Fylkir - 02.12.1966, Page 2

2.
F Y L K I R
Málgagn
Sjálfstæðisflokksins
Útgefandi:
Sjálfstæðisfél. Vestmannaeyja
Ritstjóri:
Sigurgeir Jónsson
Símar 1523 og 1343.
Auglýsingastjóri:
Bragi Ólafsson, sími 2009
Prentsmiðjan Eyrún h. f.
Skemmdarfýsn
Það er furðulegt, að umferðar-
merkin, sem sett hafa verið upp
víðsvegar um bæinn, skuli ekki
fá að vera í friði fyrir skemmdar
vörgum. Það er ekki óalgeng sjón
að morgrii dags, að sjá merkin
brotin niður eða éyðilögð og jafn-
vel algerlega horfin;
Það er mikill kostnaður, sem
lagður er í að koma þessrim rrierkj
um upp og minríkar auðvitað ekki
við það, að þurfa sífellt áð gérá við
þau og endurbæta þau af sökum
þessara skemmdárvarga. Þessir
hraustleikamenn áéttu að sýna
hreystina í Vérki á einhvefn ann-
an hátt en að misþyrma urriferðar-
merkjunum, eins og raun ber vitni,
en skemmdarfýsnin virðist einkum
beinast að þeim. Það er eins og
þeir þykist menn að meiri, ef þeir
geta brotið niður seiri flest merki
og sá aðeins með mönnum talinn
sem getur sannað getu sína með
því.
Auðvitað er slysahætta fylgjandi
því, þegar merkin eru skemmd,
en skemmdarvargarnir hugsa lítt
út í þá sálma, meðan þeir eru við
sína iðju. í raun og veru eru það
þeir, sem eru ábyrgir fyrir þeim
slysum, sem hugsanlega geta kom-
ið fyrir, ef umferðarmerki vantar.
Það liggja þung viðurlög við að
eyðileggja þessi merki og á skilyrð
islaust að sekta viðkomandi fyrir
slíkt. Það er yfirleitt dálítið sárt
fyrir þá, ef brotið kemur við pyngj
una, þar eru þeir viðkvæmastir.
Það ætti hver maður að stuðla að
því að halda heilum þeim merkj-
um, sem hafa þegar verið sett upp
og eiga eftir að verða sett upp.
Það er engum gerður greiði með
því að hylma yfir méð sökridólg-
um, heldur á' éihdfegíð: að láta þá
svara til sáka fyrir ' brotíð. ■ Oft ér
j
þetta gert í algeru hugsunarleysi
TOGARARNIR
Framhald af 1. síðu.
ur er rekið méð stórfelldu tapi? Á
að halda áfram í sama horfinu
eða taka þann kostinn, sem margir
útgerðarmenn hafa tekið, það er
að selja togarana úr landi. Nú er
heldur ekkert gaman að þurfa að
selja skipin fyrir eitthvert smánar
verð, en þó skömminni skárra en
að gera þau út með stórtapi.
Hver er svo ástæðan fyrir tap-
rekstrinum? Nágrannaþjóðirnar
gera sína togara út og virðast ekki
eiga við nándar nærri eins mikið
erfiði að etja, hvað það snertir.
Aflabrögðin eru eitthvað svipuð,
Nema kannski heldur minni hjá
þeim, en allt virðist samt ganga
þar. Eitthvað mun það fara eftir
fiskverði og reksturskostnaður vera
tiltölulega minni þar.
Eflaust muna margir eftir belg-
iska togaranum, sem endaði sína
ævi uppi á nyrðri hafnargarðinum
hér. Á honum var einungis sex
manna áhöfn og virtist allt ganga
með því. Á meðan eru íslenzkir
togarar gerðir út með fimmfalt
fleiri mönnum, eða þrjátíu manns.
Þetta er atriði, sem mætti taka til
athugunar. Auðvitað yrði það til
að lækka reksturskostnaðinn eitt-
hvað, ef fækkað væri í áhöfn skips
ins, og þá þó ekki væri annað en
minnkandi fæðiskostnaður.
Útgerð smábátanna hér hefur
éinungis getað gengið, vegna þess
að unnt hefur verið að gera þá út
með fáum mönnum, þannig að
sæmilegt hefur verið upp úr vinn-
unni að hafa. Nú gengur erfiðlega
að fá mannskap á togarana ekki
sízt fyrir það, að lítið kaup er á
þeim, eins og skiljanlegt er, þegar
svo margir eiga að skipta á milli
sín, því sem aflast.
Eg átti nýlega tal við mann
kunnugan togaraútgerð, og taldi
hann að hæglega mætti fækka á-
höfninni á togurum um meira en
helming. Gera þarf nolckrar breyt-
ingar á skipunum, meðal annars að
færa „manuveringuna“ að miklu
leyti upp í brú ög fækka með því
í vélarliðinu. í vélinni vinna nú
fimm mans, en þyrftu ekki að vera
hjá viðkomandi aðilum eða þá að
einhverjar annarlegar hvatir liggja
að baki slíku. Það vill enginn
verða fyrir slysi og ekki heldur
verða valdur að Slýsi, en sú hætta
hlýtur þó að skapast af gerðum
sem slíkum og á auðvitað að gera
allt, sem hægt ér, til að hindra
slíkt.
nema tveir. Til eru lög, sem segja
um, hve margir yfirmenn skuli
vera á skipum, sem fara yfir á-
kveðna stærð í tonnatölu. Með
breytingu á þeim lögum þyrfti
ekki að hafa nema tvo skipstjórn-
armenn, það er skipstjóra og einn
stýrimann í stað þess, að stýri-
menn eru nú þrír á hverjum tog-
ara. Álitamál er, hvort skipstjóri
geti ekki sjálfur tekið að sér störf
loftskeytamanns og einnig mætti
fækka í eldhúsinu, þar sem nú
eru tveir menn, en þyrfti ekki
nema einn, þegar búið væri að
fækka áhöfninni eins og hægt er.
Tala háseta er misjöfn á togur-
um, en algengt mun vera, að þeir
séu níu á vakt, eða samtals átján
um borð. Vökulögin voru stórt
spor í rétta átt, þegar þau voru
samin, en álitamál, hvort þau eiga
fullan rétt á sér í dag eins og þau
eru. Samkvæmt þeim eiga hásetarn
ir rétt á 12 tíma hvíld á sólar-
hring. Nú er ekki óalgengt, að
helmingurinn af hásetum, sem á
vakt eru, séu í „snapi“ aftur í borð
sal, meðan vaktin stendur yfir.
Fiskiríið er ekki meira en svo, að
helmingurinn af vaktinni kemst vel
yfir að vinna að aflanum.
Maður sá, er ég minntist á áðan,
taldi, að vel mætti fækka áhöfninni
niður í 13 til 14 manns, svo vel færi
á. Auðvitað yrði hver maður að
leggja á sig meiri vinnu, en með
þessu yrði meira út úr vinnunni
að hafa og yrði til að gera eftir-
sóknarverðara að komast á togar-
ana og um leiö til þess, að betri
mannskapur fengist á þá, en það
er ekkert launungarmál, að oft hef
ur þar verið mislit hjörð um borð
og af sú tíðin, þegar hægt var að.
velja úrvalsmenn til starfa á þeim.
Nú verða skipstjórarnir að láta sér
nægja það, sem þeim býðst til að
fylla upp í töluna, sem verður að
vera um borð.
Auðvitað myndi þetta fá mis-
jafnan hljómgrunn meðal manna,
eins og stórbreytingar gera jafnan,
en ekki myndi þó saka að reyna
þetta í einhvern tíma og athuga,
hvernig það gengi. Það er í það
minnsta algert neyðarúrræði að
ætla að veita togurunum þau vil-
yrði að fiska fyrir innan 12 mílna
mörkin, eins og fram hefur komið
og eyðileggja um leið fyrir öðrum
atvinnuvegum. Það yrði líka til að
eyðileggja fyrir okkur út á við,
hvað viðvíkur veiðum annarra
þjóða við landið.
Það, sem er höfuðvandamálið
við sjávarútveginn í dag, er minnk
andi fiskgengd og það lagast lítið
við að eiga að fá togarana inn fyr-
ir línu. Það er það allra síðasta,
sem ætti að koma til greina af
þeim úrræðum, sem um ræðir.
Togararnir eru smíðaðir sem út-
hafsskip og ætlaðir til veiða á fjar
lægum miðum, sem bátarnir geta
ekki sótt á.
Það hlýtur að verða kappsmál
útvegsmanna hér í Eyjum sem og
annarsstaðar, að ekki verði gengið
að þessum skilyrðum togaramanna
og þá um leið kippt fótfestunni
undan útgerðinni hér.
S. J.
Herbergi óskast
sem næst Vélsmiðjunni Magna
e'ða Hótel HB. Prentsmiðjan
vísar á.
""""Ú....*• ■■■•■ f-.»•./•■«
Höií • j ■’ ^ 1
%% A,• / jw *. Æ 4 .... % •■' Æ
. ,,,...-.■■■•,■(J,- 4 Á? Kssssgap . J&v** r

býr *■
í/r-íö
>
••• \ /;•■• '-•-
i-M »

Py', *AS.'
' ;<-■'««>
.. ••
ff % ,4 • % - ‘ X
sw. <íí'í;»i
' K
.•• / v j ” ' n*
vn*^g*i4t**ut#tQtit***v+>"6*M‘*‘*ti*t**^r*~r*A****
Útfærsla landhelginnar var mikið átak og gottt. — Er rétt að veita
togurunum lieimild til að veiða innan hennar?