Fylkir - 02.12.1966, Side 1
Málgagn
S|aHstsðii9
fiokksiHi
ÍS. írfanpir.
Vestmannaeyjum, 2. desember 1966.
34. tölublað.
ík að hleypa toponum inn í Whdpo!
Mál togaraútgerðarinnar hefur
mjög borið á góma að undanförnu
og það ekki að ástæðulausu. Að
vísu snertir þetta mál ekki beint
Vestmannaeyinga, en hlýtur samt
sem áður að vera þeim að nokkru
leyti mikilvægt og umhugsunar-
vert, annað eins stórmál og það er
fyrir þjóðina í heild. Enda mega
Vestmannaeyingar muna þá tíð,
þegar togaraútgerð var hér við
líði. £>ú útgerð var lítil lyftistöng
fyrir bæjarfélagið, svo ekki sé
meira sagt, og var yfirleitt um al-
geran taprekstur að ræða. Sem
betur fór, tókst að losna við tog-
arana og var það að miklu leyti
viðkvæmnismál fyrir marga, sem
enn vildu reyna að klóra í bakk-
ann og halda útgerðinni áfram. Eg
hygg, að enginn harmi það nú orð-
ið, hvernig endalok þessa máls
urðu. Reynsla annarra byggðarlaga
í þessum málum er hreint ekkert
glæsileg, að því er togaraútgerð
snertir. Nægir þar til að nefna
sjálfa höfuðborgina, svo og Akur-
eyri og Hafnarfjörð, en togaraút-
gerðin hefur verið þessum bæjum
heldur fjötur um fót heldur en
hitt. Það kann aldrei góðri lukku
að stýra, þegar starfrækt eru fyr-
irtæki, sem standa ekki undir sér
fjárhagslega, eins og reyndin er
yfirleitt á um togarana í dag. Ým-
islegt hefur verið upptalið, sem
ætti að bjarga málum togaranna
og þá helzt það til tekið að hleypa
þeim inn í landhelgina. Það mál
hlýtur að þurfa mikillar yfirveg-
unar við, áður en endanlega verð-
ur nokkuð afráðið með það, svo
stórt mál er það fyrir alla þjóðina
og þá ekki sízt bæjarfélag eins og
Vestmannaeyjar, sem byggja alla
sína afkomu á fiski.
Það er ekkert launungarmál,
hvernig afkoma sumra bátanna er
hér í Eyjum og með hvaða hætti
þeir fá megnið af sínum bolfiski.
Hitt er annað mál, að ekki myndi
það bæta úr skák hjá þeim, ef ætti
að fara að hleypa togurunum inn
fyrir línu. Afleiðingin af slíku
yrði mjög sennilega minnkandi afli
og má þó tæplega við slíku, því að
allir vita, að smábátaútgerðin berst
í bökkum í dag, og þá ekki sízt
vegna minnkandi fiskgengdar á
miðunum. Og þá yrði það hálfgerð-
ur bjarnargreiði við smábátana, ef
hleypa ætti togurunum inn fyrir
línuna.
Það var á sínum tíma mikið fyr-
ir því haft að færa landhelgina út
í tólf mílur, of mikið til þess að
minnka hana aftur með því að
veita togurunum aðgang þar að.
Það er stór spurning, hvort eigi að
hætta á slíkt til þess að halda líf-
inu í þessum atvinnuvegi, þegar sú
hætta er fyrir hendi, að það spilli
fyrir öðrum, eða hreinlega leggi
bátaútgerðina í rúst. Þá væri verr
farið en heima setið, því að bát-
arnir hafa gert það, sem aldrei
tókst með togurunum, og það er að
halda uppi atvinnulífi bæjarins.
Það vita allir, að togararnir
geta verið stórvirk atvinnutæki, en
hvað á að gera, þegar atvinnutæk-
ið skilar ekki lengur hagnaði, held-
Framhald á 2. síðu.
Togarar hafa verið mikilvirk atvinnutæki, en nú ríkir nokkur óvissa um framtíð þeirra.