Fylkir - 17.11.1950, Síða 1

2. árgangur.
Vestmannaeyjum 17. nóv. 1950
23. tölublað
Málgagn
Sjáifstæðis-
flokksins
Jóh. Þ. Jósefsson:
Lán Eimskip til
hafnarinnar
Rangfœrslum Framsóknarblaðsins hnekkt
Mólgagn þeirra H. B. og Þ.
Þ. V. heldur því fram, að Guð-
brandur í Áfangsverzluninni
hafi útvegað lánið hjá Eim-
skipafélaginu, en ekki ég. Gefur
blaðið í skyn, að ég hafi ekkert
um þetta mál vitað fyrr en Ól-
afur Thors, ráðherra, með náð-
ugu leyfi Áfengisverzlunar-
forstjóransP hafi lofað mér að
vita um afrek hins „velmetna
borgara í Reykjavík".
Þetta er ein af mörgum til-
raunum „sannleiksvitnanna", er
Framsóknarblaðið skrifa til að
hafa af mér það, sem ég geri
fyrir kjördæmið og eigna það
sér eða vinum sínum.
Lán þetta var búið að vera
lengi á döfinni. Því til sönnun-
ar birti ég hér bréf; sem það
sanna, sem rituð voru í nóv.
1949. Bæjarstjóri snéri sér þá
til mín með bréfi dags. 1. nóv.
og lagði með afrit af umsókn
sinni um lánið, en hana hafði
hann sent beint til Eimskipafé-
lags íslands. Bréfin bera sjálf
með sér um hvað þau fjalla og
er óþarfi fyrir mig að endurtaka
það.
Af svarbréfi mínu, dags. 10.
nóv., sést að ég hefi verið far-
inn að vinna í málinu með Eim-
skip áður en ég fékk bréfleg
tilmæli frá bæjarstjóra um að
gera það. Þetta var vegna þess,
að við höfðum áður átt viðræður
um þennan möguleika, bæjar-
stjórinn og ég, og sagði ég hon-
um þá, að Sigurður Pétursson,
skipstjóri, hefði að fyrra bragði
bent mér á, hver nauðsyn væri
á dýpkun hafnarinnar fyrir nýju
Eimskipafélagsskipin.
Taldi ég þá, að líklegt væri
að Eimskip fengist til að iána
höfninni fé til lagfæringar, bæði
hvað dýpkun og annað snerti
eins og raun varð á að lokum.
Ég sat svo fund með Eimskipa
félagsstjórninni í haust. Þegar
ég kom úr utanferðinni, lá þá
beiðni bæjarins fyrir og líka bréf
frá afgreiðslu Eimskip í Vest-
mannaeyjum, sem mjög studdi
þessa málaleitan. Á þeim fundi
fékk ég leyfi til að skýra allar
aðstæður og benda félagsstjórn-
inni á þörfina, sem fyrir lægi
hjá höfninni, og hið aukna ör-
yggi fyrir skip þeirra vegna end-
urbótanna.
Sama dag tilkynnti formaður
félagsstjórnarinnar mér, að þeir
hefðu á þessum fundi samþykkt
að veita höfninni lánið.
Auðvitað liggur bréf mitt frá
10/11—49 í vörslum bæjarstjór
ans með málinu og eiga Fram-
sóknarbæjarfulltrúarnir aðgang
að því eins og aðrir.
É'g skrifa þessar línur ekki
þeirra vegna, heldur vegna al-
mennings í Eyjum, sem þeir fé-
lagar eru óþreytandi í að
blekkja með ósönnum frétta-
burði dag út og dag inn.
Ólafi bæjarstjóra, er manna
bezt kunnugt um upphaf og all-
an gang þessa máls. Við rædd-
um um það eins og önnur vanda
mál bæjarins, sem hann leitaði
með til mín. Bréf mitt ber þess
beztan vott, að ég var vel á
verði með að útvega þetta lán,
eins og ég vil í öllu hlynna að
framgangi nauðsynjamála Eyj-
anna.
Til þess, að lesendur Fylkis
sjái allan gang þessa máls, þá
læt ég fylgja hér með bréf bæjar
stjóra til mín, dags. 1. nóv.
1949. Svarbréf mitt til bæjar-
stjóra, dags. 10. nóv. 1949 og
bréf Eimskip til mín, dags. 31.
október 1950.
BÆJARSTJÓRINN
Vestmannaeyjum, 1. nóv. 1949.
Herra Jóhann Þ. Jósefsson, fjár-
málaráðherra, Reykjavík.
Hérmeð leyfi ég mér að senda
yður afrit af bréfi til Eimskipa-
félags íslands, varðandi láns-
beiðni til framkvæmda til Frið-
arhafnarbryggjuna.
Ég leyfi mér, fyrir hönd hafn-
arsjóðs, að vænta stuðnings yð-
ar í þessu máli.
Virðingarfyllst,
Ó. Á. Kristjánsson
Ég álít að einhver mesta hætt
an sem steðjar að þessum fisk-
framleiðslubæ í svipinn sé það
slæma orð sem saltfiskurinn héð
an hefur á sér.
Þannig fórust Ágúst Þórðar-
syni orð er við vorum að rabba
saman fyrir nokkrum dögum um
„bæjarins gagn og nauðsynjar."
Ekki svo að skilja, sagði Á-
gúst, að við hér í Eyjum séum
verstir, en við erum heldur
ekki betri en aðrir.
ÖII líkindi eru til að uppi-
staðan í fiskframleiðslunni hér
í Eyjum næstu árin verði' salt-
fiskur. Og eigi ekki að fara
illa, verður vöruvöndun í sam-
bandi við saltfiskframleiðsluna
að taka stórstígum framförum.
Áður fyrr þegar hver og einn
verkaði sinn fisk, átti viðkom-
andi mest undir því sjálfur að
verkun fiskjarins væri í lagi. Ef
kastað var til þess höndunum,
varð útkoman lítið sem ekkert í
bezta flokk og um leið minna
verð. Sem sé hver og einn átti
það að mestu við sjálfan sig
hvaða verð hann fékk og hver
Til bæjarstjórans í Vestmanna-
eyjum.
Reykjavík, 10. nóv. 1949.
Ég hefi meðtekið heiðrað bréf
yðar frá 1. nóv. þ. á., ásamt af-
riti af bréfi, er þér hafið sent
Eimskipafélagi íslands varð-
andi lán til Vestmannaeyjahafn
ar.
Ég hafði þegar snemma í
október farið þess á leit munn-
lega við forstjóra Eimskipafé-
lagsins að höfnin fengi lán hjá
félaginu með því félagið hefur
þarna mikilla hagsmuna að
gæta, og leiðir því af sjálfu sér,
að ég mun styðja þá mála-
leitun, er þér nú hafið fram bor
ið um sama efni. Hitt er svo enn
vafamál hversu þessari beiðni
reiðir af hjá félaginu.
Framh. á s. síðu.
varð afraksturinn eftir 9—10
mánaða strit. — Síðan gamla
fyrirkomulagið hætti að hver og
einn verkaði að sínum parti eða
afla síns báts — og farið var
að verka mestan hluta af aflan-
um á 2—3 stöðum í bænum,
hefur ástandið stórum versnað.
Virðist að við þessa breytingu,
að verkun flsksins er nú fram-
kvæmd í mikið stærri stíl en áð-
ur, hafi hið nauðsynlega að-
hald og ábyrgð horfið að mestu,
með þeim afleiðingum að frá
neyzlulöndunum, Spáni, Portu-
gal og Ítalíu drífur yfir okkur
kvartanir um lélega vöru. —
Hvað er nú það helzta sem'
þú vilt segja um það sem á-
bótavant er við verzlun saltfisks-
ins?
— Ja, það sem að fiskinum
snýr er, svo að byrjað sé á byrj-
uninni, að fiskurinn er oft á tíð-
um mjög illa blóðgaður, og furð
ar mig ekki á því ef það er satt
sem ég hefi heyrt að sumir
stærri bátarnir blóðgi ekki fisk-
inn fyrr heldur en þeir eru bún-
Framh. á 4. siðu.
Vöruvöndun er fyrir öUu
Viðtal við Ágúst Þórðarson gfirfiskimatsmann