Fylkir - 25.11.1966, Síða 1

18. árgangnr. Vestmannaeyjum, 25. nóvember 1966 33. tölublað.
Hvað œtlar meirihlutinn sér!
Reykjavíkurborg krefst engra fjármagnsvaxta. — Hæstu vextir þar
eru 6% af lánum til sambýlishúsa-
Eflaust muna margir eftir yfirlýs-
ingu, sem birtist í dagblöðunum í
Reylcjavík fyrir nokkru í sambandi
við ágreining um mannflutninga á
tiltekinni sérleyfisleið. En yfirlýs-
ingin hljóðaði eitthvað á þessa leið:
„Það er ég, sem hefi bílana, pening
ana og valdið.‘
Litu allir á þessa yfirlýsingu sem
hrokafulla ábendingu til mótaðil-
ans um að hann skyldi bara halda
sér saman og vera ekkert að múðra,
og varð yfirlýsingin fræg að endem
um um land allt og er það jafnvel
enn í dag, þó að tímans vegna sé að
sjálfsögðu farið að fyrnast yfir
hana.
Virðist meirihluti bæjarstjórnar
Vestmannaeyja feta mjög í fótspor
þessa aðila, sem hér átti hlut að
máli, í deilu sinni við íbúðarkaup-
endur í sambýlishúsinu við Há-
steinsveg.
í grein, sem Sigurður Stefánsson,
bæjarfulltrúi kommúnista, skrifar
um málið í Eyjablaðinu hinn 15. þ.
m. segir hann orðrétt, eftir að hann
hefur efnislega rakið tilkynningu
meirihlutans til íbúa hússins, þar
sem þeim er tilkynnt, að þeim
verði vísað úr íbúðunum, ef þeir
verði ekki búnir að skrifa undir
samninga, eins og hann og aðrir úr
meirihlutanum vilja hafa þá. „Hér
er ekki um formsatriði að ræða,
við þetta verður staðið.“
Er tilkynning þessi því miður
mjög keimlík framangreindri yfir-
lsingu um bílana, peningana og
valdið. Einstaklingar geta að sjálf-
sögðu flaskað á að gefa slíkar yfir-
lýsingar og verða að meta það
hverju sinni hvað þeim finnst sér
sæmandi. En slík yfirlýsing, sem
gefin er fyrir hönd ákveðins hóps
sveitarstjórnarmanna, eins og hér
á sér stað, spáir sannarlega ekki
góðu, sérstaklega þegar hún kem-
ur í kjölfar þess ofbeldis, sem bæj
arbúar voru beittir á s. 1. sumri, er
útsvörin voru hækkuð um 8 millj-
ónir króna, alveg að ástæðulausu.
Að S. St. skuli hafa kosið að
birta yfirlýsinguna í blaði sínu þarf
engan að undra. Flokkur hans,
kommúnistaflokkurinn, er þekktur
að ofbeldi, hvar sem hann kemst
til valda. Einnig eru slík steigur-
læti algeng fyrirbæri hjá mönnum,
sem telja, að þeir hafi eitthvað orð-
ið fyrir barðinu á lífinu og þurfi
því að hefna sín á meðborgurum
sínum, ef þeim gefst valdaaðstaða
til þess. S. St. er því miður einn í
hópi þessara manna.
Um deilur meirihluta bæjar-
stjórnar við væntanlega íbúðar-
kaupendur í sambýlishúsinu hefur
nokkuð verið ritað og þarf því
ekki að orðlengja mikið um það.
Málið er einfalt og liggur ljóst
fyrir.
Ágreiningurinn er um tvennt.
Annarsvegar um vaxtakjör og
lengd lána og hinsvegar um svokall
aða fjármagnsvexti.
Ástæðan fyrir ágreiningnum um
lánskjörin liggur alveg augljóslega
fyrir. íbúðirnar hafa orðið mun
dýrari en gert var ráð fyrir, er fólk
skrifaði sig fyrir þeim og greiddi
tilskilið framlag, og skuld hvers
kaupanda við bæjarsjóð því mun
hærri en hann hafði ástæðu til að
ætla í upphafi. Á þessu eiga íbúðar
kaupendur enga sök, en hefur hins
vegar sett marga þeirra í nokkurn
vanda. Eg tel þetta fullkomna á-
stæðu til þess að bæjarstjórn skoði
það sem siðferðislega skyldu sína
að ganga þannig frá samningum
við þetta fólk, bæði hvað vexti og
lánstíma snertir, að telja megi, að
það með með eðlilegum hætti geti
staðið í skilum með árlegar afborg
anir og vexti af lánum sínum.
Þetta eitt tel ég sæmandi fyrir
bæjarstjórn, eins og ég tel það ó-
sæmilegt af meirihlutanum og sýna
algjört skilningsleysi á aðstöðu,
sem þessir aðilar hafa lent í, án
þess að eiga þar nokkra sök sjálfir.
Það má vel vera, að einhver að-
ili finnist í sambýlishúsinu, sem í
bili gæti staðið við þá samninga,
sem boðið er upp á, en þeir eru því
miður ábyggilega fáir, enda ekkert
óeðlilegt, þar sem húsaleiga sú,
sem fólkið verður að reikna sér
mun vera hátt í full verkamanna-
laun miðað við dagvinnutíma.
Hvað bæjarstjórn snertir, þá var
hún á sínum tíma í góðri trú, þeg-
ar hún ákvað innborgun í hverja
íbúð og gaf upp áætlaðan bygging-
arkostnað, þar sem fyrir hendi lágu
áætlanir verkfræðings um heildar-
kostnað byggingarinnar, miðað við
að hsinu yrði skilað fokheldu, og
voru allar ákvarðanir í sambandi
við hverja íbúð og bygginguna í
heild samþykkta einróma af bæjar
stjórn, og ég tel, að meirihluta bæj
arstjórnar beri vissulega að hafa
þetta í huga, er gengið verður end-
anlega frá samningum um íbúðirn
ar.
Fjármagnsvextirnir.
Annað ágreiningsatriðið er álag
meirihlutans á íbúðirnar, sem hann
hefur kosið að nefna „fjármagns-
vexti“.
Eg vil taka það fram, að þetta
álag kom aldrei til umræðu hjá
fyrrverandi bæjarstjórn, hvorki
meiri- né minnihlutanum, heldur
var alltaf gengið út frá því, að í-
búðirnar yrðu seldar á beinu út-
lögðu kostnaðarverði, sem bæjar-
sjóður gæti sannað með fullgildum
fylgiskjölum eða reikningum.
Reykjavíkurborg hafði um nokk-
urt árabil forgöngu um byggingu
sambýlishúsa á sama hátt og bæjar
stjórn Vestmannaeyja með sambýl
ishúsið við Hásteinsveg. Sam-
kvæmt upplýsingum, sem fyrir
liggja hefur Reykjavíkurborg
aldrei reiknað neitt álag á íbúðirn-
ar, hvorki í formi fjármagnsvaxta
né annars, heldur gert þær upp eft
ir beinum útlögðum kostnaði. Er
því hér um að ræða 50—60 þúsund
króna aukaálag á hverja íbúð hjá
ráðamönnum bæjarins hér í Eyjum
umfram það, sem annars staðar
þekkist og hægt er að miða við.
Fyrirspurn svarað.
í Eyjablaðinu 15. þ. m. er beint
fyrirspurn til mín um það, hvort ég
eða minnihluti bæjarstjórnar mynd
um vilja standa að lánum úr bygg-
-ingarsjóði kaupstaðarins með 7%
vöxtum og til 20 ára.
Eg get hiklaust svarað fyrir mig.
Mér myndi verða ánægja að því
að samþykkja lán úr þessum sjóði
með 7% vöxtum, miðað við núver-
andi vaxtarfjárhæð og til allt að
20 ára, ef samkomulag væri um
það og meirihlutinn hefði einhvern
manndóm í sér til að leggja slíkt
til.
Eg hef alltaf talið, að hlutverk
þessa sjóðs ætti að vera að örfa og
aðstoða menn, sem búsettir eru í
Vestmannaeyj um, til byggingu í-
búðarhúsa þar. Eg tel bæði skyn-
samlegt og til sóma fyrir bæjar-
stjórn Vestmannaeyja að standa að
slíku og eitt af grundvallaratriðum
fyrir áframhaldandi uppbyggingu
byggðarlagsins og er ég sannfærður
um, að byggingarsjóðurinn muni
geta veitt húsbyggjendum veruleg-
an stuðning í framtíðinni í sam-
bandi við íbúðarbyggingar, ef stað-
ið verður við og fylgt áætlunum
fyrrverandi bæjarstjórnar um upp-
byggingu hans.
GuðL Gíslason.
Hæstu vextir, sem Reykjavíkur-
borg hefur reiknað af lánum, til
íbúðarkaupenda þar, eru hvorki
9 eða 7%, heldur aðeins 6% eða
aðeins tveir þriðju hlutar af því,
sem meirihluti bæjarstjórnar Vest-
mannaeyja ætla að reikna af sams
konar lánum.
Eg get ómögulega séð, að nokkuð
sé óeðlilegt við það, þó fólk spyrni
við fæti og reyni að verjast slíku.
Er meirihlutinn reiðubúinn að end-
urgreiða það, sem fólkið á í íbúðun
um og mun nema 8—10 milljón-
um króna?
En auðvitað hefur S. St- og fé-
lagar hans í meirihlutanum valdið
og geta beitt því, ef þeim sýnist
svo.
Guðl. Gíslason.