Fylkir - 21.10.1966, Blaðsíða 1

18. árgangur. Vestmanaeyjum, 21. október 1966
Malgagn
Sjáifstæðiso
flokksins
-■n :•
28. tölublað
ÍSLENZKT SJÓNVARP OG AMERÍSKT
íslenzkt sjónvarp er nú orðið að veruleika, þrátt fyrir allar
bölsýnisspár andstæðinga þess. Þær útsendingar, sem farið hafa
fram, hafa flestallar verið prýðilegar og stjórnendum sjónvarps-
ins til sóma, hvernig svo sem framhaldið verður. Vonandi er þó
að allt gangi að óskum, hvað útsendingarnar snertir.
Það var ekki svo lítill úlfaþyturinn, sem það vakti, þegar
fyrst var rætt um hugsanlegt íslenzkt sjónvarp. Menn ruku upp
til handa og fóta til að mótmæla þessu fyrirbrigði, sem átti að
koma íslenzku þjóðlifi á kaldan klaka. Menn óttuðust, að ekki
yrði unnt að fá neinn til að vinna eftirvinnu eða næturvinnu
vegna sjónvarpsáhuga, ekki yrði unnt að fá tæknimenntaða
menn til að vinna við sjónvarpið og síðast en ekki sízt var kostn-
aðurinn mönnum stöðugt áhyggjuefni. Afturhaldssamar raddir
voru uppi um, að ýmislegt væri, sem meiri þörf væri á að fram-
kvæma, heldur en að fara að flana út í eitthvert sjónvarpsævin-
týri, sem enginn vissi, hvar myndi enda. Sem betur fór urðu
hinir framsýnu yfirsterkari, hvað málið áhrærði og nú munu
fáir vera til að bölva sjónvarpinu, þegar það loksins er orðið
að veruleika.
Afturhaldsmenn hafa alltaf verið
uppi á íslandi, þegar stórmál hefur
borið á góma, eins og minnast má,
þegar útvarp og sími áttu að koma
til framkvæmda. Þá voru líka til
menn, sem töldu, að slíkar athafnir
væru algert glapræði, svo ekki
væri meira sagt.
Svo finnast líka aðrar tegundir
af afturhaldsmönnum, og er þeirra
stefna oft svo öfgafull, að engu tali
tekur. í sumum tilfellum af póli-
tískum hvötum spunnin og öðrum
af ýmsum annarlegum hvötum. Nú
er þjóðernisrembingurinn til dæm-
is á hápunkti hjá mörgum íslend-
ingum um þessar mundir. íslenzk
tunga og íslenzk menning er í stór
um voða, ef ekki verða þegar í stað
gerðar viðeigandi framkvæmdir.
Og það, sem veldur öllum þessum
voða, er að varnarlið Nato á ís-
landi hefur starfandi sjónvarpsstöð
fyrir starfsmenn sína á Keflavíkur
velli. Talsverður hluti fslendinga
getur notið þessara útsendinga og
þar í liggur hættan. Það er þessum
mönnum ógurlegt áhyggjuefni, að
slíkt og þvílíkt skuli vera látið við-
gangast átölulaust. Þess vegna hafa
þeir skorið upp herör gegn ómenn-
ingu þeirri, sem veður uppi í Kefla
víkursjónvarpinu.
Þessum heiðursmönnum bættist
góður liðsauki, þegar 60 málsmet-
andi íslenzkir menningarpostular
undirrituðu mótmælaskjal gegn ó-
sómanum, sem ógnar íslenzku þjóð
erni, Keflavíkursjónvarpinu. Létu
sumir þeirra frá sér heyra í blaða-
greinum, að það væri skylda þeirra
sem menntaðra íslendinga, að hafa
vit fyrir fjöldanum, sem ekki kynni
fótum sínum forráð, hvað slík
menningarmál snertir.
Og þar höfðu menn það. Mikið
megum við 'íslendingar vera þakk-
látir fyrir að eiga svona drenglund
aða og fórnfúsa menn fyrir leiðar-
Ijós.
Þær raddir, sem töluðu af póli-
tískum hvötum, töldu mestu hætt-
una af Keflavíkursjónvarpi þá, að
of mikið síaðist inn í fólk af am-
erískum hugmyndum og er það að
raunum auðskilið frá sjónarhóli
þeirra, sem hallast að hugmynda-
fræði með austrænum blæ, hvað
er ýmsum þeirra hin eina og sanna
trú. Þeir vísu menn athuga bara
ekki eitt atriði, það að með vaxandi
tækni og möguleikum verður okk-
ur íslendingum, sem öðrum jarðar
búum eftir nokkur ár, kleift að ná
sjónvarpssendingum frá öðrum
löndum með fjarskiptasambandi
við gervihnetti. Slíkt er engin
draumsýn lengur, það hefur þegar
átt sér stað t. d. með tilkomu
bandaríska gervihnattarins Early
bird. Sjónvarpað var í gegnum
hann í fyrra frá New York til
Rómaborgar og hefur ekki heyrzt,
að Rómverjar hafi kvartað yfir
amerískum áhrifum í því sambandi.
Er vonandi, að þetta geti eitthvað
hughreyst hinar austurhugsandi
sálir.
Aðrar raddir töluðu ekki beint
frá pólitísku sjónarmiði, heldur
báru íslenzka menningu fyrir sér
og þá ekki sízt hættuna, sem skap-
aðist fyrir æskufólkið. Þetta væri
hættulegur straumur, þar sem allt
tal færi fram á erlendu máli fyrir
utan erlendar skoðanir, sem fram
kæmu í amerísku sjónvarpi og
Eg verð að segja, að mér kom
það nokkuð á óvart, er ég fyrst las
ummæli, sem bæjarstjóri lét hafa
eftir sér í Framsóknarblaðinu um
það, sem blaðið lagði áherzlu á að
kalla vanskil eða óreiðuskuldir.
Mér var það þá þegar alveg ljóst,
að bæjarstjóri myndi komast í ó-
göngur, ef hann yrði krafinn sagna
um þessa fullyrðingu sína. Þess
vegna óskaði ég efir því á síðasta
bæjarstjórnarfundi, að hann, ásamt
forseta bæjarstjórnar, sem er ann-
ar ritstjóri Framsóknarblaðsins,
gæfu bæjarstjórn sundurliðaða
skýrslu um málið.
Eins og áður hefur verið sagt
voru þeir ekki viðbúir að gefa
slíka skýrslu.
En nú hefur bæjarstjóri séð sig
varpað gætu rýrð á íslenzkan hugs-
unarhátt. Málgagn framsóknar-
manna, Tíminn, birti frétt úr er-
lendu dagblaði, þar sem sagði, að
fyrsta orðið, sem barn eitt á íslandi
hefði numið hefði verið „milk“ í
stað þess að segja mjólk á íslenku.
Þetta ku svo vera sjónvarpinu am-
eríska að kenna. Mikið yrði það
gaman fyrir okkur kennarana, ef
allir okkar nemendur væru eins
námfúsir og eftirtektarsamir og
þessi ungi íslendingur. Eg læt les-
endur sjálfa um að dæma, hvort
þeir leggja trúnað á þessa frásögn
framsóknarmálgagnsins.
Aðilar þessir báru báðir fyrir sig
menningarhættu, sem fylgdi Kefla-
víkursjónvarpinu og hefði slæm á-
hrif á íslenzk sjónarmið. Af hverju
gengu þeir þá ekki lengra í barátt-
unni og reyndu að sigrast enn bet-
Framhald á 4. síðu.
til neydan vegna þessara tilmæla
minna, að birta einskonar greinar-
gerð um málið í næst síðustu
Braut.
Eins og ég vissi, hlaut hann að
komast í vandræði þegar hann átti
opinberlega að fara að sundurliða
þá heildarupphæð, sem hann hafði
nefnt, eða allt að 10 milljónir
króna, eins og Framsóknarblaðið
hafði síðast eftir honum.
Og ekki fer betur, þegar hann
nú í Brautinni 12. þ. m. er að leið-
rétta sína eigin skýrslu.
Hvers vegna er hann enn á ný
að birta rangar og falsaðar tölur
til dæmis í fullyrðingum sínum
um stöðu kaupstaðarins við Vita-
málaskrifstofuna og Trygginga-
Framhald á 4. síðu.
Ósæmileg skrif bæjarsfjóra um fjár-
mál Vestmannaeyjabæjar.
Skrif bæjarstjóra, Magnúsar H. Magnússonar um fjárreiður kaupstað-
arins að undanförnu hljóta að hafa vakið nokkra eftirtekt.
Mun það einsdæmi, að bæjarstjóri, sem er að taka við bæjarfélagi,
sem af öllum er viðurkennt að sé eitthvert bezt stæða bæjarfélag lands-
ins, skuli láta samstarfsmenn sína, það er Framsóknarmenn, flækja sér út
í að rakka niður fjárreiður kaupstaðarins og það á alveg fölskum for-
sendum.