Fylkir - 18.11.1966, Blaðsíða 1
r
18. árgangur. Vestmannaeyjum, 18. nóvember 1966
Málgagn
Sjálfstæðísr*
flokksans
32. tölublað.
Um bæjarmálin.
Eg sé af Framsóknarblaðinu 19.
f. m. og Brautinni 26. f. m. að full-
trúar meirihlutans, forseti bæjar-
stjórnar og bæjarstjóri, eru að
reyna að afsaka nokkur áberandi
mistök, sem þeim hefur orðið á síð
an þeir tóku við stjórn bæjarmál-
anna.
Má segja, að hvorttveggja sé eðli
legt,að minnihlutinn gagnrýni það,
sem hann telur að öðruvísi og bet-
ur hefði mátt gera eins og það verð
ur að teljast mannlegt, að meiri-
hlutinn reyni að klóra í bakkann,
jafnvel þó um vonlaust verk sé að
ræða.
En þá kröfu verður að gera til
fulltrúa meirihlutans, að þeir falsi
ekki beinlínis opinberar tölur eða
halli vísvitandi réttu máli. Slíkt er
alveg vonlaust fyrir þá, eins og þeg
ar hefur sýnt sig.
Vil ég sem lokaorð gera nokkrar
stuttar athugasemdir við einstök
atriði í fyrrgreindum skrifum full-
trúa meirihlutans.
Misnotkun
á lánsfé vatnsveitunnar
Forseti bæjarstjórnar, S. K., held
ur því fram í Framsóknarblaðinu
hinn 19. f. m., að ekkert sé athuga
vert við það, þó hann og aðrir ráða
menn mæti hjá lánsstofnun í
Reykjavík eða heima í Eyjum og
fái lán til vatnsveituframkvæmd-
anna, en noti féð svo að segja
strax um hæl sem beinan eyðslu-
eyri í sambandi við daglegan rekst-
ur hans.
Aðsjálfsögðu verða einstaklingar
að meta það, hvort þeirr narra
lánsstofnanir til að lána sér fé á
fölskum forsendum, en fulltrúar
kaupstaða eða sveitarfélaga, sem
eru opinberir aðilar hafa til þess
enga heimild. Þeir eru með slíku
að skerða mannorð og lánstraust
byggðarlagsins og til þess hafa þeir
ekkert umboð.
í þessu tilfelli er öllum ljóst, sem
tii vatnsveituframkvæmdanna
þekkja, að vatnsveituframkvæmd-
irnar nutu veljvilja hjá lánsstofnun
um umfram aðrar framkvæmdir
kaupstaðarins, og beinlínis út á það
voru umræddar 4 milljónir króna
veittar til þessara sérstöku fram-
kvæmda. Eg er alveg sannfærður
um, að hvorki fyrrverandi né nú-
verandi bæjarstjórn hefði þýtt að
reyna að fá til dæmis tveggja millj
ón króna lán hjá Landsbankanum'
til greiðslu daglegra útgjalda hjá
bæjarsjóði. Því hefði án efa og
sennilega umræðulítið verið synjað
þó að bankinn hins vegar teldi
þetta sérstaka mál það mikið nauð-
synjamál, að hann vildi styðja að
framgangi þess.
Það hlaut því að vera siðferðileg
skylda ráðamanna bæjarins að nota
féð til þeirra framkvæmda, sem
Mörgum mun leika forvitni á að
vita um niðurstöður dómsins í sjón
varpsmálinu og eru því dómsniður
stöður prentaðar hér eins og þær
koma fyrir.
Ár 1966, föstudaginn 4. nóvember
var í Hæstarétti í málinu nr. 203/
1966: Ríkisútvarpið gegn Félagi
sjónvarpsáhugamanna í Vestmanna
eyjum og gagnsök, kveðinn upp
svohljóðandi dómur:
Aðaláfrýjandi hefur skotið máli
þessu til Hæstaréttar með stefnu
19. september 1966 og gerir þær
dómkröfur, að hinn áfrýjaði úr-
skurður verði, að öðru en tekur til
ómerkingar á ummælum, felldur
úr gildi og „lagt verði fyrir fógeta
að leggja lögbann við starfrækslu
endurvarpsstöðvar fyrir útvarp
(sjónvarp) á Stóra-Klifi í Vest-
mannaeyjum, sem þar fer fram á
vegum stefnda". Aðaláfrýjandi
krefst og málskostnaðar úr hendi
gagnáfrýjanda fyrir fógetadómi og
Hæstarétti.
Gagnáfrýjandi hefur áfrýjað mál
inu 21. október 1966. Hann krefst
þess, að staðfest verði það ákvæði
það var fengið að láni til, en ekki
annars. Og þeim verður að skiljast
að þeir hafa ekkert leyfi til að haga
sér svo gagnvart lánsstofnunum,
að þeir skerði lánstraust og tiltrú
til kaupstaðarins í heild.
Forseti bæjarstjórnar reynir að
afsaka þetta með því, að þegar sé
búið að skila vatnsveitunni þessu
fé aftur og væri það að sjálfsögðu
það minnsta, sem til væri hægt að
ætlast.
En er þetta svo?
Samkvæmt fjárhagsáætlun bæj-
arsjóðs hefur vatnsveitan 11 millj-
ónir króna til ráðstöfunar á þessu
ári. Um það verður ekki deilt, og
hefur öll þessi upphæð verið lögð
á útsvarsgreiðendur í auknum út-
svörum.
Hinn 1. október s. 1. var búið að
nota, samkvæmt skýrslu hins lög-
gilta endurskoðanda, rúmlega 3
fógetadóms, að hin umbeðna lög-
bannsgerð skuli ekki fram fara, að
felld verði úr gildi ómerking um-
mæla og aðaláfrýjanda verði dæmt
að greiða honum málskostnað bæði
fyrir fógetadómi og Hæstarétti.
Gagnáfrýjandi lét í júlímánuði
1966, að því er ætla verður, setja
upp á leigulóð póst- og símamála-
stjórnarinnar á Stóra-Klifi í Vest-
mannaeyjum búnað til að veita við-
töku sjónvarpsefni frá bandaríska
varnarliðinu á Keflavíkurflugvelli
og endurvarpa því til manna í Vest
mannaeyjum. Telur Ríkisútvarpið,
sem ber undir menntamálaráð-
herra, að atferli þetta brjóti í bág
við einkarétt þess til útvarps-
rekstrar á íslandi samkvæmt 1. gr.
laga nr. 68/1934. En lög þessi geyma
engin ákvæði, sem heimfæra megi
sjónvarp varnarliðsins eða endur-
varp frá því undir. Heimild til
rekstrar þess og endurvarps frá því
verður að sækja í 3. og 10. gr. laga
nr. 30/1941 um fjarskipti, sem eru
yngri lög en lög nr. 68/1934 og m. a.
heimila póst- og símamálaráðherra
að veita „einstökum manni, félög-
milljónir króna samtals, vegna þess
ara framkvæmda, og hafði nokkur
hluti þess þegar verið greiddur úr
bæjarsjóði, áður en núverandi
meirihluti tók við. Það er því al-
veg haldlaus fullyrðing, að þarna
sé um að ræða fé, sem fengið var
að láni síðari hluta sumars, enda
sýna bækur bæjarsjóðs, að það fé
fór að langmestu leyti til annarra
hluta en greiðslukostnaðar við
vatnsveituna. Það er því, eins og
áður hefur verið bent á, alveg um
greinilega og óafsakanlega misnotk
un að ræða á lánsfé vatnsveitunn-
ar og alveg tilgangslaust fyrir for-
seta bæjarstjórnar að reyna að af-
saka það.
Niðurjöfnun útsvaranna.
Bæjarstjóri reynir í Brautinni
26. f. m. að sannfæra útsvarsgreið-
endur um, að útsvörin hafi verið
þeim mun hagstæðari nú í ár en
undanfarið, og býr hann út reikn-
ingsdæmi máli sínu til sönnunar.
Eg verð að segja, að mig furðar
á, að hann skuli vera að eyða tíma
sínum og orku í jafn vonlaust
verk.
Auvitað finna útsvarsgreiðendur
hvað að sér snýr, og er allur tölu-
útreikningur tilgangslaus í því sam
bandi. Frh. á 2. síðu.
um eða stofnunum“ rétt til „að
stofna og reka fjarskiptavirki“ hér
á landi, sbr. og lög nr. 110/1951 um
lagagildi varnarsamnings milli ís-
lands og Bandaríkjanna um réttar-
stöðu Bandaríkjanna og eignir
þess. Ríkisútvarpið á því eigi aðild
máls þessa. Að þessu athuguðu ber
að staðfesta úrskurð fógeta.
Dæma ber aðaláfrýjanda til að
greiða gagnáfrýjanda málskostnað
fyrir Hæstárétti, sem ákveðst kr.
18.000,00.
Dómsorð:
Hinn áfrýjaði úrskurður á að
vera óraskaður.
Aðaláfrýjandi, Ríkisútvarpið,
greiði gagnáfrýjanda, Félagi sjón-
varpsáhugamanna í Vestmannaeyj-
um, málskostnað í Hæstarétti, kr.
18.000,00.
Dóminum ber að fullnægja að
viðlagðri aðför að lögum.
Dómur í pvdrpsmdlinii.