Þó eigendur gömlu bát-
anna séu betur stæðir í bili,
hlýtur þróuniji að vei'ða fram
á við nú eins og endranær, og
að því hlýtur að korna, að
hin nýju skip vei'ði sam-
keppnisfær og eigendum
þeirra til framdráttar því
annars hlýtur íslenzka þjóðin
að líða undir lok“.
Þarna er hann líklega þessi
„hræðilegi heljar ai'ður“.
Heimurinn hlýtur að hallast
og þjóðin, þ. e. bæjarbiiai',
sem lúta vesældar höfðingja
sínurn, bæjarstjóranum og
hægri handar ráðgjöfum hans,
hlýtur að líða undir lok, ef
þessu heldur áfram, ef bát-
arnir, sem hér hafa reynzt
happadrýgstir, lenda ekki all-
ir í sama baslinu og þessi tvö
stóru botirvörpuskip, sem
þegar hafa komið bæjarfélag-
inu í smánarlegt og óviðráð-
anlegt skuldabasl, er nttver-
andi ungt fólk mun súpa
seyðið af alla æfi, og kannski
niðjar þeirra.
Sem betur fer er öll þjóðin
enn ekki sezt að í Vestmanna
eyjum. En út í það eða því-
líkt hefur bæjarstjórinn ekki
hugsað, sem ekki er heldur
von, þegar hann talar um að
öll þjóðin muni líða undir
lok ef gömlu bátarnir, sem
eru langsamlega nógu stórir
hér á miðjum, aflasælustu
fiskimiðunum, og að öllu
leyti happadrýgstir, sökkva
ekki svo djúpt í skuldafenið,
að stóru nýju botnvörpuskip-
in ,,okkar“ eins og jai'ðeigna-
salinn mundi orða það, geta
ekki dregið minni bátana
niður í sarna baslið, með
þeiin óbærilegu sköttum sem
bæjarútgei'ðin liefur þegar or-
sakað, og sem þó að öllum
líkindum mun aukast og
margfaldast, ef þessu verður
haldið áfram.
Allir vita það, nema ef svo
skyldi vera, að bæjarstjórnin
og bæjarstjórinn hennar vita
það ekki, að Eyjarnar eru í
miðjum beztu fiskimiðum
landsiirs, svo að þeir sem á
sjóinn sækja, á þeim bátum,
sem í'eynslan hefur kennt
mönnum, að væru einna
happadrýgstir, geta, með ör-
fátun úndantekningum, náð
heim til sín að kvöldi og ver-
ið heima þegar stormarnir
geysa, bæði vetur, sumar, vor
og haust, nema þeir, er síld-
veiðar stunda fyrir norðan
land á sumrin.
Að mínu áliti eru þetta
nærri ómetanleg hluirnindi,
eða hve margir munu þeir
húsfeður vei'a, sem ekki kjósa
það heldur eir hitt, að veltast
einhvers staðar úti á hafi
hverju sem viðrar og koma
írálega ekki heim til sín
írema eiirs og nokkurs konar
gestir, bara endrum og eins.
Og heimiliir, þau líða ósegjan
lega við þetta, eða er það ekki
rétt þótt svo sé, að bæjarstjór
airn vairti hugkvæmiri til að
skilja það, eiirs og sjálfsagt
fleiri sem eru, að þeirra eig-
iir áliti, of miklir memr til
þess að í'eyna að skilja hið
allra eiirfaldasta í daglegu lífi
sanrferðafólksiirs, hvað þá
hinu, sem erfiðara er við-
fangs.
Að þjóðiir muni líða undir
lok þött gönrlu og hæfilega
stóru bátarnir gefi arð, með-
air tveir nýsköpunartrollarar,
undir pólitískri ómyndar
stjórn, sem alltaf hefur verið
og er enn að sýna það, að
húir alls ekki kairn með þetta
að fara. Það er, held ég,
meiri heinrska en rúmast mun
í kolli bæjarstjórans einum
saman.
En hann er nú nokkuð
vanur að skrifa undir vottorð
eftir því, sem honum er sagt,
og mundi hann í þessu hafa
fengið hjálp við „andlegu
framleiðsluna“ eins og „plag-
ar að vera“.
Eða veit hann það ekki, að
flestir nýsköpunartrollararnir
hafa bjargazt sæmilega franr
að þessu, eða hefur hann
heyrt talað unr nokkurn út-
gerðarstjóra eða bæjarstjóra,
senr hefur barmað sér eins
sárt og bjánalega yfir vel-
gengni smærri bátanna, eins
og hann sjálfur gerir í fyrr-
nefndum greinarsttif?
Líklega vita það flestir,
nema þessi maður og vitgjaf-
ar hans, ef nokkrir eru, að
þjóðin líður ekki undir lok
vegna taps á nýsköpunartroll-
urunum, sem þó óhjákvæmi-
lega hlýtur að verða mikið
þegar að því kemur að afli
Framhald á 2. síðu.
Nærri 80 miljón króna
óhagstæð viðskipti.
Utanríkisverzlunin hefur
orðið þjóðinni óhagstæð um
nærri 80 miljónir króna á
fyrri helming þessa árs. Voru
fluttar út vörur fyrir rúmlega
142 miljónir króna, en á
sama tíma var flutt inn fyrir
220 miljónir króna.
Samanburður við árið 1949,
sama tímabil, var útflutning-
urinn 151 miljón króna, en
innflutningurinn 206 miljón-
ir króna.
Helztu löndin sem við
fluttum inn frá voru: Bret-
land (51 milj. kr.), Bandarík-
in (45 milj.) Danmörk (29
milj.), Pólland (14 milj.),
Hollenzkar nýlendur í Ame-
ríku (12 milj). og Tékkósló-
vakía (10 milj.).
Útflutningur okkar var
hinsvegar mestur til Hol-
lands (36 milj.), Bretland (27
milj.), Bandaríkjanna (17
milj), Ítalía (14 milj.), Grikk
lands (10 milj.) og Póllands
(10 mijj.).
Af innflutningsvörum eru
fluttar inn skip og flutninga-
tæki fyrir 26 milj., kornvara
(14 milj.), áburður (13 milj.),
álnavara (13 milj.), vélar og
áhöld (13 milj.), rafmagns-
vélar og áhöld (12 milj.) og
brennsluolíur (12 milj.).
Stærstu liðir í útflutningn-
um voru freðfiskur (30 milj.),
lýsi (30 milj.), saltfiskur (verk
aður og óverkaður) (30 milj.),
ísfiskur (18 milj.), fiskimjöl
(9 milj.), garnir, ull og gærur
(9 milj.).