Fylkir - 23.12.1950, Blaðsíða 17

FYLKIR

Hún gargaði og lamdi vængjum
í gríð og kerkju og reyndi
meira að segja að bíta gestina.
Ekki urðu þessir móttökusiðir
liennar þó a'ð slysum, en hljóða-
laust gekk það ekki til.
Eftir að hafa dvalið um stund
við heimkynni Frú Súlu, var
larið í heimsókn í „prestsetrið",
en svo illa hittist á, að „sker-
presturinn" var ekki heima. Var
þess helzt getið til, að hann
myndi Iiafa skroppið á nökkva
sínum norður í „Þrídranga“.
Var stúlkunum sögð gamla þjóð
sagan uin „skerprestinn" og
fannst þeim, eftir þá frásögn,
tilgátan um burtveru hans mjög
sennileg og það líka að ekki
mundi þeini auðnast að sjá
klerk í þessari ferð. Heima hjá
presti var því lítið liægt að sýna
stúlkunum, nema peningaeign
hans og fannst þeim það mikill
og fagur sjóður.
Eftir þessa heimsókn var aft-
ur farið í tjaldið, snæddur hálf-
hrár brimsaltur lundi, drukkið
gott kaffi, hlustað á útvarp,
sungið og saman spjallað um
stund, en síðan farið að búa
sig til heimferðar. Tók það ekki
langan tínra áð ganga frá öllu
dóti og tjaldinu, senr allt skyldi
eftir verða, og svo haldið vestur
í svonefnda „þró“ þar sem nið-
urferðin suður af eynni byrjar.
Vitanlega var farið með bönd,
því þarna er ókleift niður að
fara og verður því að fara í
böndunr niður á Steðja.
Svavar fór fyrstur niður og
skyldi hann annast súlkurnar
eftir niðurkomuna og koma
þeinr í bátinn, en Hjálmar tók
að sér hið, vandasama og fá-
heyrða verk að binda þær í
bandið og gefa þeim niður. Það
er vissulega ólrætt að segja lrið
vandasama verk að binda þær
í bandið, því slíkt hafði Hjálm-
ar aldrei gert fyrr, þótt hann
sé ýnrsu vanur og öllu er snert-
ir fjallaferðir. Hann viður-
kenndi það líka, að hann hálf-
kveið fyrir þeim handbrögðunt
og að bindingin færi öll í handa
skolum hjá sér (og finnst mér
það mjög eðlilegt) en sem vit-
anlega mátti alls ekki vera í
neinu ábótavant ef vel átti að
fara.
Hann byrjaði á að binda
hjúkrunarkonuna Ollu, því að
hún vildi ólnr og uppvæg fara
fyrst niður, og kveið engu
hvorki niðurferðinni eða bind-
ingunni.
Eitthvað var útlit Hjálmars
ekki beint djarfmannlegt þegar
lrann var áð hnýta og reira
böndin að nrjúku holdinu.
Hann var bullsveittur, blóð-
rjóður og feiminn, senr afdala-
piltur í heimsókn í kvennaskóla.
En þetta varð að gerast vel og
vendilega, allt kák gat kostað líf-
ið. Eftir nákvæma (kannski full-
nákvæma!!) atlrugun hvort allt
væri senr vera skyldi, lét lrann
stúlkuna frá sér fara niður fyr-
ir brúnina, settist til undirsetu
og gaf henni niður jafnt og ró-
lega til Svavars, senr tók hana í
sína arma og leysti úr band-
inu, Niðurferðin hafði gengið
að óskum og allir hnútar hald-
ið.
Svo kom röðin að Ragnheiði,
— sömu handtök og hnútar —
og var Hjálmar nú öllu örugg-
ari í framkomu. Þessi niðurferð
tókst líka prýðilega enda voru
stúlkurnar báðar óhræddar, ó-
feimnar og djarfar en einnritt
þeir kostir gerðu ferðalag þetta
nrögulegt.
Svo kom nú röðin að Brynj.
Jónatanssyni og tók Hjálmar
ekkert nærri sér að svínbinda
hann og drífa niður fyrir brún
og gefa lionunr rösklega niður
á steðja.
Þega allir voru komnir heilu
og höldnu niður í bátinn var
kl. 03.15 og var það prýðileg-
ur gangur eftir atvikum.
Ferðalag þetta er víst ábyggi-
lega einstakt áð því leyti að
upp á „Súlnasker" hefur sem
sagt aldrei kvennraður fyrri
komið svo vitað sé, og mjög
vafasamt að nokkur kvenmaður
hafi sigið í björg hér í Eyjum
fyrr, a. nr. k. fara ekki sögur
af slíku. Væri helzt lrugsanlegt
að Þorgerður í Skel Gísladóttir
frá Görðum hafi eitthvað sigið
því lrún var alvön að fara í
fjöll t. d. í Dufþekju til hvanna
róta og víðar. Er þó trúlegt að
mest hafi hún farið laust, eins
og fleiri konur gerðu, bæði til
hvannaróta og taðtýnslu um
brattar fjallabrekkurnar, bekki
og sillur.
Að endingu. — Þar sem þessi
Súlnaskersferð þótti nrikið af-
rek af stúlkunum, fannst mér
sjálfsagt að það kænri fyirr sjón-
ir almennings á prenti, og vel
þess vert að forða því frá
gleymsku.
Frásögn Hjálmars jónssonar.
Handrit Á. Árnason.
Jólavöru?
Flórsykur
Sagógrjón,
Blönduð óvaxtasulta,
Ræstiduft.
NýkomiS.
Verzl. Geysir
Gleðileg jól!
Farsælt komandi ór.
Þökk fyrir viðskiptin ó órinu, sem er að líða.
Eincir Þorsteinsson, rakari.
Gleðileg j ól!
Farsælt komandi ór.
Þökk fyrir viðskiptin á órinu, sem er að líða.
Oddur Þorsteinsson
íþró ttafélagið „Þór“
óskar öllum félögum sínum og öðrum Vestmannaeyingum
fjær og nær
GLEÐILÉGRA JÖLA ÁRS OG FRIÐAR
íþróttafélagið „Þór“
Gleðileg jól!
Farsælt komandi ór, þökkum samstarfið ó órinu
sem er að líða.
Bátaábyrgðarfélag Vestmannaeyja
Gleðileg jól!
Farsælt komandi ór.
Þökk fyrir viðskiptin á órinu, sem er að líða.
Magnús Bergsson
Gleð il e g jól!
Farsælt komandi ór.
Þökk fyrir viðskiptin ó órinu, sem er að líða.
Verzlunin Vísir