Fylkir - 17.11.1967, Blaðsíða 1

Eru þflð lögbrot!
Hvenær á að hætta endaleysu þeirri, er lengi hef
ur ótt sér stað í landhelgismólinu?

% tysÁ*"* ^ }*!*&if* ^ •/>"'
< :
„•'"...• #
-»*!i(lj»»í*l<]
fófj-í f*>r
\"'.ýí '* ^ ’.A *<
'
■ 'v 1 V,'. i'f ./
: " áVK\i /..i. •/
',>:■'* \ij"
' *** ‘ I ^...;í /
tlí/SíX ’/
• ^ . '4
r '&?&** v
.v
x^í/v^-^ *r‘ ........
- ■■■\ uí.t ' 'i. ■ 'V'
.;**Jl'(*:■■■$, ■’ ~ / -/•
'ív/^fí^ -W**
;•;. '••t.
'/■■■•......( ... . ..... >/:■■■•..... •- ■■'•’•■ ■• - — ■■./'■'■' • •> .■••■,--/. WW/;- +;,jy,;,,±,!...,,.,S,y,> *•„>,. /g!,„ „ i,i ii;,
■r’trtrtr íteit ((
■'eéer/tlíinfiilfiittiirrr
úmtsúuuMiitiniwntntmúfUMfM mittmttuttti
Af illri nauðsyn innan við er fiskað.
Tölur sem tala
Ætli mönnum yrði ekki hverft
við, ef þeim væri allt í einu sagt
það, að stór hópur manna hér í
bæ lifði á því að brjóta lögin.
Mönnum kæmi eðlilega fyrst í hug
að hér væri um að ræða þjófa og
misyndismenn, þar eð slíkar af-
brotagreinar munu þykja lífvæn-
legastar með stórþjóðum.
í óleyfi.
Hins vegar er framangreint rétt
og satt, að mikill hópur manna hér
í byggðarlaginu lifir á því og bygg
ir sína lífsafkomu á því, að lands-
lög eru brotin. Það mun ekkert
launungamál, að meginaflinn hjá
botnvörpubátunum er sóttur inn
fyrir lögboðin fiskveiðitakmörk og
þá í algeru óleyfi. En sínum aug-
um lítur hver á þennan verknað.
Hér í Eyjum þykir þetta ekki til-
tökumál og ætla má, að landsfeðr-
um þyki það ekki heldur eftir
framkv. mála að dæma. En víða
um land þykir fólki þetta hin
mesta svívirða og fyllist oft heil-
agri vandlætingu út í skipstjóra þá,
sem staðnir eru að veiðum innan
landhelgi og velur þeim hin ljót-
ustu nöfn.
Um t-vennt að ræða.
Engum dylst, að veiðar þessar
eru stundaðar af illri nauðsyn,
enda dettur sennilega engum í hug,
að viðkomandi skipstjórar hafi ein
hverja sérstaka ánægju af að veiða
innan línu. Örugglega héldu þeir
sig utan hennar, ef þess væri kost-
ur og aflabrögð væru svipuð þar.
En því er bara einfaldlega ekki
að dreifa; Ef útgerðin á að geta
staðið undir sér, kemur sú ein-
falda staðreynd í ljós, að til þess
þarf að draga fisk úr sjó, rétt eins
og bóndinn þarf að fá mjólk úr
sínum kúm, ef búskapurinn á að
standa undir sér. Og ef ekki fæst
fiskur fyrir utan línu, er aðeins
um tvennt að ræða. Hið fyrra er
að gefast upp og snúa tánum upp í
loft og þar með að gefa sig á von-
arvöl, og hitt úrræðið er að sækja
fiskinn inn fyrir línuna, jafnvel
þótt í óleyfi sé.
Þann kost munu flestir ef ekki
allir skipstjórar hafa tekið hér í
plássinu sem og víðar (guði sé lof).
Og í trássi við landslög hafa þeir
haldið áfram útgerð sinna skipa,
byggðarlagi og landi til blessunar.
Og eins og sumir þeirra hafa sagt:
„Þótt við verðum að sækja fiskinn
upp á græn grös, þá skal hann
nást”.
Margir í spilinu.
En eins og áður er sagt, er það
samt staðreyndin, að með þessu
atferli eru brotin landslög, og í
Ijós kemur, að margir eru við mál-
ið riðnir og hafa sitt lífsframfæri
af lögbrotinu. Fyrst eru það útgerð
armenn og þeirra fjölskyldur, sem
af því lifa. Skipshafnir bátanna, er
veiðarnar stunda og þeirra fólk.
Og síðan kemur röðin að hrað-
frystihúsunum og þeim starfskrafti
sem þar stundar sína atvinnu. f
raun og veru lifir þetta fólk allt
af glæpnum, ef svo mætti orða at-
hæfið. Hér munu vera komnar til
skjalanna nokkur hundruð sálir,
sem er í slagtogi við glæpamenn-
ina og hefur beina eða óbeina hlut-
deild í ódæðinu. Ef dæma ætti
strangt eftir lögum, mætti beita
alla þessa aðila sektarákvæðum fyr
ir að hylma yfir glæpinn, og þá
er ég hræddur um að harðna tæki
á dalnum hjá ýmsum.
Skrípaleikur.
Ef taka skal lagabókstafinn há-
tíðlega, er með vissu hægt að segja,
að heilt byggðarlag byggi stóran
Framhald á 2. síðu
Landssambandið gegn áfengis-
bölinu hefir ákveðið að beita sér
fyrir því, að haldinn verði, sem
víðast á landinu almennur bind-
indisdagur, sunnudaginn 19. nóv.
næstkomandi.
í tilefni þess, vill áfengisvarnar-
nefnd Vestmannaeyja senda þér
lesari góður góður, fáeinar línur
til íhugunar varðandi hið alvar-
lega ástand í áfengismálum þessa
bæjarfélags.
Um árabil var hér svonefnt hér-
aðsbann, varðandi áfengissölu. All-
ir vita, hve áhrifalaust það var,
þar sem hið opinbera, sem sett
hafði reglur um héraðsbann, fann
bakdyr að bannsvæðunum, þar sem
hún lokaði augunum fyrir póstsend
ingum frá Áfengisverzlun ríkisins
í Reykjavík, til þessa bannsvæðis
hér sem og öðrum bannsvæðum á
landinu, og gerði þannig allt „hér-
aðsbann”, óvirkt og aðhlátursefni
Slík bolabrögð af hálfu hins op-
inbera eru aðeins til þess fallinn
að ala á ólöghlýðni á fleiri sviðum
og á óvirðingu fyrir settum lögum
og reglum. Hér má minna á hin
djúpvitru orð Orðskviðanna: „Rétt
lætið hefur upp lýðinn, en syndin
er þjóðanna skömm’..
Ein er sú hlið á leynisölu hins
opinbera, sem vert er að gefa gaum
í dag sakir breyttra aðstæðna, en
það er sú staðreynd, að aldrei var
hægt að fylgjast náið með því fjár
magni, sem fór úr þessu plássi til
áfengiskaupa. En nú hefir hér orð
ið breyting á. í marz mánuði þessa
árs var áfengisverzlun opnuð hér
sem illræmt er orðið og frá opnun-
ardegi til 15. þ. m. eða í um 8 mán
uði, hefir áfengi verið selt fyrir um
17,4 milljónir króna, lesarinn at-
hugi það. Þetta eru tölur, sem tala.
En tala þessar tölur til þín, kæri
samborgari?
Hér hafa gæftir verið stopular
alla vertíðina og betur þó, og þair
að leiðandi hefir atvinna verið stop
ulli en endranær. Það er öllum
ljóst, að þrengra er fyrir dyrum
nú, hjá miklum þorra manna, en
um langt árabil. Þó hafa 17,4
milljónir verið lagðar á altari Bakk
usar, möglunarlaust.
Miklar framkvæmdir standa hér
yfir í plássinu og ber þar vatns-
Framhald á 2. síðu.