Fylkir - 29.12.1950, Blaðsíða 1

MáSgagn
Sioiilfsfæðis-
fiokksins
árgangur.
Vestmannaeyjum 29. des. 1950
27. tölublað.
Tveir Svíar
á þjóðhátíð
fínna. Virðinginíá ef til vill ræt-
Um þjóðhátíðina í sumar
voru liér á ferð tveir Svíar,'Ake
Hjelm bláðamaður og Hans
Mahnberg ljósmyndari. — Fyrir
nokkru birtist í mjög víðlesnu
sænsku blaði, „Se“, lýsing á
dvöl þeirra hér, í formi orða
og mynda. Myndirnar eru mjög
góðar, en rétt þykir að birta
hér þýðingu1 á' hinni sænsku
grein, svo lesendur Fylkis geti
sjálfir dæmt um réttmæti frá-
sagnarinnar. Bersýnilegt er af
lrásögninni að Svíarnir hafa
dvalið á hóteli Helga Benedikts
sonar. Hvort þeir liafa fengið
þær upplýsingar, sem fram
koma í greininni á hótelinu
skal ósagt látið, en hitt fer ekki
fram hjá manni, að greinarhöf-
undar eru dálítið hissa yfir
tveggja-bókstafa-dýrkuninni og
gera rólegheita grín að.
,,Eg hafði tekið í mig kjark
og boðið hýreygri fríðleiksmey
í dans. Hrífandi ómuðu'tónarn-
ir frá litlu hljómsveitinni milli
hárra fjallahlíðanna og við oln-
boguðumi okkur ákveðin áfram |
milli tjaldaraðanna. En við inn-
ganginn að danspallinum hlaut
för sú sneypulegan endi. Hrana-
legur vörður þreif í mig og
hræssti á mig augun. Aðgöngu-
miðinn að dansinum — sem
kvöldið áður kostaði nrig 40
krónur — var úr gildi genginn!
í kvöld kostaði það aðrar 40
krónur, vildi maður skemmta
sér. Heinrsins dýrasti dansnriði,
það veit trúa/ nrín — en stúlkan
var sannarlega þess virði!
Þegar aðrir íslendingar hitta
Vestmannaeying, sýna þeir hon-
um næstunr því lotningar
kennda auðsveipni og vifðingu.
Að vera íslendingur er það
bezta, sem lrugsazt getur, að
vera Vestmannaeyingur er enn
ur sínar að rekja til þess, að
Vestnrannaeyingar eru nranna
ríkastir á íslandi. Og það skilur
maður, áð svo hlýtur að vera,
þegar þeir bæði taka og fá 80
ísl. krónur (gengi 3:15) fyrir
nokkra snúninga tvö kvöld í
röð! Ríkastur lrinna ríku er
nraður sá, sem dylst bak við
bókstafina „H.B“, senr nraður
sér hvarvetna í Vestmannaeyj-
unr. Þeir eru bróderaðir á
rekkjuvoðirnar í hótelinu, þar
senr nraður sefur, þeir standa á
matarílátununr í matsölunni,
þar senr nráður borðar, nraður
les þá á lrúsveggnunr beint á
nróti, þegar maður vaknar og
lrleyjrir ripp fellitjaldinu, þeir
standa á öllum dósum nreð nið-
ursoðnunr fiski, á öllunr bátum,
Fyrir nokkru birtist í Eyjablað-
inu ein greinin enn um bæjar-
útgerðina. Er grein þessi dálítið
sérstæð, þar sem helzt má ætla
eftir lestur hennar að maðurinn
sem staðið hefur að þeirri rit-
smíði hafi „slegist við" eða hafi
dottið ofan úr tunglinu. Fyrir
þessar sakir er greinarstúfur
þessi ef til vill ekki svaraverður,
en rétt þykír þó að hnekkja
mestu firrunum. —
Rekstrarfyrirkomulagiö:
Eyjablaðsritarinn kemst að
niðurstöðu i grein sinni að ein
orsökin til stöðvunar togaranna
í tæpa 6 mánuði i sumar og
haust hafi verið sú að í upphafi
hafi verið deila um rekstrarfyr-
irkomulag togaranna og að sjálf
stæðismenn hafi síðan haldið
uppi áróðri á það fyrirkomulag
sem valið var um rekstur tog-
öllum bílum, í öllum búðar-
gluggum. . . . Það lítur ekki út
fyrir að þarna rúmist neinn
nema þessi Helgi Benediktsson.
En þótt hann lifi eins og kóng-
ur í ríki sínu, liafa allir hinir
4000 ,,undirsátar“ hans í kaup-
staðnum að méðaltali beztu
bankainnstæðurnar í bönkum
Islands. En hversu ríkir sem
Vestmannaeyingar eru nú, geta
þeir aldrei keypt sig frjálsa. Með
árlegri afborgun geta þeir byggt
sín eigin hús, en þeir geta aldrei
eignast lóðina — öll eyjan er
eign ríkisins.
Fiskveiðar og eggjatekja eru
aðalatvinnuvegirnir og Vest-
mannaeyingurinn er iðnari og
kemst betur áfram en landar
hans. En einu sinni á ári tekur
hann sér frí og fer a. m. k. á
ærlegt „fyllirí". Þá eru Vest-
mannaeyjar í nokkra daga frek-
ar Wiskymánnaeyjar. . já, siður-
inn helzt allt frá 1874, þegar
minnzt var 1000 ára frá ujrjr-
hafi íslandsbyggðar.
aranna. Það er að vísu rétt að í
upphafi bentu sjálfstæðismenn
á að heppilegra myndi að hafa
annað form á útgerð togaranna
en beinan bæjarrekstur. Er nú
komið í Ijós að þessi skoðun
var rétt. Eða finnst Eyjablaðinu
að bæjarútgerðin hafi gengið
það vel og verið sá fyrirmyndar-
rekstur á fyrirtækinu, að það
sé rógur og svik við útgerðina að
gagnrýna ýmisl. í sambandi við
reksturinn. Hinu er svo ekki að
leyna að sjálfstæðismenn eru
yfirleitt á móti bæjar- og ríkis-
rekstri, svo Eyjablaðið ætti varla
að falla í stafi þó að sjálfstæð-
ismenn séu ekki með fagnaðar-
söng yfir bæjarútgerðinni, eins
og að þvf fyrirtæki hefur verið
staðið. —
Karfaveiðarnar.
Þá kemur Eyjablaðið að karfa
veiðunum, en er að vonum held-
ur sagnafátt um þær. Vill blað-
ið eðlilega tala sem minnst um
þann þátt útgerðarinnar. Segir
blaðið aðeins það, að hægt
hefði verið að gera út — ef
rekstursfé hefði fengist. Jæja,
var það vísdómur. Hinu gleymir
Eyjablaðið að geta um að raun-
verulega var ekkert gert til að
koma skipunum á karfaveiðar.
Sést það bezt af því að aðalráða
mennirnir innan bæjarstjórnar
fóru ekki til Reykjavíkur til ú-t
vegunar á lánsfé fyrr heldur en
tæpir 6 mánuðir voru liðnir frá
því að skipin voru bundin. —
Þáttur sjálfstœöismanna:
Þá kemur Eyjablaðið að þætti
sjálfstæðismanna í sambandi við
útgerðina. Er blaðið æði hneyksl
að og reynir að læða því inn
hjá lesendum blaðsins að allir
erfiðleikarnir séu sjálfstæðis-
mönnum að kenna. Eyjablaðið
veit sem sé skömmina upp á sig
og sína menn og reynir eins og
viss dýrategund að klóra yfir ó-
sómann með því að kenna öðr-
um um ófarirnar. Þetta leyfir
Eyjablaðið sér að bjóða upp á,
þótt allur almenningur viti að
sjálfstæðismenn hafa allan
starfstíma útgerðarinnar verið í
minnihluta bæði innan útgerð-
arinnar og bæjarstjórnar og
hafa þar af leiðandi vinstri
menn getað ráðið öllu. — Eyja-
blaðið er æði margmált yfir því
hve sjálfstæðismenn hafa komið
illa fram við útgerðina og setið
á svikráðum við hana. Maður
skyldi nú halda að Eyjablaðið
kinokaði sér við að ræða þessi
mál eftir framkomu þess eina
fyrirtækis sem kommúnistar
stjórnuðu hér í bæ, í garð út-
gerðarinnar. Eftir að Bæjarút-
gerðin hafði óbeinlínis haldið
lífinu í Kaupfélagi Verkamanna
um margra mánaða skeið, létu
kaupfélagið sig hafa það að
innheimta skuld sína hjá Bæj
arútgerðinni með málsókn. Þetta
var gert eftir að kaupfélagið
hafði fleytt rjómann ofan af
viðskiptum sem námu hundruð-
um þúsunda. Er kaupfélagið
Fleipur Eyjablaðsins