Fylkir - 18.11.1966, Page 2
2.
FYLKIR
Málgagn
Sjálfstæðisflokksins
Útgefandi:
Sjálfstæðisfél. Vestmannaeyja
Ritstjóri:
Sigurgeir Jónsson
Símar 1523 og 1343.
Auglýsingast jóri:
Bragi Ólafsson, sími 2009
Prentsmiðjan Eyrún h. f.
Hvað er að gerast
Hin nýja bæjarstjórn hefur nú
setið að völdum um fimm mánaða
skeið, og er fólk nú tekið að lengja
eftir ýmsu, sem átti að hrinda í
framkvæmd, strax og þeir kæmust
að. f síðasta Eyjablaði kom fram
afsökun fyrir því, þar sem ekki
væri hægt að gera allt samtímis.
Þá skiptir orðið nokkuð í tvö horn
frá því sem var áður hjá þeim,
þegar þeir vildu láta framkvæma
allt samstundis og engin bið mátti
á neinu verða. Skildist mönnum á
þeim við síðustu kosningar, að allt
myndi þjóta upp samstundis og þeir
kæmust að. Eitt mál var það þó, er
þeir ræddu ekkert um í sinni kosn
ingabaráttu en voru fljótir að
hrinda í framkvæmd, eftir að þeir
höfðu náð meirihluta, en það var
að hækka útsvör bæjarbúa. Þar
var ekki um neina bið að ræða.
Velta menn því nú fyrir sér, hvort
næsta stórmál, sem tekið verður
fyrir, skuli vera önnur útsvars-
hækkun.
Eitthvað virðist vera orðið laust
í reipunum hjá meirihlutanum og
vinstri glundroðinn að verða alls
ráðandi, eins og reyndar var spáð
fyrir, ef þeir næðu meirihluta. Þó
virðast þeir vera sammála um að
gera íbúum blokkarinnar eips erf-
itt fyrir og hægt er og fram hefur
komið af skrifum þeirra. En mjög
er orðið hljótt um framkvæmdir
þær, sem voru í fullum gangi, með-
an fyrrverandi bæjarstjórn var við
völd, og væri fróðlegt að heyra frá
meirihlutanum, hvernig þær fram-
kvæmdir ganga. Hvað er til dæmis
að frétta af nýju sjúkrahúsbygging
unni?
Þá væri einnig skemmtilegt, ef
bæjarstjóri vildi gera grein fyrir og
útskýra framkomu sína við íbúana
í blokkinni, en hún mun ekki vera
með öUu vanzalaus. Ekki væri held
ur ófróðlegt að heyra frá honum
sjálfum um fyrirgreiðslu hans við
Greinin
Eyjablaðið sá dagsins ljós á
þriðjudaginn var eftir langt og mik-
ið hlé á útgáfunni. í blaðinu er pist
ill, sem til mín var beint og var ætl
unin með greininni augljóslega sá
að sýna bæjarbúum, hvílíkur ó-
nytjungur ritstjóri Fylkis er. Grein
þessi var rituð af einhverjum S.,
sem ekki nafngreinir sig neitt nán-
ara. Ef þeir Eyjablaðsmenn hafa í
hyggju að skrifa mér fleiri persónu
legar skammargreinar, vildi ég vin-
samlegast biðja þá að setja nöfn
sín undir þær, svo að ég geti séð,
hvaðan þær eru ættaðar. Hitt er
svo annað mál, að ég get skHið það
fuUvel, að ekkert nafn skuU fylgja
umræddri grein. Persónulega vildi
ég ekki sjá mitt nafn undir slíku
prenti, og mætti vel vera, að við-
komandi skammaðist sín fyrir sUkt.
S. þessi virðist mér ákaflega reið
ur fyrir skrif mín um æskulýðsmál
bæjarins og þykir þar eitthvað að
sér sneitt. Annaðhvort hefur S. orð
ið sannleikanum reiður, eða þá að
hann er á móti því, sem vel er gert
fyrir æskulýð þessa bæjar, eftir
skrifum hans að dæma.
Annars er grein þessi nokkurs
konar ævisöguágrip mitt, og ætti
ég sennilega að vera S. þakklátur
fyrir ómak sitt í þeim efnum. Því
miður verða þær þakkir að bíða,
því hefði ég það áform á prjónun-
um að láta rita ævisögu mína,
myndi ég velja til þess einhvern,
sem haldið getur skammlaust á
penna, en það virðist S. þessum
ekki sýnt.
S. byrjar grein sína á því, að rit-
stjóri Fylkis sé af Oddsstaðaætt,
og skín þar í gegn, að þá sé tæp-
lega við miklu að búast. Ekki veit
ég til þess, að ég né Oddsstaðaætt-
in yfirleitt hafi gert neitt það á
hluta S., að ástæða sé fyrir hann
að lítillækka það fólk. Annars
mætti geta þess, sem nú er að ger-
ast í Alþýðulýðveldinu Kína, að
Rauðu varðliðarnir, kollegar og fyr
irmyndir S., hafa nú skorið upp
herör gegn þeim þar í landi, sem
til borgaralegra ætta eiga að telj-
ast. Vel mætti vera, að umrædd
grein S. væri byrjunin á slíkum að-
gerðum hér á landi.
Þá hefur S. af því miklar áhyggj-
ur, að ég sé í ýmsum félagsskap
lækna bæjarins í sambándi við hús
næðismál og fleira þar að lútandi.
Allmiklar sögur hafa farið af við-
skiptum hans og meirihlutans við
þessa aðila og þau mál, sem að
framan greinir og væri æskilegt, ef
bæjarstjóri vildi birta sína greinar-
gerð fyrir þeim málum.
nnfnlflim
hér í bæ. Eg tel mig ekki þurfa að
biðja hann eða aðra leyfis til þess
að helga frístundir mínar félags-
málum, þótt sennilega þyrfti ég
þess, ef ég væri búsettur í sæluríki
hans austantjalds. Varðandi ráðlegg
ingar hans um þann félagsskap,
sem ég ætti að stofna og gangast
fyrir, verð ég að þakka honum það
traust, sem hann sýnir mér og end
urgjalda honum með því, að rit-
stjóri Eyjablaðsins, sem einnig er
kennari að mennt, væri sennilega
engu síður til þess fallinn en ég,
og þykir mér ekki rétt að taka fyr-
ir þeirra hendur með það, þar sem
þeir heiðursmenn áttu nú uppá-
stunguna að félaginu.
S. gerir sér að umræðuefni
Reykjavíkurferðir mínar í haust og
hversu þær hafi skaðað nemendur
mína. Eg get frætt S. um það, þótt
raunverulega komi honum það
Framhald af 1. síðu.
Öll þróun þessara mála á undan-
förnum árum hefur verið í þá átt,
að taka aukið tillit til fjölskyldu-
stærðar og lágtekjufólks, bæði í
sambandi við greiðslur Almanna-
trygginga og aukins frádráttar fyr-
ir börn. Hefur þeta átt sér stað í
Eyjum ekki síður en í öðrum kaup
stöðum og þó nú í ár hafi verið
fylgt þeirri reglu í sambandi við
niðurjöfnunina, sem annars staðar
er algengust, þá er engin ástæða
fyrir núverandi meirihluta að stæra
sig af því. Það er ekki hægt að
reikna með, að honum sé alls varn
að í þessum efnum. Nóg er samt.
Staðreyndin er sú, að fyrirtæki í
Eyjum greiða nú í ár mjög svipað-
an hluta af heildarupphæð útsvar-
anna og þau hafa gert að undan-
förnu. Hin gífurlega hækkun meiri
hlutans á útsvörunum, lendir því
ekki sízt á verkafólki og öðrum
launþegum almennt.
Um þetta er tilgangslaust að
deila og alveg tilgangslaus að
reyna að afsaka það.
Uppgjörið
á sambýlishúsinu.
Bæjarstjóri er einnig í umræddu
tölublaði Brautarinnar að reyna
að bera í bætifláka fyrir mistök
meirihlutans í sambandi við upp-
gjörið á sambýlishúsinu við Há-
steinsveg.
Það, sem mig furðar mest á, er
að meirihlutinn skuli telja sér það
sæmandi að vera beinlínis að búa
til deilur við það fólk, sem þar hef
ur keypt sér íbúðir, vitandi það, að
ekki við, að til Reykjavíkur hef ég
einu sinni farið í haust yfir hélgi
og má hann fjargviðrast yfir því,
ef hann vill. Þann tíma, sem nem-
endur mínir misstu af þeim sökum
bætti ég þeim upp nokkrum dögum
seinna með aukakennslu. Þá mætti
einnig geta þess, að um sömu helgi
leyfði ritstjóri Eyjablaðsins sér þá
„ósvinnu“ að fara tU Reykjavíkur
frá sínum nemendum.
Að lokum gerir S. grein fyrir
upphafi blaðamennskuferils míns
og þykir hann slæmur. Hvern dóm,
sem menn leggja á mína blaða-
mennsku, vil ég taka fram, að yfir-
leitt hef ég látið þann þátt blaða-
mennsku liggja milli hluta, sem að
því miðar að skrifa níðgreinar og
persónulegar svívirðingar um
menn. Ef það er slíkt, sem S. vill
nefna heiðarlega blaðamennsku að
skrifa slíkar greinar, eins og hann
í síðasta Eyjablaði, held ég að ég
láti hann og hans kollega um slíkt,
en haldi mig áfram við „óheiðar-
leikann".
S. J.
þeir sem þarna eiga hlut að máli,
munu aldrei sætta sig við, að bæj-
arfélagið selji því íbúðirnar með
beinu álagi, eins og aðalágreinings-
efnið er. Og ég tel það beina fjar-
stæðu að vera að halda því fram,
að verið sé að ívilna þessu fólki,
þó því séu seldar íbúðirnar á réttu
og sannanlegu kostnaðarverði og
með þeim vöxtum, sem algengastir
eru.
Hvað mætti þá segja bæði um
núverandi bæjarstjóra og mig og
alla aðra, sem fengið höfum lán úr
opinberum byggingarsjóðum. AUir
njóta þessir sjóðir stuðnings af al-
mannafé, bæði beint og óbeint. Eg
hef aldrei orðið annars var, en að
einmitt kratar hafi viljað sem mest
láta bera á stuðningi þeirra við
framkvæmd hins almenna lánakerf
is húsnæðismálastjórnar og bygg-
ingarsjóðs verkamanna, en sá sjóð-
ur að minnsta kosti lánar fé til
húsbyggjenda með allt að helmingi
lægri vöxtum en almennt gerist á
lánsmarkaðinum, og hefi ég engan
heyrt telja það eftir eða telja það
óeðlilegt.
Það er því furðulegt að lesa hníf
ilyrði frá fulltrúa þessa flokks í
garð væntanlegra kaupenda íbúða
í sambýlishúsinu, eða fullyrðingar
um, að það sé með nokkra óbU-
girni þó að það ætUst til, að íbúð-
irnar verði seldar því á raunveru-
legu og sannanlegu kostnaðarverði
og með þeim kjörum bæði hvað
lánstíma og vexti snertir, sem það
telur sig geta ráðið við.
Guðl. Gíslason.
Um bæjarmálin.