Fylkir - 23.12.1950, Blaðsíða 14

jr
Jóhann Gunnar Olafsson:
Svaðilför
í Vestmannayjum ber oft við,
að óveður skella yfir á örskömni
um tíma. Ef bátar eru þá á sjó
snýst róðurinn upp í sva'ðilför,
sem tvísýnt er hvernig ljúka
súðbyrðingar byggðir í Dan-
mörku.
Formaður með Baldur var
Sigurður Pétur Oddsson í
Skuld, dugnaðar- og þrekmað-
Gamla bæjarbryggjan.
muni. Einkum á þetta sér stað
fyrra hluta vertíðar, um liávet-
urinn.
Verður hér sagt frá einum
slíkum róðri, sem þó endaði
giftusamlegar en á horfðist. At-
burður þessi gerðist 3. febrúar
!9i5-
Þennan dag voru flestallir
vélbátar á sjó í Vestmannaeyj-
um. Undir hádegi gekk upp í
austanóveður. í rökkri um
kvöldið var kominn stormur.
Þá voru flestir bátar komnir að
landi, en ennþá vantaði vélbát-
ana Baldur og Ceres. Þeir voru
um tíu smálestir að stærð, báðir
var mikils metið, ekki síður fyr-
ir þáð, að nákomnar kærleiks-
hendur höfðu að því unnið og
oft orðið að vaka lengi til að
þetta yrði tilbúið fyrir jól og
aukið því einnig á fögnuðinn.
Þó var hátindur jólanna inni-
falinn í því að fá að fara í
kirkju eftir að maður komst á
legg, sérstaklega á aðfangadags-
kvöldið. Öll sú ljósadýrð, sem
þar birtist og hin blámálaða
hvelfing kirkjunnar með fjölda
af skínandi stjörnum, hafði þau
áhrif, að minnsta kosti á okkur
börnin, að okkur fannst himin-
inn með öllum sínum dásemd-
um nær því áþreifanlegur. Það
var engin hætta á því, að þau,
sem komin voru nokkuð til vits
og ára, hegðuðu sér ekki vel.
Til þess var hrifningin of mik-
il af öllu því, sem fyrir augu og
eyru bar.
Þó að sú breyting, sem gjörð
var á hveldngunni í Landa-
ur mikill. Fiskaði hann sóma-
samlega að jafnaði og fór vel
méð veiðarfæri og bát. Fyrir
Ceres var þá Magnús Hjörleifs-
son frá Norðfirði, gætinn for-
maður og aflamáður í betra
meðallagi.
Um morguninn hafði Sigurð-
ur farið suður fyrir Súlnasker
og lagt þar línu sína. Lét harrn
línuna liggja skamma hríð, er
hann sá, áð veður var vályrit.
Þegar hann hafði dregið línuna
var klukkan orðin um fjögur
cftir hádegi. Var þá haldið
heimleiðis, og gekk vel, þó
snarpur strekkingur væri koin-
inn, og byrjað að ganga í öldu.
kirkju hafi frá listrænu sjónar-
miði verið til bóta, þá hef ég
ætíð síðan þessi hvelfing var
gjörð saknað hinnar stjörnum
prýddu hvelfingar, sem var í-
mynd hins dásamlegasta, sem
nokkuð barn gat hugsað sér, og
minnti nær því áþreifanlega á
fæðingu meistarans mesta og
þau undur sem áttu sér stað í
sambandi við hana.
Ég tel víst, að fyrir flestum
hafi farið líkt og mér, að jóla-
gjafirnar, sem ég eignaðist á
æskuárum mínum, séu glataðar
og gleymdar fyrir löngu, en
minningarnar um ástú'ð og kær-
leika, sem ég varð aðnjótandi,
sérstaklega um jólin, hafa varð-
veitzt og gjöra það vonandi til
æviloka.
Sama gildir, ef æskan mætir
kuldá og kærleiksleysi. Hún
getur borið merki ævilangt, því
vitsmunakerfi barnanna má
líkja við óskrifað blað — fyrstu
Gleðileg jól!
Farsælt komandi ór.
Þökk fyrir viðskiptin ó órinu sem er að líða.
Verzlunin Söluturninn
Gleðile g jól!
Farsælt komandi ór.
Þökk fyrir viðskiptin ó órinu sem er að líða.
Óskar Sigurðsson
Gleðileg jól!
Farsælt komandi ór.
Þökk fyrir viðskiptin á órinu sem er að líða.

Gleðileg jól!
Farsælt komandi ór.
Þökk fyrir viðskiptin ó árinu sem er að líða.
Apótek Vestmannaeyja
Gleðileg jól!
Farsælt komandi ár.
Þökk fyrir viðskiptin á árinu sem er að líða.
Þorsteinn Steinsson
Gleðileg jól!
Farsælt komandi ár.
Þökk fyrir viðskiptin á árinu, sem er að líða.
Brynjúlfur Sigfússon
áhrifanna gætir lengi, bæði til
góðs og ills.
Ásetjum okkur því á þessum
jólum, sem nú fara í hönd, og
yfirleitt alltaf, að setja engin
óhrein fingraför á hinar lítt
snortnu barnssálir, sem við um-
göngumst eða er trúað fyrir.
Reynum heldur af einlægni að
glæða hjá meðbræ'ðrum okkar
og systrum, eldri sem yngri,
samúð og kærleika.
Það eru einmitt jólin, sem
eru til þess fallin, að gjafir séu
gefnar, ég á ekki þar við ein-
göngu gjafir til líkamlegra
þarfa eða gleði, heldur einnig
göfugar hugsanir, vinaleg orð
og hlýleg handtök. Þetta getur
orðið ótrúlega nrikils virði,
bæði fyrir gefanda og þiggj-
anda.
Eitt kœrleiksorð, ég er svo einn,
og enginn sinnir mér.
Mér aldrei veitist ylnr neinn,
sem d við kœrleik er.
Ekki einu kærleiksorði, held-
ur mörgurn, eigum vi'ð að út-
deila á þessum jólum og mun
okkur þá vel vegna.
Gefi Guð að svo megi verða.
1 nafni hans, sem jólin erú
helguð.