Fylkir - 13.09.1968, Blaðsíða 2

2
FYLKIR
SIGURÐUR P. ODDSSON
í MINNINGARSKYNI
Málgagn
S j álf stæðisf lokksins
Útgefandi:
Sjálfstæðisfél. Vestmannaeyja
Ritstjóri:
Guðlaugur Gíslason
Prentsmiðjan Eyrún h. f.
UMBROT í ALÞÝÐU-
BANDALAGINU
Allt frá því að Alþingi kom sam
an á s.l. hausti, hefur mátt sjá að
ekki var allt með felldu innan Al-
þýðubandalagsins.
Þrír þingmenn þess, þar á með-
al formaður Alþýðubandalagsins
'Hannibal Valdemarsson hafa ekki
mætt á þingflokksfundum með
öðrum þingmönnum þess. Voru
víst fáir í efa um að til tíðinda
myndi draga hjá þessum flokki
\fyr eða síðar og að ekki væri ein-
ingunni eða samstöðunni þar fyrir
áð fara.
Nú hefur verið skýrt frá því op-
inberlega í blöðum og útvarpi, að
meirihluti kjördæmaráðs þessarar
samsteypu á Vestfjörðum hafi sagt
sig úr flokknum og telja sig ekki
eiga lengur samleið með kommún-
istum, sem þeir fullyrða að nú hafi
tekið forystu Alþ.bandalagsins í
sínar hendur og skora á aðra með-
limi þess að gera hið sama.
í sjónvarpsþætti s.l. þriðjudags-
kvöld, taldi formaður Alþýðu-
bandalagsins, Hannibal Valdemars
son, sig ekki vera upphasmann
umbrotanna fyrir vestan, en fyrir-
spurn fréttamanns sjónvarpsins
um afstööðu hans, sem formanns
þessara pólitísku samtaka, eftir at
burðina fyrir vestan, taldi hann
sig orðinn heldur valdalítinn, þar
sem tii landsfundar Alþýðubanda-
lagsins hefði verið boðað nú í byrj
un nóvember, án þess að nokkurt
samráð hefði verið við hann haft
um það og aðspurður taldi hann
sig lítinn áhuga hafa fyrir að
mæta á fundinum. Liggur það al-
veg ljóst fyrir eftir þessa yfirlýs-
ingu og atburðina á Vestfjörðum,
að um algeran klofning er að
ræða hjá þessum, fram að þessu
heldur sundurlausu samtökum eða
hrærigraut kommúnista, þjóðvarn-
armanna og vinstri sinnaðra krata.
Hvort eða hvaða áhrif þetta
kann að hafa á íslenzk stjórnmál,
er enn alveg óráðið. Auðséð er á
■öllu að kommúnistar hafa tekið
iöll völd í Alþýðubandalaginu og
Eina þá, sem aldrei frýs
úti á Heljarvegi
kringda römmum álnar-ís,
á sér vök hinn feigi.
Þessi vísa Indriða á Fjalli flaug
mér í hug, þegar ég frétti hið
sanna um afdrif vinar míns, Bóa
í Dal. Vísa þessi er eftirmæli Ind-
riða um einn af hans beztu vinum,
sem farizt hafði með válegum
hætti. Þau eftirmæli voru ekki
lengri en þessi eina vísa.
Og sannleikurinn er sá, að mað-
ur skrifar varla langt mál eftir vin
sinn látinn. Maður sezt kannski
niður með penna og blað og leitar
eftir orðum, sem ætlað er að leiða
í ljós þær viðkvæmu hugsanir, sem
innifyrir búa. En þá er allt í einu
eins og maður kunni ekki lengur
nýtilegt orð í þeirri tungu, sem þó
á með glans að geta túlkað allt
það, sem hugsað er á þessari jörð
og með þeim margvíslegustu blæ-
brigðum, sem ekki verða með töl-
um talin. Og svo loksins, ef ein-
hverjar setningar komast á blaðið,
þá er vísast að úr þeim verði ekki
annað lesið, en eitthvert innan-
tómt gjálfur eða rugl, sem enginn
skilur.
En hvað mig snertir að þessu
sinni, þá skulu þessar furðulegu
staðreyndir látnar lönd og leið.
Því þó að þessum línum sé ætl-
að koma fyrir almenningssjónir í
blaði, þá er það nú svo, þegar allt
kemur til alls ,að mér finnst eins
og þær séu fyrst og fremst ætlað-
ar honum, sem hér er kvaddur í
seinasta sinn og með sárum sökn-
uði. Þeim er ætlað að flytja hon-
um mínar innilegustu þakkir fyr-
ir langa og ljúfa viðkynningu á
sjó og landi, og undir margvísleg-
um kringumstæðum. Þeim er ætl-
að að þakka honum fyrir gleðina
og hljóðlátan, græskulausan gásk-
ann, sem að jafnaði fylgdi honum
á minn fund, og þá drengilegu al-
vöru, sem stöku sinnum örlaði á
og sýndi kannski betur en margt
annað þetta einstaka ljúfmenni,
sem að baki bjó. Og ef mér hefur
ekki skjátlast því meira á löng-
um tíma kunningsskapar og vin-
áttu, þá veit ég að honum Bóa
vini mínum er manna bezt trúandi
til að lesa eða skynja það hvað
verða þar allsráðandi á næstunni
og er þeim þessi sauðagæra á-
byggilega kærkominn nú þegar
þeir ganga lengst allra, af einskær
um ótta við almenningsálitið, í að
afneita öllu sambandi sínu við al-
þjóðakommúnismann og fordæma
ofbeldisaðgerðir Rússa gagnvart
Tékkum.
skilmerkilegast, sem aldrei var
sagt eða skrifað.
Sigurður Pétur Oddsson hét
hann réttu nafni. Hann var fædd-
ur 18. dag maímnaðar, árið 1936,
hér í Vestmannaeyjum. í Dal stóð
vagga hans og þar leið hans
bernska og æska við móðurkné,
til fullorðinsára. Eg þekki því
miður ekki æskuheimili hans. En
það duldist engum, sem hann
þekktu, að þar hefur hann búið
við það atlæti, sem skapar það
Sigurður Pétur Oddsson.
þrek og þor, sem öðru fremur er
ungum mönnum afl til þess, sem
gera skal. Ennfremur varð ég var
við, að með honum og föður hans
voru einkennilega aðlaðandi kær-
leikar, næstum hljóðlausir og án
greinarmerkja.
Bói byrjaði snemma að fást við
skipstjórn og litlu síðar við eigin
útgerð. Hefur líklega ekki haft
skap til að standa á annarra
manna fótum. Og þó að hann hafi
frá byrjun verið verulega vaxandi
maður í sínum greinum, þá þori
ég að fullyrða ,að þeir sjóðir, sem
í hans hlut féllu frá atvinnurekstr-
inum, hafi löngum verið léttir í
vasa. Eg dreg mjög í efa ,að Bói
hefði nokkurntíma orðið ríkur
maður í þess orðs merkingu, þó að
honum hefði orðið langra lífdaga
;auðið. Ekki það, að ég hafi efazt
um dugnað hans eða gáfur á borð
við hvern sem vera skal. Þvert
'á móti. En ég held að hann hafi
skort þann hugsunarhátt, sem þar
til mun þurfa. Þá virðingu fyrir fé
og þeim frama, sem miklum fjár-
munum gjarnan fylgir í heimskum
heimi. Og ég hef rökstuddan grun
um, að sá eini fjársjóður, sem
hann sá einhverntíma verulega á-
stæðu til að sækjast eftir, hafi
verið elskuleg eftirlifandi eigin-
kona hans, fluggáfuð og fönguleg,
og síðar þrír litlir drengir, sem nú
hafa misst meira en þeir sjálfir
eru ennþá færir um að skilja.
Bói í Dal var maður sérlega
prúður í framkomu og einlægur í
viðmóti, og allur svo hrekkjalaus,
að unun var að. Þar af leiðandi
mun hann hafa átt það til að falla
marflatur og furðu lostinn frammi
fyrir hverskonar prettum og ó-
drengilegum viðbrögðum manna,
sem hann þurfti að hafa sam-
skipti við. En þó aldrei, að ég
hygg, nema einu sinni á sömu lóð.
Það var eins og hann gæti ekki
eða vildi ekki ætlast til þess af
öðrum, sem hann var ekki sjálf-
ur reiðubúinn til að samþykkja
með eigin fordæmi, nema þá að
undangenginni óyggjandi reynslu.
En að fenginni slíkri reynslu, þá
vissi ég að hann gat verið fastari
fyrir en flestir þeir ,sem ég þekki
til.
Hann mun hafa látizt að kvöldi
dags ,hins 14. ágúst s.l. á fjarlæg-
um slóðum og var fyrir Guðs
hjálp jarðsettur hér heima á laug-
ardaginn var, í svikalausri sam-
fylgd. Það var falleg jarðarför og
mér þakkarefni, úr því, sem komið
var, að fá að vera þar viðstaddur.
Foreldrum hans, Oddi Sigurðs-
syni og frú Magneu og öðrum nán
um skyldmennum og tengdafólki,
votta ég mína dýpstu samúð.
Seinast en ekki sízt minnist ég
ekkjunnar ungu, sem ásamt börn-
um sínum hefur nú í einni svipan
séð vorið og sumarið kveðja, æv-
intýrabókina lokast og framundan
blasa við líklega nokkuð langur
vetur. Eg bið þann, sem sólina
skapaði, að sá vetur verði henni
og' þeim öllum bjartur og mildur,
Steingrímur Arnar .
GJAFIR TIL
„KRABBAVARNAR” VE.
Kr. 500,00 frá G.M.
Kr. 1000,00 frá S. S.
Kr. 500,00 í bréfi frá ónefndum.
Með þakklæti móttekið.
E. Guttormsson.
Til sölu!
Lítið notuð Rafha eldavél,
þvottavél og eldhúsvaskur.
Upplýsingar í síma 1700.
íbúð óskast.
2. herbergi og eldhús óskast til
leigu í stuttan tíma.
Upplýsingar í prentsmiðjunni.
Tapazt hefur
innkaupatazka (tapaðizt í júlí).
Einnig tapaðizt blá barnaúlpa með
rauðu fóðri.
Skilvís finnandi vinsamlega hringi
í síma 1284.