Fylkir - 23.12.1950, Blaðsíða 5

FYLKIR
5
hafði litið svo ástríku augna-
ráði á barnsandlit.
„Leggstu nú og hvíldu þig
dálitla stund“, hélt hann áfram,
„og segðu mér svo, hváð þú
lieitir".
„Rut“, svaraði hún.
„Hvar á pabbi þinn heima?“
„Ég á engan pabba“. — Rödd-
in varð angurvær.
„Engan pabba? En þú átt þó
mömmu?"
„Já, en hún er ekki mamma
mín í alvöru".
„Sendir hún þig út til að
betla?"
„Já“, svaraði hún svo lágt, að
varla heyrðist. „En hún gæti
ekkert að því gert“, bætti hún
við, eins og hún vissi, áð þetta
var ekki rétt.
Gagnvart þessari litlu, mun-
aðarlausu mannveru, varð all-
ur einstæðingsskapur og armæða
læknisins að engu. Með tárvot-
um augum horfði Rut á Iiann
og spurði:
„Ertu rei'ður við mig, læknir,
fyrir það að ég betla?“
„Alls ekki, barnið mitt. En
segðu mér eitt, heldurðu að
mömmú þinni mislíki, ef þú
kemur ekki strax Iieim?"
Rut hélt,' að svo væri ekki,
því að mamma heúnar hefði
farið út, og hún hefði ekki hug-
mynd um, hvenær hún kæmi
aftur.
„Geturðu þá ekki haldið jól-
in hér hjá mér?“
„Jú, það get ég, en hvaðan
fáum við mat?“
„Hvað langar þig í?“
Eftir langa umhugsun kom
svarið:
„Heldurðu, að við getum
fengið hrísgrjónagraut og epla-
skífur?"
„Við skulum athuga rnálið",
svaráði læknirinn.
Hann Iúingdi og ráðskona
hans, sem bjó ásamt fjölskyldu
sinni í næstu íbúð, kom inn.
Meðan þau lögðu sainan ráð
sí!n, leit Rut í kringum sig.
Allt í einu konr hún auga á
beinagrind og spurði skelfd:
„Hvað ef þétta ljóta þarna í
. horninu?"
- ..Þáð er maður, sem er dá-
inn“, svaraði læknirinn. Svona
munuin við bæði líta út ein-
hvern tírna. Allir verða áð
deyja". \
„Hvers vegna verðum vi,ð að
deyja?"
Læknirinn tók um ennið.
Hérna stoðaði engin vísindaleg
skýring, Ekki var um aðra leið
að ræða, en að letta . aðstoðar
hjá gömlu barnatrúnni, sem
tekið var að fyrna yfir. Hann
settist því hjá litlu stúlkunni og
tók í hendi hennar.
„Gerir þú ætíð það, sem þú
ættir að gera?“ .
Með blygðun, varð Rut að
játa, að það gerði hún ekki.
„Sjá’ðu nú, Rut, þannig er
því varið með alla menn. f>að
líður varla sá dagur, að við
breytum ekki ranglega á ein-
hvern hátt. Þess vegna hefur
Guð, sem er réttlátur, ákveðið,
áð við, sem hegning fyrir það,
sem nefnist synd, verðum eins
og beinagrindin þarna.
Rut gaut augunum út í horn-
ið.
„En þú skalt ekki verða
hrædd“, sagði læknirinn. „Guði
er syndin sem sagt rnjög and-
stæð. En hann er líka kærleik-
urinn. Og hann elskar rnenn-
ina, sem hann hefur skapað, svo
mikið, að hann vill ekki, áð
þeir séu algert herfang dauðans.
Kvöld eitt sem þetta fæddist í
Betlehem, langt í burtu, lítið,
fátækt barn. Það barn var jafn
fátækt og þú ert nú. En englar
Guðs komu niður frá himnin-
um. Og hugsaðu þér, þeir
beygðu kné fyrir fátæka barn-
inu og búðu öllum heiminum
að gera hið sama, því að barnið
var Jesús, eingetinn sonur Guðs.
Hann kom fátækur, allslaus til
þess að bjarga mannkyninu frá
dauða og búa því betra líf en
það, sem við lifum hér á jöfðu.
Þessa lífs getur hver og einn
orðið aðnjótandi, ef maður trú-
ir á hann, elskar hann og elsk-
ar aðra á sama hátt og hann
gerði. Þess vegna eru jólin hátíð
gleðinnar. Þá minnumst við
Guðs, sem steig hingað niður
til okkar. Englarnir boða þessa
sömu gleði og frið hverjum og
einum, sem vill trúa á þennan
Jesúm, já, og syngja sama söng-
inn og jólakvöldið fyrsta".
Vindurinn- gnauðaði úti fyr-
ir. Læknirinn benti í áttina til
gluggans og hélt áfram:
„Heyrðu, Rut, nú er alveg
eins og englavængirnir strjúkist
við rúðutnar. Nú bera þeir jóla-
gleðina einnig til okkar, sem
sitjum ein hér inni. Við þurf-
um aðeins að opna hjörtu okk-
•ar“.'
• Nú kom ráðskonan. Rut Ieit
stórum augum upp. Þarna var
sælgætið, sem hún hafði beðið
um. Og þótt hún hefði aðeins
aðra hendina sér til hjálpar, tók
hún liraustlega til matarins.
En allt tekur enda. Jólamál-
tíðin einnig. Læknirinn leiddi
litla sjúklinginn með sér inn til
hinnar fjölskyldunnar. Þar stóð
lítið,. skreýtt jólatré á borðinu.
Langt yar síðan slíkt hafði sézt
í híbýlum læknisins. Og nú
þurfti Rut ekki að brjóta heil-
ann um, hvað hún ætti að taka
sér fyrir hendur. Þess sem eftir
Gleðileg jól!
Farsælt komandi ór.
Þökk fyrir viðskiptin á órinu sem er að líða.
Netagerð Vestmannaeyja.
Gleðileg jól!
Farsælt komandi ór.
Þökk fyrir viðskiptin á órinu sem.er að líða’.
Netagerð Reykdals Jónssonar
Gleðileg j ól!
Farsælt komandi ór.
Þökk fyrir viðskiptin ó órinu sem er að líða.
SHE'LL H . F .
Áb.m.: Björn Guðmundsson. — Prentsmiðjan Eyrún h. f.