Fylkir - 21.11.1958, Blaðsíða 1

Mófgagn
Sjálfstæðis*
flokkslns
i o. argangur
Vestmannaeyjum, 21. nóv 1958
33. tölublað.
Enn um Snót
í síðasta Eyjablaði birtist all-
ferleg ritsmíð eftir frú Guð-
mundu Gunnarsdóttur um mál-
efni Snótar, sem mjög hafa ver-
ið til umræðu í haust í samr
bandi við kosningar til Alþýðu
sambandsþings.
Á þessari ritsmíð má sjá
svo greinilega sem verða má,
að frúna svíður það mjög, að
hróflað skuli hafa verið við al-
ræðisvaldi hennar og nokkurra
annarra kvenna af sama sauða-
liúsi í félaginu. Eru þeim, sem
að því standa ekki vandaðar
kveðjurnar, enda þær í algeru
samræmi við athafnir þeirra
kvenna. Kunna þær sýnilega
bezt við það, að þar komi eng-
ir nálægt aðrir en þær, enda
kvarta þær mjög undan afskipt-
um karlmanna af málefnum
þeirra. Hitt skyldi þó aldrei
vera, að einhverjir karlmenn
væru með í þeirra „ráðuneyti",
ef ekki til stjórnar bak við tjöld
in þá að minnsta kosti til ráð-
•gjafa. En látum svo vera. Þær
urn það.
Að slepptum öllum fáryrða-
flaurni frúarinnar og öðru því,
sem engu máli skiptir í þessu
sambandi, eru í grein hennar
örfá atriði, sem rétt er að gera
atlnigasemd við, enda þott þessi
atriði séu margskýrð í greinum,
sem Fylkir hefur birt um þessi
mál að undanförnu Er þá fyrst
að ræða urn fulltrúatölu félags-
ins.
Það hefur áður komið fram,
og því hefur ekki verið mót-
mælt opinberlega, hvorki af
formanni Snótar né frú G. G.,
að félagskonur eru 188, en
aukafélagar 168, þ. e. samtals
356. í Eyjablaðinu síðasta full-
yrðir frú G. G., að akveða eigi
fulltrúatölu á þing A. S. í. eft-
ir félagatölu samanlagðra auka-
og aðalfélaga. Þessi fullyrðing
frúarinnar er alveg út í hött,
því að í 30. gr. laga A. S. í.
stendur skýrt og greinilega, að
tala fulltrúa skuli miðast við
fjölda fullgildra félagsmanna
Aukafélagar, sem hafa ekki at-
kvæðisrétt, geta víst ekki talizt
fullgildir ,enda munu þær ágætu
konur, frú G. G. og hennar
lagskonur, þá hafa hlaupið á sig
allverulega, því að sé hennar
staðhæfing rétt, hefði Snót átt
að fá fjóra fulltrúa, en ekki
þrjá. Virðist þörf á að koma
vitinu fyrir frúna miklu frem-
ur en ritstjóra Fylkis varðandi
fulltrúafjölda, og skal henni
bent á að líta á 30. grein laga
A. S. í.
Um undirskriftirnar er það
að segja, að þær eru allar heið-
arlega til komnar og þarf eng-
inn að efast um það, að nokkuð
sé við þær að athuga. Hitt verð-
ur svo óskiljanlegt, hvers vegna
þær stjórnarkonur í Snót hunds
uðu þær, en frestuðu ekki full-
trúakjöri. Hefðu þær gert það,
hefði aldrei kornið til neinnar
kæru eða annarra vandræða út
af þessurn málum. Það er skýrt
og greinilega tekið fram í lög-
um A. S. L, að 1/5 hluti fé-
lagsmanna nægir til að krefjast
þess, að viðhöfð verði allsherjar
atkvæðagreiðsla um fulltrúa-
kjör. Þessi 1/5 hluti var fyrir
hendi, því að fulltrúatala skal
rniðast við tölu fullgildra félaga,
sem eru í Snót, skv. félagsskrá
og ótmótmælt af G. G. og öðr-
um, sem fjallað hafa um þetta
mál í blöðum, 188 Á undir-
skriftarlistum voru nöfn 38 full-
gildra félagskvenna í Snót, þ. e.
1 /5 hluta af 190, og því er alveg
ótvírætt, að áskorunin var lög-
mæt og því bar að sinna henni.
Er rnerkt á undirskriftarlistana
við nöfn þessara fullgildu félags
kvenna, og eru þeir þegar fyrir
nokkuð löngu komnir miðstjórn
A. S. I. í lrendur, þótt frú G. G.
fullyrði annað. Um annan útúr-
snúning frúarinnar í sambandi
við listana og atkvæðagreiðslu
liirði ég ekki.
Þá ræðir hún enn um mót-
töku áskorunarlistanna, og virð
ist henni fatast flugið í því
efni. Það hefur greinilega kom-
í Framsóknarblaðinu 19. þ.
m. er smáklausa um malbikun-
ina, sem ég tel mig þurfa að
leiðrétta
í greininni segir, að ekki hafi
staðið á efni (asfalti) til mal-
bikunar á þessu sumri.
í þessu sambandi vil ég geta
þess, að seint á árinu 1957 sótti
kaupstaðurinn um innflutn-
ings- og gjaldeyrisleyfi fyrir 150
tonnum af asfalti frá Ungverja-
landi, til malbikunarfram-
kvæmda á árinu 1958. Eftir við
ræður við Innflutningsskrifstof
una var bæði ég og urnboðs-
maður innflytjenda í Reykja-
vík það bjartsýnir á, að leyfið
yrði veitt, að pöntun var gerð
á 150 tonnurn af asfalti frá Ung
verjalandi og var pöntunin stað
fest með bréfi til kaupstaðarins.
En þegar til afgreiðslu kom hjá
Innflutningsskrifstofunni var
umsóknin skorin niður í aðeins
50 tonn. Varð meirihluti bæjar
stjórnar af þessum orsökum að
breyta áætlunum sínum um
malbikunarframkvæmdir á s. 1.
surnri. Og er lokið var við mal-
bikun Skólavegs hinn 1. ágúst
s. 1., var ekki um annað að ræða
en stöðva framkvæmdirnar í
bili, þar sem allir voru sam-
mála um, að malbikun Strand-
ið fram, að form. Snótar tók
við listunum, án nokkurra at-
hugasemda eða tilboðs um, að
hún athugaði þá með þeim, sem
komu með þá. Þetta stendur ó-
haggað, hvað sem öðru líður.
Hitt mun sönnu nær, að þá
fyrst voru listarnir athugaðir,
er frú G. G. kom til sögunnar.
Hringing hennar í Kuða stóð í
sambandi við þá athugun, því
Framhald á 2. síðu.
vegs yrði að sitja fyrir, en efni
umfrarn þá framkvæmd ekki
fyrir hendi.
Eg er undrandi yfir, að Fram
sóknarblaðið skuli láta sig hafa
það, að reyna að t'erja, að Inn-
flutningsskrifstofan sá sér ekki
fært að veita Vestmannaeyja-
kaupstað innflutningsleyfi fyr-
ir nema 50 tonnum af asfalti
þetta ár, sérstaklega þegar nokk
ur vissa er fyrir, að hvorki Ak-
ureyri eða Reykjavík munu
hafa fullnotað það rnagn, sem
þeirn var veitt leyfi fyrir nú í
ár, en magn það, sem Eyjarn-
ar fengu aðeins 4 til 5 daga
vinnsla fyrir malbikunarstöðina
hér. Hefðu ekki verið fyrir
hendi eftirstöðvar af asfalti frá
árinu 1957, hefði mjög lítið
nema Strandvegurinn verið
malbikaður nú í ár.
Eg mundi telja það betur far
ið, að Framsóknarblaðið notaði
aðstöðu sína hjá Innflutnings-
skrifstofunni til þess að ýta und
ir, að leyfi yrði veitt fyrir því
magni af asfalti til framkvæmda
hér, sem beðið er um, í stað
þess að vera að gera tilraun til
að spilla fyrir að svo verði með
röngum og óraunhæfum skrif-
um um þetta mál.
Guðl. Gislason.
Framsóknarblaðið og malbikunin