Fylkir - 21.04.1967, Page 4

—- - .
v'f
Neðan frá sjó.
v_________ _________)
Veðráttan: í gær var sumardagur
inn fyrsti, og lauk þar með ein-
hverjum erfiðasta vetri til sjósókn-
ar í manna minnum. Má segja, að
vertíðin hafi verið eitt stórviðri.
Og ekki var hann beint blíður sein
asta vetrardag, austan rok og allir
bátar í landi.
Línubátur: Nú er aðeins einn bát
ur á línu, Þristur, Guðjóns Björns-
sonar frá Gerði. Veðráttan hefur
gert hjá honum sem fleirum strik
í reikninginn. En afli hefur verið
eftir atvikum, þegar marka hefur
mátt. Komizt upp í 8 tonn í skástu
veðrunum. Uppistaðan í aflanum
er langa og róið er með liðlega 30
stampa.
Netin: Góður afli hefur verið í
netin að undanförnu, dálítið mis-
jafn hjá bátunum eins og gengur,
en í heild ágætur, og svipaður og í
þá gömlu góðu daga, þegar vertíð
var vertíð og fiskur gekk á miðin.
Seinustu dagana hefur mest borið
á Hilmari á Sæbjörgu og Grétari
á Eyfellingi. Sæbjörg er nú hæsti
bátur í höfn.
Þorsknótin: Nokkrir bátar hafa
fengið alveg ágætt í nótina, en afl-
inn hefur verið ákaflega misjafn
frá degi til dags, niður í ekki neitt,
og allt upp í 40 tonn eftir daginn.
Botnvarpan: Heldur hefur verið
dauft yfir trollinu nú seinustu dag-
ana, lítið næði og erfitt um vik. Þó
hefur bátur og bátur fengið alveg
prýðistúra og minnist ég t. d., að
Guðjón Sigurðsson kom í fyrradag
með 37 tonn. Má alldeilis nota
minna. Guðjón Sigurðsson er nú
aflahæstur í trollið.
Aflahæstir: Hér fer á eftir afli
þeirra, er höfðu yfir 450 tonn s. 1.
þriðjudagskvöld:
Sæbjörg ................... 762
Andvari ................... 692
Leó ....................... 639
Sæunn ..................... 611
Stígandi .................. 561
Eyfellingur .............. 521
Björg VE ................ 501
Ófeigur III ............... 497
Sveinn Sveinbjörnsson ..... 474
Kap ....................... 463
Júlía .................... ' 461
Bj. Guðm.
Ljósaslillingar!
Við stillum fyrir yður ljósin á
bílnum. —
Látið stilla ljósin strax!
Bílaskemman
Eigi veldur
A undanförnum árum hefur orð-
ið mikil breyting á þeim efnum,
sem notuð eru í veiðarfæri. Hamp-
ur, bómull og sísall, sem eru þung
og erfið í meðförum eru að hverfa
úr sögunni, en í staðinn koma létt
og mjög meðfærileg gerviefni.
Þessi nýju efni auðvelda á marg-
an hátt störf sjómannsins, en oft-
ast fylgir böggull skammrifi. Hin
nýju efni eru svo létt, að þau
fljóta í flestum tilfellum í sjávar-
skorpunni, séu þau ekki þyngd
með blýi eða grjóti og skapa sjó-
farendum þannig nýja áður ó-
þekkta hættu, sem erfitt er að var-
ast. Þannig geta netastykki, fanga-
línur og teinar, sem fleygt er fyr-
ir borð í rúmsjó orðið skipum stór-
hættuleg.
Samkvæmt upplýsingum Einars
Sv. Jóhannessonar, skipstjóra á
Lóðsinum, hefur hann nú síðustu
daga farið fjórar ferðir til að að-
stoða fiskibáta, sem fengið hafa
fljótandi neta- og tógdruslur úr
gerviefni í skrúfuna úti í rúmsjó.
Hefur þessu eflaust verið kastað
útbyrðis af öðrum fiskiskipum eða
því verið fleygt hér út af Hamr-
inum, en nauðsynlega þarf að líta
eftir að slíkt eigi sér ekki stað.
Getur hver og einn ímyndað sér,
hve alvarlegar afleiðingar það get-
ur haft, ef skip fær slíkt drasl í
skrúfuna í illviðri og álandsvindi
hér á grunnslóðum við Eyjar, því
ekki er víst að Lóðsinn sé alltaf til
reiðu með stuttum fyrirvara.
Að sögn áhafnar dýpkunarskips-
ins virðast sjómenn hér telja höfn-
ina nærtæka og handhæga rusla-
kistu, því upp úr henni koma hinir
margvíslegustu hlutir, þegar unnið
er að dýpkun, svo sem vírar, vörpu
stykki, fríholt, nylonnet, fangalín-
ur, teinar o. fl. o. fl. Bátarnir fá
ATHUGASEMD
fró Oddi í Lyngfelli.
í síðasta blaði birtist greinar-
korn, sem fjallaði um trygginga-
mál og safnanir til nauðstaddra, á-
samt fleiru. Vegna skrifa þessara,
hafði Oddur Guðlaugsson, Lingfelli
tal af okkur, þar sem hann taldi
greinina til sín stílaða og bað um
að koma þeirri orðsendingu í þetta
blað, að hverjum sem væri og þætt
ist rétt til hafa, væri heimilt að
koma suður að Lyngfelli og kynna
sér rekstur búsins, og alla hætti
því viðkomandi, til athugunar,
hvort eitthvað væri athugavert við
það eins og það er rekið nú. i dag.
Er þess þá að vænta, eð eþir
sem áhuga hafa og telja einhverju
ábótavant þar, og telja sér málið
skylt, taki þessu boði Odds.
sá ?r varir
því oft í skrúfuna hér innan hafn-
ar og missa jafnvel róðra fyrir.
í erlendum höfnum eru víðast
hvar háar fjársektir fyrir að henda
drasli í sjóinn innan hafnar og
þyrftu slíkar reglur að gilda hér
og vera í heiðri hafðar. Hafnaryf-
irvöldin þyrftu nauðsynlega að
skapa sjómönnum aðstöðu á hverri
bryggju til að losa sig við allt ó-
þarfa lausadót úr bátunum.
Sjómenn eru alltaf reiðubúnir
til að veita hver öðrum aðstoð, þeg
ar hætta steðjar að á hafinu, en
þeir þurfa að vera jafnreiðubúnir
að fyrirbyggja hættuna þegar tæki
færi er til. Ættu því sjómanna-
samtök og hafnaryfirvöld að taka
saman höndum um að venja menn
af þeim gamalgróna slóðarskap og
draslarahætti að fleygja öllu ó-
þörfu strax fyrir borð, hvort sem
það er innan hafnar eða utan.
Gamall sjómaður.
Vetur kveður - -
sumri heilsað.
Sagt er, að íslendingar séu eina
þjóð í heimi, sem haldi sumardag-
inn fyrsta hátíðlegan. Að sjálf-
sögðu getum við, er nú lifum ekki
gert okkur nokkra grein fyrir bar
áttu forfeðranna við skammdegis-
myrkrið, hungrið og kuldann, sem
hinn íslenzki vetur hafði í för með
sér. En þessar ógnir voru fyrst og
fremst ástæðurnar fyrir því, hve
sumarkomunni, voninni um hækk-
andi sól, birtu og yl, var innilega
fagnað.
Þjóðinni hefur tekizt að bægja
myrkri og kulda frá sér og nú staf
ar okkur meiri hætta af ofáti en
hungri, sem ekki fyrirfinnst leng-
ur.
Samt sem áður verðum við alltaf
háðari náttúruöflunum með af-
komu okkar en aðrar þjóðir, sem
við þekkjum til, vegna atvinnu-
hátta.
Það mun ekki ofmælt, að sá vet-
ur, sem nú er kvaddur hefur verið
mörgum þungur í skauti.
Svo er guði fyrir að þakka, að
þrátt fyrir hin mörgu stórviðri
vetrarins og óvenju hörðu, hafa
ekki orðið slys á sjónum kringum
Eyjar, en fullyrða má, að ekki hef-
ur í annan tíma verið erfiðari sjó-
sókn en á yfirstandandi vertíð.
Sumarkoman er því ávallt jafn
kærkomin — og er það von allra,
að sumarið, sem nú er að byrja
verði okkur gott og gjöfult til lands
og sjávar.
Gleðilegt sumar!

Þar rauður
ioginn Drann.
■________ .. s.Vu;
Það var mikið um dyrðir í
bænum, þegar sovétráðherr-
ann kom í heimsókn sína á
dögunum. Önnur eins bilalest
hefur ekki sézt í bænum, og
sú, er honum fylgdi á ferða-
laginu um Eyjuna, og rauði
fáninn var dreginn að húni á
Samkomuhúsinu. Við höfum
verið að velta því fyrir okkur,
hvort það hafi verið alger til-
viljun, að myndin RAUÐA
SKIKKJAN var sýnd á báð-
um sýningum um kvöldið, eða
hvort það var í heiðursskyni
við gestinn. Svo er víst, að
Samkomuhúsið flaggaði miklu
af rauðum lit þenan dag. Það
eitt skorti á allan rauðann, að
Eyjablaðið skyldi ekki koma
út líka. Þá hefði nú lítið vant-
að á dýrðina. Ekki vitum við
þó til þess, að neinn hafi séð
rautt yfir þessu.
Vísa dagsins j
Tileinkað Alþýðubandalaginu. >
Það er orðið heldur þurrt !
þar um stóra drætti. !
Hannibal er hlaupinn burt, \
hefði betur legið kjurt (
að hafa framboðið með j
þessum hætti. J
! ! !]
Ja, það var aldrei, það kvað við í
síðasta Eyjablaði. Eg ætti víst að
þakka þeim fyrir þær ágætu nafn-
giftir, sem þeir hafa valið mér að
undanförnu, ritsnillingur, vand-
ræðabarn og ég kann ekki allt
þetta að nefna. Bara vonandi, að
ég ekki kafni undir öllum nafn-
giftunum.
En að Sjálfstæðismenn séu að
reyna að auka sundrung milli Al-
þýðubandalagsmanna, eins og þú
segir, Garðar sæll, það getur ekki
átt sér stað. Eg held hún sé nú nóg
fyrir. Og ósköp eru til að vita,
hvað Fylkir er ósannsögull. Það er
þó alltaf rnunur að hafa jafn sann-
leikselskandi blað og Eyjablaðið til
að bæta úr þessu.
J. F.
S. J.