Fylkir - 27.01.1967, Blaðsíða 1

19. árgangur.
Vestmannaeyjum, 27. janúar 1967
3. tölublað.
Málgagn
Sjálfsfæðis-
fíokksmft
■n- f
Það er einkum tvennt, sem hef-
ur skapað þessum bæ sérstöðu, mið
að við önnur byggðarlög þessa
lands. Tvö mál, sem ekki hafa ver-
ið öðrum neitt sérstakt vandamál,
en eru vandamál númer eitt hjá
okkur.
Þar er fyrst að nefna vatnið, eða
öllu heldur vatnsleysið. Sern bet-
ur fer, er það mál nú vel á veg
komið, og þótt margvísleg óhöpp
hafi hent í sambandi við vatnslögn
ina, eins og raunar mátti búast við
verður þó vonandi ekki langt þess
að bíða, að við getum sagt skilið
að fullu og öllu við rennurnar og
vatnsbílanna, sem hafa verið okk-
ar stoð og stytta við vatnsöflunina.
Má þetta er að verða enn meira
áríðandi með hverjum degi, sem
líður, ekki sízt vegna þeirra hús-
byggjenda, sem margir hverjir
byggja ekki brunna við hin nýju
hús sín, heldur treysta á, að vatnið
verði komið ofan af fastalandinu,
fyrir þann tíma, er þeir hyggjast
flytja inn í íbúðir sínar. En það er
ekki einungis kappsmál fyrir þá,
að það verði sem fyrst, heldur hlýt
ur það einnig að vera mikið kapps-
mál fyrir alla Vestmannaeyinga í
heild, að sem fyrst verði farið að
dæla vatninu hingað. Er þess vissu
lega óskandi, að mál þetta fái eins
góða afgreiðslu og nokkur kostur
er og er öllum skylt að greiða sem
bezt fyrir gangi þess.
Hitt málið af þessum tveimur,
sem sérstæð eru fyrir Vestmanna-
eyjar eru samgöngurnar eða sam-
gönguerfiðleikarnir. Því er ekki að
neita, að mikið átak hefur verið
í þeim málum, frá því, sem unnið
var, þegar einu samgöngurnar
milli lands og Eyja voru stopular
skipa eða bátaferðir. Má þar fyrst
til nefna lagningu flugbrautarinn-
ar, sem var mikið verk á sínum
tíma og ómetanlegt að gildi fyrir
Eyjarnar. Þverbrautin sem ekki er
ýkjalangt síðan tekin var í notkun,
bætti aðstöðuna til flugsins um
helming og einnig hinar nýju Fokk
er-vélar Flugfélagsins. í sambandi
við þann orðróm, sem gengið hef-
ur um þverbrautina og hæfni henn
ar til flugs, væri fróðlegt að vita,
hvað Flugmálastjórn hefur til mál-
anna að leggja um það, og hvort
orðrómurinn hefur við rök að styðj
ast, eða um fleipur eitt og orðagjálf
ur að ræða.
En það er nú svo, að við sem aðr
ir viljum ekki eingöngu treysta á
flugið, enda hefur það ekki ætíð
verið hægt, veðurlagsins vegna.
Ekki getum við treyst á bílferðir,
eins og önnur byggðarlög, heldur
verðum við að setja okkar höfuð-
traust á samgöngur um sjóleiðina.
Lengi vel var ekki um annað að
ræða þar, en strandferðaskipin,
þegar þau áttu leið hér framhjá
og svo ferðir með mjólkurbátnum.
En þegar Herjólfur kemur til sög-
unnar, er algerlega brotið blað í
sögu þeirra samgangna. Hann var
sem von var litinn vonarauga og
kom sem nokkurs konar bjargvætt-
ur til okkar í samgönguerfiðleik-
unum.
En jafn mikil tímamót og koma
hans boðaði okkur, varðandi sam-
göngurnar, var þó galli á gjöf
Njarðar. Við sátum ekki einir um
hituna, heldur skyldum við að
nokkru leyti deila ferðum skipsins
með Hornfirðingum. í byrjun töldu
men þetta hverfandi galla, en það
hefur sýnt sig, að sá galli er nokk-
uð mikill og hefur bakað okkur
ýmsa erfiðleika, pegar á hefur
reynt. Og sú skoðun hefur almennt
þróast með okkur, að við yrðum
að fá hingað skip, sem eingöngu
væri ætlað til að bæta samgöngur
við Vestmannaeyjar og væri ekki
í neinum förum öðrum.
Og nú blæs ekki byrlega í þess-
um málum. Þegar til mála kemur
að taka Herjólf að einhverju leyti
af okkur til annarra strandferða
og gera ferðir hér á milli enn stop-
ulari en verið hefur.
Við slíkt ástand verður auðvit-
að ekki unað, enda heldur spor í
öfuga átt en hitt. Þær raddir eru
sífellt að verða háværari, sem vilja
fá hingað nýtt skip, bæði stærra og
öðruvísi úr garði gert en Herjólf-
ur.
Við rannsóknir á málunum hefur
komið í ljós að einna bezt myndi
henta hér, tiltölulega ný gerð skipa
svonefnd loftpúðaskip, sem eru nú
um það bil að slíta barnsskónum,
og eru búin að sýna hæfni sína
við ýmiss konar aðstæður, og þær
ekki ósvipaðar þeim, sem við bú-
um við.
í rauninni eru þetta ekki skip,
eins og þau, sem við eigum að
venjast, heldur fremur nokkurs
konar flugvélar, sem svífa með yf-
irborði sjávar. Sá er einnig kostur
þessara svifnökkva, að þeir geta
jöfnum höndum farið á láði og legi
ef um sæmilegt sléttlendi er að
ræða. Þá eru farartæki þessi fijót
í förum og jafnast hraði þeirra á
við bifreiðar, og ætti það að vera
kostur fremur en hitt.
Spurningin er, hvort hér sé
ekki um að ræða það farartæki,
sem við höfum beðið eftir, og er
vel trúlegt, að svo sé. Komið hefur
til að fá léð skip til reynslu, og sjá
hversu til tekst. Verði sú raunin á,
að farkosturinn henti okkar aðstæð
um, er tæpast vaf á, aþetta ðrí
um, er tæpast vafi á, að þetta
verði framtíðarfarartæki okkar til
fastalandsins og samgönguerfiðleik
unum þar með að mestu leyti rutt
úr vegi.
S. J.
Loftpúðaskip.