Fylkir - 16.08.1968, Qupperneq 1

Málgagn
Sjálfstæðis?
flokksíni
20. argangur
Vestmannaeyjum, 16. ágúst 1968
7. tölublað
Rúmlega hálf öld er síðan að
Björgunarfélag Vestmannaeyja hóf
starfsemi sína. Hitti blaðið núver-
andi formann þess, Jón I. Sigurðs-
son, hafnsögumann, að máli í til-
efni þessara merku tímamóta í
sögu félagsins, og átti við hann
stutt samtal og fer það hér á efir.
Er það ekki rétt Jón, að Björg-
unarfélagið sé fimmtíu ára um
þessar mundir?
Jú, það er rétt. Af því sem fram
kemur af fundargerðarbókum fé-
lagsins er fyrsti formlegi stjórn-
arfundur þess haldinn að Hofi hér
í bæ þann 4. ágúst 1918. Var á
Karl Einarsson, sýslumaður.
„Gamli” Þór.
þeim fundi samþykkt að láta
byggja um 60 tonna bát til gæzlu
og björgunarstarfa. Af byggingu
þessa báts varð þó ekki. Sigurður
Sigurðsson, lyfsali, var nokkru síð
ar ráðinn til fjáröflunar fyrir fé-
lagið og fór hann meðal annars til
Reykjavíkur í þessu sambandi.
Var honum af kunnáttumönnum
þar, meðal annars Emil Nielsen,
fyrsta framkvæmdastjóra Eim-
skipafélagsins, ráðlagt að hafa skip
ið nokkru stærra.
Komu kaupin á „gamla Þór” þá
þegar til athugunar?
Félaginu höfðu borizt tilboð í
nokkur skip. Og snsemma í ágúst
1919 bárust stjórn þess boð um, að
hafrannsóknarskipið „Thor”, sem
danska landbúnaðarráðuneytið
átti, væri falt til kaups. Frekari
athuganir og viðræður enduðu
með kaupunum á þessu skipi, eins
og kunnugt er.
Heldurðu ekki að það hafi ver-
ið erfitt fyrir Vestmannaeyinga að
ráðast í kaup á svo stóru og dýru
skipi á þeim tíma?
Ekki efast ég um það. En mér
hafa tjáð menn, sem þetta muna
vel, að vegna þeirra tíðu sjóslysa,
sem hér höfðu orðið hafi ver-
ið mjög almennur áhugi á málinu.
Kom þetta greinilega í ljós, þegar
farið var að safna fé til kaupa á
skipinu. Menn gengu mjög nærri
sér. Lögðu jafnvel fram allt spari-
fé sitt, og ekki mun það hafa ver-
ið óalgengt, að auk eigin framlags
hafi foreldrar látið börn sín leggja
fram sparifé sitt til kaupa á skip-
inu. , Svo samstilltur var hugur
Eyjabúa til að hrinda málinu í
framkvæmd.
Það hefur sjáanlega verið um
hreina nauðvörn hjá Vestmannaey
ingum að ræða?
Já, vissulega. í engin hús önnur
var að leita. Ekkert björgunar- eða
gæzluskip var þá í eigu ríkisins,
og gátu Vestmannaeyingar á eng-
an treyst nema sjálfan sig í þess-
um efnum.
Hvenær kom svo „Þór” hingað?
Skipið kom hingað þann 26.
marz árið 1920 við mikinn og al-
mennan fögnuð Vestmannaeyinga.
Kostnaðarverð skipsins hingað
komið mun hafa verið rúmlega
270 þúsund krónur, sem var geysi
mikið fé á þeim tíma miðað við
allar aðstæður.
Telurðu ekki að Vestmannaey-
ingar hafi stigið rétt og heilla-
drjúgt spor með því að ráðast í
kaup á svo traustu björgunarskipi?
Jú, alveg án efa. Skipið var stórt
á þess tíma mælikvarða og vel út-
búið til björgunarstarfa í alla
staði. Meðal annars var hafður
Jóhann Þ. Jósefsson, alþm.
Ársæll Sveinsson, framkv.stjóri.
Jón í. Sigurðsson, núv. formaður
læknir um borð í skipinu, Jón
Benediktsson, næstum frá byrjun.
Nauðsyn fyrir skipið kom fljótlega
í ljós. Þegar á öðrum degi var
skipið svo lánsamt að bjarga bát
og skipshöfn, sem í nauðum var
stödd hér austur af Eyjum. Og
þannig varð „gamli Þór” ávallt
til mikils halds og trausts fyrir
Framhald á 4. síðu.