Fylkir - 12.02.1971, Blaðsíða 2

2
Fylkir
oooooooooooooooooooooooooooooo
Málgagn
Sjálfstæðisflokksins
Útgefandi:
Sjálfstæðisfélag
Vestmannaeyja
Prentsmiðjan Eyrún h.f.
Ritnefnd:
Steingrímur Arnai (áb.)
Ármann Eyjólfsson
Helgi Bernódus
Jóhann Friðfinnsson
Ingibjörg Johnsen
Hörður Bjarnason
Guðmundur Karlsson
Auglýsin<'ar:
Steingrímur Arnar
Sími 1620
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
H.s. Herjéffor verði ei
þjónusto Vestmaooseyja
Snerama á árinu 1970 voru
samgöngur á sjó- þ ,e. sigling
ar og vila- og hafnarmál -
íluttar úr sjávarútvegsráðu-
neytinu í samgöngumálaráðu-
neytið. Áður höfðu þessi mál
heyrt undir sjávarútvegs-
málaráðherra, Eggert G. Þor
steinsson.
Flestum mun þykja vel
fara á því, að samgöngumálin
séu öll í samgönguráðuneyt-
inu., en samgöngu og ferða-
málin heyrðu áður undir þrjú
ráðuneyti. Þannig var t. d.
Ferðaskrifst ríkisins tilheyr-
andi menntamálaráðuneytinu
fyrir breytinguna. Það er
varla hagkvæmt eða viðeig-
andi, að ráðsmennska með
málaílokkinn samgöngumál
sé dreifð um allar trissur,
eins og verið hefur. Með því
að skyld mól falli undir eitt
og sama ráðuneyti, eru meiri
líkur til að eitthvert sam-
ræmi verði í afgreiðslu mála
og fyrirliggjandi verkefni
verði betur af hendi leyst.
Ingólfur Jónsson er nú yf-
irmaður Skipaútgerðar ríkis-
ins. Ekki leið á löngu, þar
til Vestmannaeyingar urðu
varir við áþreifanlegar breyt-
ingar þeim til hagsbóta ,eftir
að hann tók við þeim málum.
í maímánuði 1970 lagði sam
göngumálaráðherra fyrir for-
stjóra Skipaútgerðar ríkisins,
að i'lutningsgjöld bifreiða til
og frá Vestmannaeyjum
skyldu lækka um nærri því
helming, frá því sem áður
var.
Eyjamen notuðu tækifærið
vel og fluttar voru miklu
fleiri bifreiðir milli Eyja og
lands sumarið 1970 en nokkru
sinni fyrr. Vegna þessarar
lækkunar á flutningsgjaldi
ferðamanabifreiða, spöruðust
í Vestmannaeyjum hundruð
þúsunda króna strax á einu
sumri.
Vegna þess, hversu skipa-
kosturinn hjá Skipaútgerð rík
isins er lítill, hefur ekki ver
ið hjá því komist að nota
Herjólf rneð öðrum hætti en
við Vestmannaeyingar teljum
æskilegast. Þó fór skipið ó-
venju margar Þorlákshafnar-
ferðir á s. I ,ári.
í marzmánuði n .k. mun
nýja Esja komast í gagnið.
Verður þá mikil breyting til
batnaðar, sem við Vestmanna
eyingar getum fagnað. Þá
getum við vænzt þess, að fá
Herjólf til nota fyrir okkur,
eins og við helzt kjósum. Við
fögnum því að njóta skilnings
og velvilja þess ráðherra, sem
þessi mál heyra undir nú, og
vitum að þau verða vel leyst
og í samræmi við réttmæta
hagsmuni okkar.
Óskað hefur verið eftir því,
að skipuð verði ráðgefandi
nefnd þriggja manna, sem bú
settir eru í Vestmannaeyjum.
Nefndin hafi það verkefni að
gera tillögur til ráðuneytisins
um rekstur Herjólfs, með það
fyrir augum að skipið þjóni
sem bezt hagsmunum Eyja-
búa í framtíðinni eða allt þar
lil þessi mál verða til lykta
leidd með enn fullkomnari
hætti, t. d. með byggingu og
rekslri nýs, stærra og hag-
kvæmara skips, sem er auð-
vilað það scm koma skal.
Við Eyjabúar væntum þess
að tíðar ferðir geti orðið milli
Vestmannaeyja og Þorláks-
hafnar, og að leitazt verði við
að haga flutningum eins og
bezt verður á kosið.
Þess er að vænta að veru
leg stórbreyting til batnaðar
í samgöngumólum okkar I
Eyjamanna sé á næsta leiti, |
bæði á sjó og í lofti. Allir
vita um miklar framkvæmdir
á Vestmannaeyjaflugvelli,
sem munu leiða til þess, að
flugdögum getur enn fjölgað.
Hér í blaðinu munu fram-
kvæmdir við flugvöllinn tekn
ar til umræðu innan skamms
og gerð nákvæm grein fyrir
þeim.
Hættið nú þrasinu
Framh. af bls. 1.
Bárugatan.
Undir árslokin 1957 voru
bæjarstjórnarkosningar á
næsta leiti og kosningabar-
áttan orðin hörð.
I Á kjörtímabilinu hafði þá-
verandi bæjarstjórnarmeiri
hluti, undir forustu bæjar-
stjóra, Guðlaugs Gíslasonar
ráðist í það stórvirki að festa.
kaup á malbikunartækjum
á ótrúlega hagstæðu verði og
kjörum. Þar vantaði ekkert
annað á en lagningarvélina,
sem kaupa varð sérstaklega
frá útlöndum.
Þetta var á tímum inn-
flutningshafta og það dróst
að innflutningsleyfi íengist
fyrir vélinni, og á meðan lágu
tækin ónotuð fyrir allra aug-
um, þáverandi minnihluta til
ósegjanlegrar ánægju.
í hita baráttunnar þessa i
vetrardaga, — í trausti þess J
að lagningsvélin léti á sér |
standa fram yfir kosningar, — |
létu nú minnihlutamenn þau |
boð út ganga, að „malbikunar |
tækjakavp Guðlaugs" hefðu j
verið meiriháttar glópska, því i
þarna væri ekki um annað að J
I að ódrengilegur áróður þáver
| andi minnihlutaflokka gegn
j væntanlegum malbikunarfram
| kvæmdum, hafi átt nokkurn
J þótt í því að Bárugatan var
j malbikuð á þessum tíma. En
| því er algerlega hafnað, að
j það hafi verið gert við óhæf
I veðráttuskilyrði eða að hönd-
j um hafi verið kastað að verk
J inu að öðru leyti, miðað við
í þá þekkingu, sem þá gerðist
bezt í þessum efnum.
Hitt er svo annað mál, að
þar sem þetta var fyrsta til-
raun til malbikunar í Vest-
mannaeyjum, þá var við
ýmsa örðugleika að etja T. d.
hafði enginn af þeim mönn-
um, sem verkið unnu, litið
augum þessa gerð lagnings-
véla, hvað þá séð hana í notk
un fyrr. Og annað var eftir
því. En þessi fyrsta tilraun
færði starfsmönnum áhalda-
hússins, verkstjórum og verk-
fræðingum ómetanlega
reynslu, sem síðar kom að
góðu haldi, þegar fram-
kvæmdir hófust fyrir alvöru.
Þeir menn hér í bæ, sem
um þessar mundir telja sér
j aðrir þeir, sem að vegamál-
um vinna á íslandi, vita að
malbikaðir vegir þurfa hér á
landi nákvæmara eftirlit og
viðhald en gerist víðast hvar
í öðrum löndum. Þessu veld-
ur rysjótt tíðarfar og snögg
vetrarveðrabrigði, sem eru
nokkuð einkennandi fyrir
okkar blessaða land. Frost í
dag sem snýst kannski í þíð-
viðri á morgun og stórrign-
ingu. Þessar sveiflur vetrar-
veðuríarsins eru glöggar
svnnanlands og einna gleggst
ar í Vestmannaeyjum, að
flestra dómi, og veldur því
vafalaust að viðhaldið hjá
okkur getur sízt orðið lakara
en annarsstaðar gerist, ef vel
á að fara.
Þó er cins og allir lands-
menn, norðan og sunnan, sem
á annað borð maibika götur
sínar, liafi í því sambandi skil
ið áhrif óblíðrar náttúru og
iært að mæta þeim á skyn-
samlegan hátt; allir aðrir
en sá meirihluti bæjarstjórn
ar Vestmannaeyja, sem nú
hefur bráðum búverkað í 5
ár.
MALBIKUNARTÆKIN AÐ VERKI
ræða en svo lil ónýtt ösku-
haugadrasl, sem aldrei kæmi
að gagni. Skattpeningum bæj
arbúa hafði verið á glæ kast-
að sögðu þeir. Þeir vissu sem
var, að tækjakaup þessi
mundu koma til með að hafa
all mikil áhiúf á úrslit kosn-
inganna.
En nú gerist það eftir
margra mánaða bið, að lagn
ingsvélin er allt í einu komin
út til Eyja. Og þar sem veðr-
átta var um þær mundir ein-
muna hagstæð, ákvað bæj-
arstjórn í samráði við verk-
fræðinga að reyna notagildi
tækjanna með því að mal-
bika smá götuspotta: Báru-
götuna.
Var það ámælisvcrt?
Því verður ekki neitað hér
I
skylt, gegn betii vilund að
vérja tómlæti og trassahátt
meirihluta bæjarstjórnar í
viðhaldi malbikaðra gatna í
bænum, eiga það tii að veifa
hendi að Bórugötunni, — í
því þokkaástandi sem hún er
nú, — og benda á hana serp
lýsandi dæmi frá „Guðlaugs-
tímanum" um óhæfuvinnu-
brögð í gatnagerð. En það
eru bara ekki allir, sem fást
til að líta framhjá því, að
malbikið á Bárugötunni er
orðið 14 ára gamalt og hvar
sem væri í heiminum þar
með ónýtt, miðað við um-
ferð og aðrar aðstæður og
þó einkum og sér í lagi það,
að viðhaldi'ð á seinni árum
hefur verið verra en ekkert.
Á vit staðreyndanna-
íslenzkir verkfræðingai' og
Dæini.
Sem dæmi má nefna að
Akureyrarkaupslaður heíur
starfandi vinnuflokk á sínum
snærum á hverju ári, sem
hefur með höndum að við-
halda malbiki á götum. í
Revkjavík starfa margir slík
ir vinnuflokkar árlega og
þykjast hafa ærið að gera. í
þessum kaupstöðum er ekki
beðið eftir því, að hlemmistór
ar holur myndist í götunum.
Minnstu skemmdir eru leitað-
ar uppi og viðgerðar. Þann
ig verður þetta nauðsynja-
starf auðveldara og ódýrara,
og árangur þess varanlegri.
Annað dæmi.
En hvað hefvr gerzt hér
í Eyjum? Það er ekki nóg
með að núverandi ráðamenn
bæjarins hafi svo gotl sem
lagt niður mannsæmandi
gatnagerð, heldur hafa þeir
tullgerðir vegir, sem aðrir
höfðu fært þeim í hendur til
varðveizlu og viðhalds, drabb
ast niður með þeim hælti,
sem Brautin lýsir svo rétti-
lega. Og í stað þess að
skammast sín fyrir og breyta
um til hins beti'a, lætur meiri
hlutinn aðalmálgagn sitt ausa
að ósekju yfir andstöðumenn
sína þess háttar orðbragði,
sem ekki er svaravert með
fleiri orðum en hér hefur
verið gert.