Fylkir - 24.10.1958, Síða 1

Málgagn
Sjálfstæðit-
flokksins
ös
10. árgangur Vescmannaeyjum 24. okt. 1958 29. tölublað
F j árlagaf rumvarpið
Fáum dögum eftir þingsetn-
ingu var lagt franr frumvarp-
til fjárlaga fyrir árið 1959. Fór
fyrsta umræða um frumvarpið
franr á Alþingi á mánudags-
kvöldið var, og gerði fjármála
ráðherra grein fyrir frumvarp-
inu, svo senr venja er.
Tvö þúsursd milijónir:
Niðurstöður fjrlagafrumvarps
ins eru að þessu sinni yfir 900
milljónir króna. Nálgast þau
óðfluga milljarðsnrarkið, en sam
tals er talið, að leggja þurfi á
þjóðina í sköttunr og tollum á
árinu 1959 unr tvo milljarða
króna — tvö þúsund rnilljónir
— þegar þörf Útflutningssjóðs
er talin með, en lrann stendur
undir öllu uppbótakerfinu og
niðurgreiðslum á vöruverði. Er
það um 2—300 milljónum kr.
hærri upphæð en Útflutnings-
sjóði var ætluð á árinu 1957.
Sneitt hjó vandanum:
Á því fjárlragsári, sem nú er
að líða, telur fjármálaráðherra,
að nokkur greiðsluafgangur
geti orðið lrjá ríkissjóði. Flins
vegar Hggur það fyrir, að
greiðslulralli ársins 1957 nrun
nenra unr 70 milljónum króna,
og’ svo nrikið er víst, að yfir-
dráttarskuld ríkissjóðs nam 1.
október s. I. 128,5 milljónum
kr. og Irafði þá aukizt um rösk-
ar 30 milljónir miðað við sama
tíma árið áður. Getur þetta
varla talizt benda til góðrar af-
konru ríkissjóðs, nenra síður sé.
Það er athyglisvert við þetta
fjárlagafrumvarp, svo sem var
og unr þau önnur, er lögð hafa
verið fram á valdatímabili
vinstri stjórnarinnar, að sneitt
er lrjá því að nrarka nokkra
stefnu í vandamálum efnahags-
lífsins. Það er t. d. athyglisvert,
að í kaupgjaldsnrálum er ekki
vikið að því, hvaða ráð kynnu
að reynast lreppilegust til ^ð
leysa þann vanda, sem óhjá-
kvæmilega leiðir af hinu síhækk
andi vöruverði í landinu. Vit-
að er þó, að skv. „bjargráðalög-
unum“ frá í sunrar mun vísitala
kaupgjalds lrækka unr 17 stig
hinn 1. des. n. k. og nrunu þó
síður en svo enn vera komin til
grafar öll kurl, samanber lof-
orð stjórnarinnar vegna Dags-
brúnarsamninganna, en sú „fyr-
irheitna" verðlrækkun mun auð
vitað vinda enn upp á sig. Franr
hjá því verður ekki gengið.
Beðið eftir þingum:
Stjórnin kveðst ætla að bíða
eftir því, að samtök launþega
og bænda konri saman til funda
og marki einlrverja stefnu í þess
um nrálum. Síðan ætlar stjórn-
in að semja við þessi samtök. En
þeir samningar lrafa verið að
undanförnu svo, að vakið hafa
furðu lrvers manns í landinu,
því að t. d. Alþýðusambandið
hefur verið þægt verkfæri í
lröndum ríkisstjórnarinnar.
Hvers vegna talaði hann ekki?
Það hefur vakið furðu lrér í
Eyjum, ekki sízt meðal þeirra,
senr enn telja sig vera vinstri
nrenn, að Karl Guðjónsson, for-
maður fjárveitinganefndar Al-
þingis, konr ekki fram í unrræð-
unum um fjárlögin. Leiða menn
ýnrsum getum að því, lrver á-
stæðan muni hafa verið. Ekki
mun lrann lrafa verið utanlands,
hvorki á Kaprí né í Lettlandi,
enda nýsloppinn úr orralrríð
Alþýðusanrbandskosninga, þar
senr lrann að sjálfsögðu lagði sig
allan fram, þótt ekki treystist
hann til að vera í framboði.
Ekki verður því ríkisstjórninni
stuðningur að honum á næsta
Alþýðusambandsþingi.
En hvað sem um það er, virð
ist helzt nrega geta sér þess til,
að liann lrafi ekki reynzt sá holl
vættur fjármálastefnu ríkisins
senr búizt var við, er hann var
kosinn formaður fjárveitinga-
írefndar og þar með önnur hönd
fjárnrálaráðherra við afgreiðslu
fjárlaga. En sá ræðunraður
kommúnista, sem talaði við
umræðurnar, hafði auðvitað
ekkert franr að færa, senr gagn
er að við að ráða fram úr efna-
hagsvandamálunum. Enda er
vandséð, hvaða ráð þeir ætla að
hafa til að ráða fram úr þeim
vanda, sem þegar er vitað um
og hefur í för með sér yfir 40
nrilljóna útgjaldaaukningu fyr-
ir ríkissjóð strax í byrjun árs-
ins 1959. Þar á ofan bætist það,
að starfsnrenn ríkisins hafa nú
farið franr á hækkun launa, og
kenrur lrvergi fram i fjárlaga-
frumvarpinu, hvernig á að mæta
henni, ef hún verður samþykkt
á Alþingi. Ætla nrátti þó, að
einmitt kommúnistar, sem talið
lrafa sig Irina einu forsjón launa
manna í landinu, hefðu eitt-
Þau vandamál, sem sköpuðust
við útfærslu landhelginnar í
haust og einkum stafa af fram-
ferði Breta lrér við land, kalla
æ lræra á úrlausn, einkum því
senr nær dregur vertíð. Enginn
vafi er á því, að ef Bretar lralda
uppteknum hætti og láta togara
sína veiða undir lrerskipavernd
innan íslenzkrar fiskveiðilög-
sögu, er nrikil lrætta á ferðum
fyrir vélbátaflotann, ekki aðeins
fjárlragsleg vegna hugsanlegs
veiðarfærataps, heldur og fyrir
öryggi sjómanna á hafinu.
Sjálfstæðismenn á Alþingi
báru þegar á fyrsta degi þings-
ins fram tillögur, sem miða að
bví, að bátaflotanum verði
tryggð nægileg vernd á komandi
hvað fram að færa í þeim efn-
um. En svo er ekki.
Slæmar horfur:
Ástandið í efnahagsmálunum
hefur aldrei verið jafnhörmulegt
og nú, og hörmulegast af öllu
er þó sú staðreynd, að stjórnar-
liðið er gjörsamlega uppgefið og
ráðalaust, búið að varpa frá sér
allri von um að geta ráðið fram
úr því öngþveiti, sem ríkir. Fjár
lagafrumvarpið er gleggsta dæm
ið um það. Þar á ofan bætist
„ógnarlegt" ástand gjaldeyris-
málanna, að sögn Vilhjálms
Þór, aðalbankastjóra Seðla-
bankans. Verður hann víst varla
vændur um vísvitandi blekking
ar í þeim efnum, sem hann á
um að fjalla. Segir hann, að
gjaldeyrisstaðan hafi farið sí-
versnandi síðan 1956, þegar
vinstri menn tóku við, og sé
gjaldeyrisskuldin um 238 millj.
króna. Eru þó ótalin þau stór-
lán, senr tekin hafa verið 1956,
1957 og 1958, segir hann. Þarf
víst ekki frekari vitna við um
þessi atriði.
vertíð. Er ekki nógsamlega hert
á því, að þegar í stað verði gerð
ar ráðstafanir til að auka að
mun landhelgisgæzluna frá því
sem nú er, þótt við ýmsa örð-
ugleika sé að etja. En ekki má
með nokkru móti horfa á það
í aðgerðarleysi, að til illra tíð-
inda dragi og jafnvel slysfara.
Því miður hefur ekki skapazt
sú þjóðareining um landhelgis-
málið, sem brýn þörf var á, að
yrði. Kemur þar mest til ógæfa
þeirra, sem áttu að hafa foryst-
una á hendi, sú, að sundurlynd-
ið var takmarkalaust, klögumál-
in gengu á víxl og þessi ráðherra
sagði svart, það sem hinn sagði
hvítt. í þessara manna höndum
Framhald á 2. síðu
Landhelgin