Fylkir - 01.12.1950, Síða 1
! Niðurgreiðsla á
nýmjólk
Jóhann Þ. Jósefsson flytur þingsályktunartillögu um
niðurgreiöslu úr ríkissjóði á nýmjólk.
Togararnír
fara á veiðar
Eftir nær 6 mánaða stöðv-
un, má nú fullvíst teljast að
togararnir fari á veiðar núna
um helgina eða upp úr henni.
Svo sem kunnugt er hefur orð-
ið stórkostlegt tap á togaraút-
gerðinni á þessu ári og olli það
m. a. að útgerðin komst í al-
ger greiðsluþrot og vantaði a.
m. k., 800 þús. krónur í rekst-
ursfé ef um áframhaldandi
rekstur átti að vera að ræða.
Nú hafa þessir fjárhags- og
rekstursfjárörðugleikar leysts að
nokkru leyti a. m. k., í bili með
með því að Útvegsbankinn hef-
ur lánað 350 þús. kr. til út-
gerðarinnar með þeim skilyrð-
um, að bæjarsjóður yrði lánsað-
ilinn og að bæjarsjóður tæki að
sér skuldir útgerðarinnar í Út-
vegsbankanum, 650 þús. kr.
Verða þá skuldbindingar bæjar-
sjóðs við Útvegsbankann einan
vegna útgerðarinnar, 1. miljón
króna. Þá gerði Útvegsbankinn
það að skilyrði fyrir að umrætt
lán fengist að þessi eina miljón
yrði greidd upp á næstu fjór-
um árum eða kr. 250 þús á ári.
Gekk meirihluti bæjarstjórn-
ar að þessum skilyrðum.
Með innlausn togaraskulda-
bréfanna verður því að taka a.
m. k. 350—4Ó0 þús. kr. inn á
fjárhagsáætlun næstu fjögurra
ára, og verður slíkt varla gert
nema á einn veg — í hækkuð-
um útsvörum. Þegar þetta er
ritað, er ekki fyllilega ákveðið
á hvaða veiðar skipin fara, en
gert er ráð fyrir að annað skip-
ið fiski fyrir Englandsmarkað,
en hitt fari á karfaveiðar.
Skipstjórar hafa verið ráðnir
á bæði skipin. Á ,,Elliðaey" var
ráðinn Halldór Guðmundsson,
og greiddu allir 4 útgerðar-
stjórnarmeðlimir honum at-
kvæði sitt. Halldór var áður
skipstjóri á togara Reykjavíkur-
bæjar ,,Skúla Magnússyni" og
Svo sem kunnugt er hefur
niðurgreiðsla á mjólk ekki náð
nema til vissra svæða á land-
inu. Hefur þetta haft þær af-
leiðingar, að t. d. hér í Vest-
mannaeyjum er mjólk seld mun
dýrara en á flestum stöðum á
landinu.
Nú hafa alþingismennirnir
Jóhann Þ. Jósefsson og Lúðvík
Jósefsson borið fram á alþingi
tillögu til þingsályktunar, sem
gengur í þá átt að leiðrétta
þetta misræmi og er hún svo-
hljóðandi:
„Alþingi ályktar að fela rík-
isstjórninni að láta niðurgreiðslu
á mjálk ná jafnt til allra staða
á landinu, þar sem mjólk er seld
í mjólkurbúðum.
í greinargerð fyrir þingsá-
lyktunartillögu þessari segir:
„Niðurgreiðsla á mjólk hef-
ur farið fram í nokkur ár og
ekki alltaf með sama hættti. Nú
mun niðurgreiðslan vera hærri
en nokkru sinni áður, eða nema
42 aurum á hvern mjólkurlítra.
Sú tilhögun, sem nú er á nið-
urgreiðslunni og hefur verið síð
an 1945, skapar mikið mis-
rétti milli landsmanna í þessum
málum. Niðurgreiðslan nær nú
aðeins til nokkurra staða, en
aðrir staðir fá enga verðlækk-
un á sinni mjólk. Þetta misræmi
leiðir af sér mjög mishátt mjólk
fiskaði mjög vel. Á „Bjarnarey"
var ráðinn Einar Torfason frá
Áshól hér í bæ. Var Einar ráð-
inn með 3 atkvæðum, þeirra
Hrólfs Ingólfssonar, H. Ben. og
Sigurjóns Sigurðssonar, en Bj.
Guðmundsson greiddi Pálma
Sigurðssyni frá Skjaldbreið sitt
atkvæði.
urverð. Sem dæmi má nefna, að
nú mun mjólkurlítrinn í Vest-
mannaeyjum, sem ekki nýtur
niðurgreiðslu, vera um 70 aur-
um dýrari en í Reykjavík, sem
nýtur niðurgreiðslunnar. Mis-
munur mjólkurverðsins er auð-
vitað ekki svona mikill yfirleitt,
en víða er munurinn talsverður.
Núverandi framkvæmd niður
Óvist er, hvort drykkjuskapur
hefur nokkurn tíma verið jafn-
mikill og nú um þessar mund-
ir. Hvar sem fólk safnast sam-
an til þess að skemmta sér, þá
er ill meðferð áfengis oftast
mest áberandi. Það er sárara en
orð fá lýst, að menn sem alls
staðar eru eftirsóttir til lands og
sjávar og hvers manns hugljúfar
að eðlisfari, umskapast í villidýr
ef innihald einnar vesællar á-
fengisflösku nær tökum á þeim.
Og hörmulegt er að vita til þess,
að alltaf stækkar hópur sá, sem
víndjöfullinn Bakkus lokkar til
fylgilags við sig. Stafar þetta
ekki h'vað sízt af því, hve ungl-
ingar sækjast mikið eftir áfeng-
inu.
Óhugnanlegt má telja, þegar
piltar langt innan við tvítugt
fara naumast á skemmtanir um
helgar, nema „eiga eitthvað"
eins og það er kallað. Engum,
sem umhugað er um félaga sína
og samborgara getur leitt hjá
sér að íhuga afleiðingar ofan-
nefnds, og væri óskandi, að al-
menningur yrði öflugri en að
undanförnu með allt, sem til
úrbóta mætti verða í þessum
efnum.
greiðslunnar mun vera bundin
við það, að aðeins sé greidd nið-
ur mjólk í viðurkenndum mjólk-
urbúum. Slíkt er vitanlega ó-
sanngjarnt, og sýnist engin á-
stæða, að ekki sé á sama hátt
hægt að greiða niður verð á
mjólk til allra þeirra, sem mjólk
selja í mjólkurbúðum, hvar svo
sem þeir annars eru á landinu.
Fé það, sem notað er til niður-
greiðslunnar, er tekið úr ríkis-
sjóði, og eru það því allir lands
menn, sem raunverulega standa
undir þessari verðlækkun. Það
er því sanngjarnt, að allir njóti
þessa jafnt, en núverandi mis-
rétti verði leiðrétt. Þessi þings-
ályktunartillaga er flutt í þeim
tilgangi að fá þessum málum
kippt í lag."
Ennþá einu sinni hefur gamall
„draugur" verið uppvakinn, hið
gamla ölfrumvarp, að sjálfsögðu
í nýjum eða endurbættum um-
búðum, er nú á dagskrá í sölum
hins háa Alþingis. Þó ótrúlegt
megi virðast, eru þeir menn til,
sem jafnframt því að lýsa van-
þóknun sinni á áfengisósóma
þjóðarinnar, halda því fram að
sala áfengs öls sé eina leiðin,
til þess að farsællega verði sval-
að, hinum, að því er virðist, ó-
slökkvandi áfengisþorsta, sem
öll þjóðin nú sligast undir.
Nágrannaþjóðir okkar eru
fyrir löngu farnar að súpa seyð-
ið af undanhaldi sinu fyrir þeim,
sem leitt hafa bölvun sterka öls-
ins yfir samlanda sína. Ekki
vantaði þó fögur fyrirheit, en
allt hefur hingað til brugðist
svo herfilega, að eymdarspilling-
in hefur aldrei verið önnur eins
og nú. Okkur má ekki til hugar
koma, að við stöndumst ölþorst-
ann neitt frekar, en aðrar þjóðir,
enda hefur drykkja hins lævísa
áfenga öls hvar vetna leitt til
stóraukins drykkjuskapar, og vit
að er að þegar slíkt öl hefur
verið drukkið þá vill „það
Framh. á 2. síðu.
Burt með áþján Bakkusar