Fylkir - 27.06.1958, Blaðsíða 2

F Y L K. í R
Einar og steinarnir
Framhald a£ 1. síðu.
ársins. Treystir þú þér svo að á-
kveða t'yrir heiminn, hvað þörf
er á að gera þennan og þennan
helgidaginn? Getur ekki verið
þörf iyuir konuna að baka eða
þvo, íyrir liúsbóndann, sem tel-
ur sig ekki iiafa meira út lir
vinnunni utan lieimilis en fvrir
nauðsynjum, að iaga til eitt eða
annað heima, eða fyrir ungu
mennina, sem eru að berjast við
að koma sér upp heimili — að
vinna að þessu á helgidögum?
Eg vil þakka þessu fólki, sem
tekur þar til hendi, er þörfin
kallar að, hvenær sem er, fyrir
trúnað þess við lífið, en ekki
kalla störf þess helgidagsníðslu!
Eg hef alltaf talið þeim tíma
vel vaiið, sem varið er til kirkju
ferða, þó að ég sé ekki í vafa
um, að í mörgum tilfellum sé
hægt að verja tímanum betur.
Slíkt verður liver o.g einn að
gera upp við sig. En það get ég
sagt íyrir mig, að við störf hef-
ur hugur minn opnazt betur
fyrir góðum áhrifum en við guðs
jjjónustur. Sennilega er það* fyr
ir jjað, að við guðsþjónústuna
í nútíðarformi er athyglin stöð-
ugt vakandi fyrir utanaðkom-
andi áhrilum, söng- tóni, ræðu
o. II. Einvera starfsins skapar
önnur skilyrði, sem hæfa mér
betur. Og svo er fyrir að jrakka,
að guðirnir eru ekki lokaðir
inni í kirkjunum. Hvar og við
hvað, sem hugurinn í einlægni
opnast, jrá eru jjeir reiðubúnir.
Ini spyrð, Einar, hvernig ég
lesi: Eg skal segja þér það. Eg
reyni að meta allt lestrarefni
raitt eftir eigin dómgreind, án
tillits til ríkjandi skoðana jjar
um. Og það, sem þú segir með
mikilli vandlætingu, að ég rang
færi el'tir þér, las ég svo: — Þú
telur upp ákveðin störf, sem ver
ið er að yinna að, og skýrir að-
spurður verknaðinn þannig:
MÁLGAGN J
SjALFSTÆÐISFLOKKSINS j
ÚTGEFANDl: J
SJÁLFSTÆÐISFÉLAG
VESTMANNAEYJA
RITSTjÓRI og ÁBYRGÐARM.; J
EINAR H. EIRÍKSSON j
Stmi: goS. — I'ósthólf: íos. 'i
1'rcnt.imiðjan EYRÚN h. f.
„Á þessum tíma er livorki fá-
tækt né tímaleysi til að dreifa.
Heldur er þetta eins og hver
önnur heiðni.“ Og bætir svo
við: „Við þverrandi trúarlíf
eykst virðingarleysi fyrir helg-
um hlutumj drykkjuskapur og
aukið siðleysi fer vaxandi,“ o.
s. frv. Þarna kalla ég, að starfið,
drykkjuskapurinn og siðleysið
sé sett í sama flokk. Starfið fær
þá jryngsta dóminn, er eins og
heiðni, en hin atriðin aðeins
vottur þverrandi trúarlífs.
Ekki finn ég, að það beri rétt
látum huga vitni, að þú þolir
ekki að viðurkenna þann sann-
leika, að Símon Pétur misbeitti
valdi sínu gegn þeint Ananíasi
og Saffíru eftir heimildum
Biblíunnar. Tók líf jjeirra fyr- j1
ir I ítilf jörlegan fjárdrátt. Þú
virðist heldur kjósa að kenna !
Drottni ódæðið. Þeim guði, sem
ætlað er að kvelja börn sín um
alla eilífð í eldslogum helvítis
fyrir að trúa ekki einhverjum
kennisetningum, flökrar auðvit
að ekki við slíku.
Ekki veit ég, Einar, hvað þú
getur ætlað Jesú, en ég get ekki
hugsað mér neitt fjarstæðara en
Jrað, að hann hefði breytt líkt
og Pétur í hans sporum. Nei,
Pétur var svo yfirfullur af van-
heilagri vandlætingu, að gegn
vanjjroskanum beini hann í
þessu tilfelli grimmd, en ekki
kærleika, og voru Jjetta ]jó læri-
sveinar hans. Og með jjessu gaf
hann hinum vankristnu böðlum
síðari tíma hættulegt fordæmi.
Er Jjað svo verri verknaður
að áfellast Pétur fyrir Jjað, sem
hann gerir illa, en l. d. Júdas
fyrir svik hans? Mér hefur áð-
ur heyr/.t þú ekki taka svari
hans. Eða er réttlæti |)itt |)að,
að kalla allt hvítt hjá einum, en
allt svart hjá öðrum? —
Eg skal segja jtér, Einar, skoð
un mína á píslarvætti Jesú, svo
að |jú vaðir ekki í villu um
það. Blóð allra píslarvotta, sem
ofsóttir eru fyjir góðan málstað
og sannfæringu sína, álít ég heil-
agt blóð. Blóð Jesú e. t. v. heil-
agra að ])ví leyti sem liann var
guðlegri en aðrir, en ég get
ekki séð, að heimurinn hafi
frelsa/.t fyrir blóð hans. Hins
vegar virðist mér vel mega kalla
hann frelsara jreirra manna, sem
taka hann einlæglega sér til fyr-
irmyndar í göfgi og kærleika.
Ef sá skilningur hefði verið lagð
ur í frelsandi áhrif hans frá upp
hafi, þá væri líf þessa hnattar
vafalau-st orðið miklu guðlegra
en það er nú, því að í stað Jress
að ofsækja hina göfugu visku-
boðendur aldanna, eins og
kristnin hefur gert, þá hefði
mannkærleikinn eflt þá, svo að
blessun Jreirra hefði margfald-
azt óútreiknanlega.
í Jress stað lieyrir maður því
hampað inn í fólkið oft og tíð-
um, ég hygg, að þú, Einar, kann
ist vcl við það, að maðurinn
réttlætist ckki fyrir verk, heldur
fyrir trú. Slík kenning finnst
mér giæpur við mannlífið og í
algjörri mótsögn við Jtessi orð
Jesú: Ekki munu allir Jreir, er
til mín segja: Herra, herra,
koma í himnaríki, heldur sá,
sem gerir vilja föður míns, sem
er í himnunum. (Tilfært eftir
minni).
Annars er Jrað vonlítið að tala
um trúaratriði Biblíunnar.
Reynslan er ólygnust, og hún
sýnir, að innan kristninnar eru
að minnsta kosti márgir tugir
trúarflokka, sem hver rekur sér-
trúaratriði sín til mismunandi
skilnings á einhverjum atriðum
Biblíunnar. Af mannlegum
breiskleika mun svo hver trúar
flokkur lialda vel fast um sér-
trúaratriði sín. Sannleikurinn
er J)ó ekki nema einn í hverju
máli, svo að niðurstaðan verður
óhjákvæmilega sú, að allir flokk
arnir kenni meiri eða minni
villu í þjónustu þess guðs, sern
er sannleikur. Göfugt hlutverk
það.
Þér er það nokkur þyrnir í
augum, Einar, að ég valdi mer
langtum frekar dr. Helga Pét-
urs að leiðsögumanni en þig.
Kjarni boðskapar þeirra, dr.
Helga og Jesú, er sá santi í að-
alatriðum: Sannleiksást, göfgi
og ntannkærleiki. En kenningar
dr. Helga eiga í framtíðinni að
fylla upp öll hin miklu holrúm
trúfræðinnar með þekkingu. Þá
sameinast trú og vísindi að
fullu, en fyrr nær sannleikurinn
ekki völdum. Dr. Helgi er að
ntínum dómi og fleiri langstór-
hugaðasti andinn, sem vér höf-
um átt, og kenningar hans um
lífið og lífsamböndin í alheimi
einfaldar og h.eillandi. Og ég er
ekki í efa um, að enginn íslend
ingur fyrr eða síðar hefur þráð
heitar og lagt sig meira fram
að vinna sannleikanum gagn
en hann. Með því vildi hann
skapa skilyrði fyrir stóraukin
guðsativbönd, lífinu hér til
heilla. Ef íslenzka kirkjan hefði
verið hlutverki sínu vaxin, þá
hefði hún tekið fagnandi móti
boðskap dr. Helga sér til rann-
sókna og uppbyggingar í stað
þess að láta Jrær afskiptalausar
eða verra en það.
Við íslendingar mættum taka
það meir til athugunar en orð-
ið er, að einmitt um sama leyti
og hver Nýals-bókin kemur út
af annarri með hinar nýstár-
legu kenningar, er jrví spáð
mjög ákveðið af Adant Ruther-
ford rannsóknarmanni píramíd-
ans mikla, að frá Islandi og frá
Reykjavík muni koma J)að ljós,
er verði öl 1 n mannkyni til bless
unar.
Og athygiisvert er það, að
Jretta ljós átti að vera að fullu
kveikt árið 1948, en í marz 1947
skrifar dr. Helgi lokaorðin í síð-
ustu bókina sína, Þónýal. Enn
er dauft og hljótt. En ég vona,
að sá andans jöfur eigi eftir að
birtast, að hann blási í auð- ,
kveiktar glæður Nýals, svo að
lýsi of heim allan. Eg spyr: Gæt
ið þið að Jrví, íslenzkir kenni-
rnenn, að bókstafstrúin mis-
þyrmi ekki lífinu? F.ða horfið
þið svo fast á spámenn hins
forna gyðingdóms, að þið gleym
ið að gá að spámönnum sam-
tíðarinnar? Er ekki orðin nógu
svört sagá miðaldakristninnar,
sem þolir ekki frjálsa hugsun,
án jtess að ofsækja hana?
Heill Þorsteini Erlingssyni,
þar sem hann segir:
„Eg trúi j)ví sannleiki, að
sigurinn þinn
að síðustu vegina jafni,
Og þér vinn ég, konungur,
það sem ég vinn,
og því stíg ég hiklaus og
vonglaður inn
í frelsandi framtíðar nafni.“
26. júní.
Páll H. 4rnason-
SSSSSSSSSSS£SSS8S8SSS22S«ÍS*S
Dagl. nýjar vörur
Tweed-efni í dragtir, 4 litir,
Kjólatau, margar gerðir,
Stóresar,
Bláar drengjabuxur, ódýrar,
Telpugolftreyjur,
Kápur, væntanlegar næstu daga,
Athugið ódýru nælonsokk-
ana á aðeins 33 krónur.
NÝKOMIÐ
ÞVOTTABALAR sérlega sterk-
ir, 60 — 65 — 70 og 75 lítra.
Eldhúsklukkur, með gleri.
Vekjaraklukkur.
Stálull.
Mátarbox.
Rjómaþeytarar.
Tauklemmur.
VerElun
Björn Guðmundss.