Fylkir - 14.06.1968, Blaðsíða 2

2
FYLKIR
Isiendingar og haiið.
Málgagn
S j álf stæðisf lokksins
Útgefandi:
Sjálfstæðisfél. Vestmannaeyja
Ritstjóri:
Guðlaugur Gíslason
Prentsmiðjan Eyrún h. f.
Kommúnísfar - Þjóiimor-
menn - NATð-jundor.
Þegar kommúnistar hófu opin-
berlega. starfsemi sína hér á landi
fyrir um 40 árum, fóru þeir menn
sem þar voru í fararbroddi, ekkert
dult með hvað fyrjr þeim vekti.
Þeir predikuðu það feimnislaust
að markmið þeirra væri, að ísland
gerðist aðili að alþjóðasamtökum
kommúnista, sem auðvitað þýddi,
að dagar þess, sem sjálfstæðs ríkjs
væru taldir, en landinu stjórnað
af hérlendum leppum Moskvu-
valdsins. Þetta var umbúðalaust
predikað og hótað óspektum og
uppreisn, ef ekki tækist að ná völd
um á annan hátt.
Þótt ótrúlegt sé tókst forystu-
mönnum kommúnista að ná all-
stórum hóp manna til fylgis við
sig og kenningar sínar tjl að byrja
með. En er frá leið staðnaðist
flokkurinn bæði hér og annars-
staðár. Erlendir ráðamenn flokks-
ins áttuðu sig á, að öfgaknningar
þeirra féllu á fáum stöðum í góð-
an jarðveg og að þjóðerniskennd
manna í hinum ýmsu löndum var
sterkarj en tilhneyging þeirra til
byltinga eða stórra umbrota. Var
þá í Moskvu gefin út ný lína, þar
sem blaðinu var alveg snúið við.
Kommúnistum hvarvetna var nú
fyrirskipað að gerast þjóðhollir
menn á yfirborðinu og predika
ættjarðarást. í all langan tíma
hafði rauði fáninn verið dregin að
hún hér á Alþýðuhúsinu. En eftir
að nýja línan kom, hvarf hann
alveg af sjónarsviðinu, nema rétt
1. maí á hátíðisdegi verkamanna.
Þegar landið var hernumið í
síðari heimsstyrjöldinni, gerðust
kommúnjstar hinir hörðustu her-
námsa’ndstæðinga, og hélst það al-
veg þár til Rússar gerðust banda-
menn lýðræðisríkjanna gegn naz-
dstum. En þá var blaðinu snúið við
og engirin lofaði varnarliðsvinnuna
méifa en þeir. í ofurkappi og auð-
i sveipni við Rússa gerðust komm-
únista, þá einir stjórnmálaflokka
hér á landi, talsmenn þess, að ís-
•b’ramhald aí 1. siðu.
er nú orðið kallaður, var fyrsta
vopnaða löggæzluskip við strendur
landsins, meðan að hann var enn
í eigu Björgunarfélagsins og gerð-
ur út af því og byggðarlaginu í
heild. Líkan af þessu skipi skart-
ar nú sýningarklefa Landhelgis-
gæzlunnar, án þess að á þetta sé
minnst. Þá hefði ekki verið úr
vegi að minna á að Vestmannaey-
ingar urðu fyrstir til allra lands-
manna og sennilega íyrstir á Norð-
urlöndum til að taka gúmmí-björg
unarbáta um borð í fiskibáta sína.
Björgunartæki þessi ru nú orðin
það snar þáttur í öryggisútbún-
aði báta og skipa bæði hér á landi
og annarsstaðar, að mjög gjarnan
hefði það mátt koma fram að Vest
mannaeyingar höfðu þá framsýni
til að bera að verða fyrstir til að
notfæra sér þessa nýjung. Gúnimí-
björgunarbátur er að sjálfsögðu í
sýningarskála Slysavarnarfélags-
ins, án þess þó að nokkuð sé
minnst á þátt Vestmannaeyinga í
því sambandi. Þá hefði það mjög
gjarnan mátt koma fram á sýning
unni, að almennri sundskyldu var
fyrst komið á hér í Eyjum. Einnig
lendingar segðu Þjóðverjum stríð
á hendur, eftir að þeir höfðu ver-
ið gersigraðir, en það héldu þeir
þá að væri forsenda þess, að ís-
lendingar gætu orðið meðlimir
Samejnuðu þjóðanna, sem Rússar
voru stofnaðilar að. Enginn stjórn
málaflokkur annar léði þessari
hugmynd lið. Eftir að stríðinu
lauk og íslendingar voru orðnir
meðlimir Sameinuðu þjóðanna og
varnarsamtaka vestrænna ríkja og
varnarlið staðsett hér á landi skv.
yfirlýstum vilja meirihluta Alþing
is, gerðust kommúnistar enn á ný
hernámsandstæðingar, ekki af föð
urlandsást, heldur af þeirri ástæðu
einni, að Rússar töldu og vissu
sem var, að samtök vestrænna
ríkja, hin svokölluðu Nato-ríki,
myndu verða þröskuldur í vegi fyr
ir frekari valdaráni þeirra, en þá
hafði átt sér stað allt of víða í
Evrópu.
Því miður hafa ýmsjr nokkuð á-
berandi og málsmetandi menn hér
á landi, sem annarsstaðar, látið
blekkjast af upphrópunum komm-
únista um ættjarðarást þeirra og
andstöðu við hernámið. Eru það
hinir svokölluðu hernámsandstæð-
ingar, sem skammast sín fyrir að
vera opinberlega bendlaðir við
kennisetningar kommúnista eða til
gang þeirra, en vinna þeim þó
meira gagn með beinum og óbein-
um stuðningi sínum við þá, en
þeir sjálfir gera sér grein fyrir,
Nefna kommúnistar þá sjálfir í
háði bæði hér og annarsstaðar,
hefði mjög vel mátt minnast á
framtak útgerðarmann^ í sam-
bandi við stoínun Lifrarsamiags-
ins, Olíusamlagsins og Netagerðar-
innar, en öll voru þessi fyrirtæki
fyrstu samtök sinnar tegundar og
urðu síðan til eftirbreytni útgerð-
armönnum annarra byggöarlaga.
Allt þetta og margt fleix-a hefði
sannarlega getað orðið undirstaða
stærsta sýningarskála, sem þarna
var, og sannað það svo ekki varð
um villst, að Vestmannaeyingar
hafa í gegnum áratugina ávallt
haft opin augun fyrir því, í mörg-
um tilíellum öðrum landsmönnum
fremur, er til framdráttar og hags
bóta hefur verið fyrir útgerðina og
ekki síður því, sem stuðlað hefur
að auknu öryggi sjómanna, og er
sá þáttur ekki síður áberandi en
hinn.
En það sem kannski hefði haft
mest gildi fyrir Eyjarnar í dag er
að á sýningunni hefði verið látlaus
tafla, sem sýndi hlutdeild Vest-
mannaeyinga í heildarútflutningi
landsmanna til dæmis síðustu tutt
ugu árin. Hlutur Vestmannaeyinga
er það stór, að hann er vel þess
vjrði, að honum sé haldið á lofti,
„hina nytsömu sakleysingja”.
Það furðulega skeður, sem að
sjálfsögou hlýtur að vekja athygli,
er að forystumenn hinnar íslenzku
deildar kommúnistaflokksins virð-
ast telja það hagkvæmt fyrjr sig
nú, að taka upp fyi’ri línu og boða
ólæti og uppsteit í þjóðfélaginu.
Hefur þetta komið berlega fram
í málgögnum þeirra og einnig í
Ríkisútvarpinu í sambandi við
fund Nato-ríkjanna, sem fyrjrhug
að er að halda hér á landi nú í
þessum mánuði. Þetta gera þeir þó
að þejr viti, að íslenzka þjóðin er
ekki uppreisnargjörn í eðli sínu,
enda virðast þeir treysta mest á
erlenda „séi'fræðinga”, þá aðallega
grízka, sem þeir boða að hingað
munu verða fengnir, til að stjórna
óeirðum við Háskólann, þar sem
umæddur fundur verður haldinn.
Verður nokkuð fróðlegt að sjá
hvernig þjóðin bregst við hinum
fyrirhuguðu skrípalátum kommún-
ista og hinna nytsömu sakleysingja
hernámsandstæðinga, sem virðast
fylgja þeim að málum í þessum
efnum.
íslendinga greinir án efa á um
dvöl varnarliðsins hér á landi og
þátttöku landsins í vai’narbanda-
lagi vesti’ænna ríkja. En ætla verð
ur að mikjll meirihluti þeirra telji
fyrirhuguð og boðuð skrílslæti
kommúnista, þjóðinni lítt til sóma
og auki lítið á vii'ðingu hennar í
samskiptum hennar við aðrar þjóð
ir.
og hefur sína þýðingu í öllum sam
skiptum byggðarlagsins út á við.
Það sem bjargar því að Eyjanna
var þó getið á sýningunni, er fram
tak nokkurra einstaklinga og eiga
þeir sannarlega þakkir skyldar fyr
ir það.
Stýrimannaskóli Vestmannaeyja,
er eini aðilinn héðan, er hefur sér
stakan sýningarskála út af fyrir
sig. Á skólastjóri hans, Ármann
Eyjólfsson heiður fyrir þetta fram
tak sitt. Þá hafa söfnin hér lánað
ágæta muni á sýninguna og ber
þar mest á fjskasafni byggðar-
safnsins, sem skreytir anddyri sýn
ingarhallarinnar og hefur vakið
verðskuldaða athygli. Einnig sýna
þeir Sigmund Johannsson og Ing-
ólfur Theódórsson, hluta af upp-
finningum sínum og framleiðslu,
þó ekkj í sérstökum skálum, held-
ur með þeim aðilum, sem þeir hafa
talið sig eiga bezta samleið með,
úr því sérstök Vestmannaeyjadeild
var ekki. Loks mun Árni Johnsen
blaðafulltrúi sýningarinnar, hafa
fengið því framgengt að sérstakur
Vestmannaeyjadagur var á sýn-
ingunni sl. sunnudag, þrátt fyrir
að byggðarlagið sem slíkt var ekki
beinn aðili að sýningunni, eins og
t.d. Akureyri og Akranes. Verður
það að teljast vel af sér vikið, og
ber vissulega að þakka öllum þeim
einstaklingum, sem með beinni
þátttöku eða á annan hátt stuðl-
uðu að því að halda nafni Eyjanna
á lofti í sambandi við sýninguna.
Það sama verður því miður ekki
sagt um forráðamenn byggðarlags
ins, sem sýndu málinu algert tóm-
læti og afsökuðu sig á síðasta bæj-
ai'stjórnarfundi með því, að þeir
hefðu ekkj vitað um sýninguna
fyrr en svo seint, að ekki hefði
unnist tími til imdirbúnings.
Þetta er vægast sagt mjög hæpin
afsökun, þar sem bæði bæjarstjóra
og forseta bæjarstjórnar var
snemma í vetur kunnugt um, að
sýningarnefnd ætlaði Vestmanna-
eyjum, nægjanlega stórt og eitt-
hvert bezta plássið í sýnjngarsaln-
um, og því haldið fráteknu, þar til
útséð var um, að forráðamenn
byggðarlagsins höfðu ekki áhuga
fyrir þátttöku í sýningunni.
AÐALFUNDUR
FLUGFÉL. ÍSLANDS
AÐALFUNDUR Flugfélags ís-
lands fyrir árið 1967 var haldinn
í Reykjavík 30. f.m .
Fram kom í skýrslu félagsstjórn
ar og framkvæmdastjóra, að flutt-
ir voru samtals 182.688 farþegar
með vélum félagsins á árinu 1967,
og er það um 9% aukning miðað
Við fyrra ár.
Heildartekjur félagsins á árinu
námu 314,5 milljónum kóna. Eftir
Framhald á 4. síðu.