Fylkir - 24.02.1967, Qupperneq 2

2.
\
FYLKIR
Málgagn
Sjálfstæðisflokksins
Útgefandi:
Sjálfstæðisfél. Vestmannaeyja
Ritstjóri:
Sigurgeir Jónsson
Símar 1523 og 1343.
Áuglýsingast jóri:
Bragi Ólafsson, sími 2009
Prentsmiðjan Eyrun h. f.
Vatnsveitan og Ijdrlögin
15. þ. m: er
jórþargrein um vatnsveituna
pg afgreiðsiu Alþíngis á ríkisfram-
lagi herini til handa.
: Er fulltrúum Framsóknar og
:
kommúnista hrósað fyrir að koma
riieð breytingatillögu um hækkun á
ÍEramlagi úr kr. 3 millj. í kr. 5 millj.
Er að sjálfsögðu ekkert við það að
athuga þó að þingmenn stjórnar-
andstöðunnar flytji sýndartillögu
um hækkað fjárframlag jafnvel þó
að þeir viti, að málið hefur feng-
ið fullnægjandi afgreiðslu hjá fjár
veitinganefnd. Slíkt er eins og
gengur og gerist og af engum tek-
ið alvarlega, ef menn vilja vera
hieð slíkan leikaraskap.
Hitt er alvarlegra, að þessir
Sömu fulltrúar fluttu tillögu um
tollaeftirgjöf til handa vatnsveit-
unnij því allir vi'ssu, að ef það
þefði verið samþykkt, hefði það
’komið í staðinn fýrir fjárlega fram
lagið. Vatnsveitan hefði -þá fengið
í tveimur eða þremur áföngum
eftirgefna tolla, sennilega að upp-
hæð ca. 12—14 millj. króna, en
ekki verið viðurkennd styrkhæf
samkvæmt vatnsveitulögunum. Eg
hef ekkert farið dult fneð það, að
slíkt hefði verið riijög til óhagræð-
is fyrir þessa framkværiid og byggð
arlagið í heild og byggi ég það á út
reikningum Efnahagsstofnunarinn-
ar um fjárþörf fyrirtækisins um-
fram áætlaðar lántökur og tekjur
þegar til kemur, sem í áætlun
hennar er talið, sem framlag bæj-
arsjóðs, þar sem ekki var vitað um
framlag ríkisins, þegar hún var
samin.
Áætlun Efnahagsstofnunarinnar
um fjárþörf vatnsveitunnar um-
fram tekin lán og tekjur lítur
þannig út:
Árið 1967 kr. 2,5 millj.
Árið 1968 kr. 3,5 millj.
lelegor
Hér áður fyrr, meðan sultur og
seyra var allt of ríkjandi meðal
þjóðarinnar, þótti hvalreki miklum
tíðindum sæta. Enn í dag er þetta
°rð svo ríkjandi í hugum lands-
manna, að ef einhver verður fyrir
óvæntu happi er það í mörgum til-
fellum kallað hvalreki. Því miður
reyndist hvalreki hér áður fyrr
allt of oft frekar sýnd veiði en gef
in, eins og sagt er. Ávallt var um
sjálfdauðar skepnur að ræða, sem
oft voru svo illa farnar, að lands-
mönnum hraus hugur við að leggja
sér þær til munns, jafnvel þótt
matarskortur og algert hallæri
væri. í hallæri núverandi meiri-
hluta bæjarstjórnar í samskiptum
hans við íbúðarkaupendur í sam-
býlishúsinu við Hásteinsveg telur
hann, þó aðallega vinur minn Sig-
urður Stefánsson, að um hvalreka
á fjörur þeirra sé að ræða, er í ljós
kom á skrifstofum bæjarins form
að kaupsamningi um íbúðirnar, er
einn íbúðarkaupandi hafði undir-
ritað.
Svo mikinn feng taldi meirihlut-
inn sér þetta, að Brautin birti feit-
letraða frétt um það hinn 7. þ. m.
og taldi samningsformið „Leyni-
Árið 1969 kr. 1,0 millj.
Árið 1970 kr. 3,0 mill.
Eða að jafnaði kr. 2,5 milljónir
á þessi fjögur ár.
Á árunum 1971 til 1972 er talið
að f járþörfin næmi kr. 6 millj. á
ári. 1975 til 1977 kr. 5 millj og
1978 til 1980 kr. 3 millj. á ári.
Samtals nemur þetta allan tím-
ann 52 milljónum króna og eru þá
væntanlegar tekjur vatnsveitunnar
byggðar á lægsta vatnsskatti í á-
ætlun Efnahagsstofnunarinnar eða
tilviki III, eins og það er nefnt þar.
Ef tollaeftirgjafaleiðin hefði ver-
ið farin, eins og tillaga Framsóknar
og kommúnista hljóðaði um, hefði
heildarframlag ríkissjóðs aldrei
numið meiru en 12 til 14 milljónum
eins og áður er sagt, en getur
numið allt að 52 milljónum, ef fjár
veitingavaldið fæst til að viður-
kenna fjárþörf vatnsveitunnar á
hverjum tíma, eins og gert var í
sambandi við afgreiðslu fjárlaga
fyrir þetta ár, þar sem ríkisframlag
ið er hálfri milljón krónum hærra,
en áætlun Efnahagsstofnunarinnar
gerði ráð fyrir, og verð ég að segja
að það lofi góðu um undirtektir Al-
þingis í framtíðinni.
Guðl. Gíslason.
skjal“, og þykist himin höndum
hafa tekið.
Eyjablaðið gengur hreinna til
verks og birtir samningsformið í
heild nokkru síðar og tel ég mig
hafa fulla ástæðu til að vera því
þakklátur, jafnvel þó ég hafi held-
ur litla sannfæringu fyrir, að birt-
ing samningsformsins hafi átt að
vera mér til hagræðis eða fram-
dráttar.
Eins og ég sagði áður reyndist
hvalreki oft tálvon ein og lítt til
úrbóta, jafnvel þótt hallæri væri.
Hygg ég, að eins fari með samn-
ingsformið eða leyniskjalið hjá
meirihluta bæjarstjórnar.
Hvers vegna var samningsformið
gert og hver ber ábyrgð á því?
Um þetta spyr Brautin og er
sjálfsagt að svara því.
Sem bæjarstjóri á þeim tíma ber
ég að sjálfsögðu fulla ábyrgð á að
samningsuppkastið var gert. Mun
það af eðlilegum ástæðum hafa
verið útbúið af lögfræðingi bæjar-
ins í fullu samræmi við einróma
samþykktir bæjarstjórnar, eins og
þær lágu fyrir, og eðlilegt talið, að
kaupsamningur væri gerður við í-
búðakaupendur áður en þeir flyttu
inn í íbúðirnar.
Eg tel og taldi þetta eðlilega ráð-
stöfun frá minni hendi, sem bæjar-
stjóra.
En livers vegna var hætt við að
láta unðirrita samninginn?
Við því er einnig augljóst svar og
hefði verið eðlilegra að Brautin og
Eyjablaðið hefðu um þetta spurt.
Á því hlýtur íbúðakaupendum og
öðrum að leika meiri forvitni, held-
ur en þó að til sé á skrifstofum bæj
arins samningsform fyrir væntan-
legum kaupsamningi jafnvel þó
það hafi verið undirritað einhliða
af einum íbúðarkaupanda.
En eins og áður er sagt er einnig
við þessari spurningu til einfalt og
augljóst svar.
Þegar tillagan um byggingu sam-
býlishússins var lögð fyrir bæjar-
stjórn, fylgdi henni kostnaðaráætl-
un verkfræðings, að upphæð að
mig minnir 4,7 millionir króna mið
að við byginguna -fokhelda. Inn
borgun á hverja íbúð var ákveðin
kr. 40 þús. á tveggja herbergja í-
búðir, kr. 60 á þriggja herbergja í-
búðir og kr. 80 þús. á fjögra herb-
ergja íbúðirnar. Var gengið út frá
að skila íbúðunum fokheldum en
kaupendum ætlað að nota húsnæð-
ismálastjórnarlánið, sem þá var kr.
150 þúsund til þess að fullgera í-
búðirnar og var talið að ,það myndi
nægja fyrir tveggja og þriggja
herbérgja íbúðirnar en kaupendum
fjögra herbergja íbúðanna þyrftu
að bæta einhverju við. Miðað við
þessa áætlun hefði meðallán bæjar
ins út á hverja íbúð verið rúmlega
140 þúsund krónur og var bæjar-
stjórn öll sammála um að íbúðar-
kaupendur myndu ráða við 10 ára
skuldabréf fyrir slíkri upphæð með
skuldabréfavöxtum banka eins og
þeir þá voru, að ég hygg sjö eða
áttá prósent.
Þegar gera átti margumtalaðan
kaupsamning kom hinsvegar í ljós
að byggingarkostnaður hússins
myndi fara verulega fram úr áætl-
un og byggingartími einnig.
Eg taldi því að allar forsendur
fyrir upphaflegri áætlun bæjar-
stjórnar væru brostnar og að bæj-
arstjórn yrði að endurskoða af-
sföðu sína í sambandi við væntan-
leg skuldabréf íbúðarkaupenda. Af
þeirri ástæðu lét ég hætta við fyr-
irhugaða gerð kaupsamnings um
íbúðirnar.
Siðferðileg skylda bæjarstjórnar.
Eg hefi ekert farið dult með það
að ég hefi talið og tel enn, að það
sé siðferðileg skylda bæjarstjórnar
fyrst svona fór, að haga samning-
um við þá aðila, sem þara eiga hlut
að máli þannig, að með eðlilegum
hætti verði talið að þeir geti við
þá staðið. S. St. segir í grein sinni
í Eyjablaðinu, að ég muni sjá eftir
að hafa ekki verið búinn að semja
við íbúðarkaupendur í sambýlis-
húsinu fyrir kosningar í vor.
Þetta er alveg rétt. Eg hefi lýst
þessu yfir á almennum bæjarstjórn
arfundi og get vel staðfest það hér.
Eg byggi þetta á því að ég er alv-
eg sannfærður um, að bæði mér og
fyrrverandi meirihluta hefði tekizt
að halda þannig á málunum, að
ekki hefði komið til ágreinings við
þá, sem þar eiga hluta að máli og
tel ég þetta beina skyldu bæjaryf-
irvalda, alveg jafnt eftir kosningar
sem fyrir, þar sem íbúðarkaupend
ur verða í engu sakaðir um upp-
haflega áætlun um kostnaðarverð
hússins eða að byggingartími stóðst
ekki.
Afstaða núverandi meirihluta.
Því miður hefur greinilega kom-
ið í Ijós, að núverandi meirihluti
lítur þetta allt öðrum augum, og
þarf í rauninni engum að koma
það á óvart þegar tekið er tillit
til þess að kommúnistar virðast
ráða þar ferðinni, því þeir hafa
svo margoft sýnt það bæði hér á
landi og annarsstaðar, að sé þeim
gefið. eitthvert vald, eru siðferði-
leg hugtök þeim lítils virði.
Eða hyerjiig.yar .þaðí tíð vinstri
stjórnarinnar.
Framhald á 3. síðu