Fylkir - 23.12.1950, Blaðsíða 6
6
FYLKiR
BERNH. PETERSEN
REYKJAVÍK
Símar: 1570 (2 línur). Símnfeni: „Bernhardo"
K A U P I R :
Þorskalýsi, allar tegundir
Síldarlýsi
Síldarmjöl
Fiskimjöl
S E L U R :
Kaldhreinsað meðalalýsi
Fóðurlýsi
Kol í heilum förmum
Salt í heilum förmum.
NÝ FULLKOMIN KALDHREINSUNARSTÖÐ
Sólvallagötu 80. — Sími 3598.
Gleðileg jól!
Farsælt komandi ór.
Þökk fyrir viðskiptin ó órinu sem er að Hða.
t
Flugfélag Islands h.f.
Gleðileg jól!
Farsælt komandi ór.
Þökk fyrir viðskiptin á órinu sem er að líða.
Sölu- og vinnslumiðstöð fiskframleiðenda
í Ve8tmannaeyjum.
LEO TOLSTOJ:
MISKUNNSEMI
(Höfundur peirrar sögu, sem
liér birtist, Leo N. Tolstoj,
greifi, — 1828—1910 — var einn
af fremstu rithöfundum heims-
ins A 19. öld. Kunnustu rit
hans eru „Strið og friður", um
lierhlaup Napoleons mikla til
Rússlands 1812, og „Anna Kare-
nina“, sem báðar gerðu höfund-
inn heimskunnan. Hin siðar-
nefnda hefur komið i islenzkri
pýðingu. Síðari hluta œvinnar
beindist hugur hans einkum að
trúmálum, og i Fjallrœðunni
eygði hann lausn á vandamálum
mannlifsins. Stefndi hann sið-
ustu œviár sin að fullkominni
sjálfsafneitun og takmarkalausri
mildi og miskunn, bœði i einka-
lifi sinu og með ritverkum sin-
um).
I
Einu sinni bjó kaupmaður
nokkur að nafni Ivan Dmitricli
Aksionov í borginni Wladimir.
Hann átti tvær verzlanir í borg-
inni, og auk þess sitt eigið íbú'ð-
arhús.
Aksionov var maður laglegur,
ljóshærður og hrokkinhærður,
gáskafullur og mjög söngelskur.
Þegar á unga aldri hneigðist
hann til drykkjuskapar og gerð-
ist þá uppivöðslusamur, ef hann
fékk sér of mikið neðan í því.
En þegar hann gekk í heilagt
hjónaband, lagði hann niður á-
fengisneyzlu að öðru en því, að
hann dreypti á því við hátíðleg
tækifæri.
Það var eitt sumar, að Aksio-
nov bjóst til að fara á kaup-
var kvöldsins naut lnin meö ó-
stefnu í Nizlmy, og þegar hann
var að kveðja konuna sína,
sagði hún við hann:
,,Ivan Dmitrich, farðu ekki í
dag. Mig dreymdi svo illa í
nótt“.
Aksionov hló við og sagði:
„Þú ert hrædd um, að ég fái
mér í staupinu, þegar ég kem á
markáðstorgið".
Konan hans svaraði:
,,Ég veit ekki, við hvað ég er
hrædd. Ég veit það eitt, að mig
dreymdi illa. Mér þótti þú vera
að koma frá markaðnum, en
þegar þú tókst ofan, þótti mér
þú vera orðinn grár fyrir hær-
um“.
„Þáð cr gæfumerki“, sagði
Aksionov og hló. „Vittu bara til,
livort ég losna ekki við allar
vörurnar mínar og færi þér
gjafir, þegar ég kem aftur“.
Að svo mæltu kvaddi hann
ástvini sína og ók af stað. Um
það bil miðja vegu til borgar-
innar ók hann fram á kaup-
mann, sem hann þekkti, og leit-
uðu þeir gistingar í sömu
kránni um nóttina. Þeir drukku
saman te um kvöldið, en gengu
síðan til náða í samliggjandi
herbergjum.
Aksinov var ekki vanur áð
sofa lengi fram eftir á morgn-
ana. Hann vakti því ekilinn
nokkru fyrir dögun og bað
hann spenna hestana fyrir vagn-
inn, og hann vildi ferðast í
svölu morgunloftinu. Hann
gekk til veitingamannsins, sem
svaf í kumbalda að kráarbaki,
greiddi fyrir næturgreiðann og
hélt svo áfram ferðinni.
skertri gleði og lækninum hafði
sjaldan liðið betur.
Kvöldið leið. Læknirinn sat
og hugsaði unr hvernig kvöldið,
sem byrjaði svo ömurlega, hafði
hlotið bjartan og ánægjulegan
endi. Orsökin var, að honum
hafði auðnazt áð gleðja eiu-
mana mannssál.
„Ég áleit, að það væri ég,
sem gerði henni gott, en hún
hefur veitt mér langtum meira
en ég henni. Hreinn svipur
hennar dreifði myrkrinu í her-
bergi mínu. Hann ruddi fagn-
aðarboðskap jólanna braut og
laðað’i brosið fram hjá mér,
brosið, sem áður var yfirleitt
beizkju blandið. Þú, barn frá
Betlehem, það varst þú sem
varst í þessum fátæka engli, sem
kom inn í híbýli mín“.
Þýtt. ur Jul-Sol.
Er hann hafði farið um 25
mílur vegar, ákvað hann að
hvíla hestana og gefa þéim vi'ð
krá eina, er þar var í nánd.
Aksionov settist við dyrnar á
kránni og fór að leika á gítar-
inn sinn, meðan hann beið eft-
ir heitum tedrykk.
Allt í einu ók stór vagrt með
klingjandi bjöllum í hlað, og
út úr honum steig einkennis-
klæddur embættismaður ásamt
fjórum hermönnum. Hann gekk
þangað, sem Aksionov sat, og tók
að spyrja hann spjörunum úr,
hver hann væri og hváðan hann
kæmi. Aksionov svaráði öllum
spurningum hans satt og rétt,
en bætti svo við: „Vilduð þér
máski drekka te með mér?“
Embættismaðurinn hélt áfram
að þaulspyrja hann og sagði:
„Hvar gistuð þér síðastliðna