Fylkir - 25.06.1977, Qupperneq 1

29. árg.
Vestmannaeyjum, 25. júní 1977
8. tölublað
- 350 ára áriíð Zyrkiaránsins -
Legsteinn Jdns Þorsteinssonar píslarvotts
Á þessu sumri munu Vest-
mannaeyingar minnast þess, að
350 ár eru liðin frá Tyrkjarán-
inu 17,—18. júlí 1627, en ásamt
eldgosinu í Heimaey er það sá
atburður, sem mest hefur
markað sögu Vestmannaeyja og
ávallt mun minnst verða.
Á hlaðinu á Kirkjubæ stóð
fram að eldgosi minnisvarði
Jóns Þorsteinssonar, sem
nefndur hefur verið píslarvott-
ur, en hann var drepinn á
grimmilegan hátt skammt
austur af Kirkjubæ hinn 17.
júlí 1627.
Minnisvarði Jóns Þorsteins-
sonar fannst af tilviljun aftur
vorið 1924 og var varðinn, sem
stóð á Kirkjubæ, nákvæmt
líkan af honum og var vígður
á 300 ára irtíð Tyrkjaránsins
1927.
Öll er saga þessi Vestmanna
eyingum kunn.
Ætlunin er nú að endurreisa
þennan minnisvarða, en eftir
jarðeldana er saga hans orðin
enn merkilegri og hann verð-
ugt tákn minningar hvors
tveggja, Tyrkjaránsins og eld-
gossins í Heimaey 1973.
Fimmtudagsmorguninn, 25.
janúar 1973, er hraunið lá um
mitt hlað á Kirkjubæ og öll
bæjarhús þar voru brunnin,
stóð varðinn hálfur út úr hraun
stálinu og þá svo heitur, að
ekki var viðlit að koma við
hann með berum höndum. Sleg
ið var bandi á steininn og
hann dreginn út úr hraunstál-
inu með bíl og síðar fluttur í
örugga geymslu.
★
Ég las í einhverju Vestmanna
eyjablaðinu í vetur, að ætlunin
væri að reisa legsteininn úti á
MAGNÚS
M. M. er alltaf samur við sig
þegar ýtt er við óstjórn hans
og starfsmanna hans. Lag
hans er að svara út í hött, þeg-
ar hann er gagnrýndur. Nú er
hann sáreiður yfir því að
Georg H .Tryggvason fékkekki
að setja Cornett-málið fyrir
Hæstarétt. Búið er að tala við
fjölmarga lögfræðinga og láta
greiða Hafsteini Baldvinssyni,
hlr., kr. 92.440,00, — þar sem
öllum bar saman um að málið
væri fyrirfram tapað vegna
formgalla á málinu, þar sem
G. H. T. hafði láðst að fá und-
irskrift eiginkonu. En G. H. T.,
sem er „alvitur", sótti fast að
setja málið í Hæstarétt. Þar
hefðum við enn mátt tapa
töluverðum fjármunum.
Að standa í málaferlum við
mann, er á í erfiðleikum, með
sjúka eiginkonu og 10 börn ,er
okkur til skammar. Þeim hefði
verið sæmra að semja í upp-
hafi við manninn. Svo hefði
átt að kóróna verkið með
AUMUR
Hæstaréttarmáli, aðeins til að
fá gilgafrest fyrir G. H. T. og
M. M.
M. M. gleymir að svara því
og taka undir það sem skiptir
máli, að G. H. T. lýsti sig á-
byrgan fyrir allri fasteignasölu
á vegum bæjarsjóðs verði lát-
inn standa við þá ábyrgð. Nær
væri honum að stuðla að því
að hann axli þá byrði.
Aldrei verður of oft rætt um
það svívirðilega athæfi M. M.
að selja G. H. T. umrædda íbúð
fyrir skuldabréf á nafnverði,
sem hann sjálfur hafði keypt
með stórum afföllum. Skömm
M. M. er því meiri, að sam-
starfsmaður hans, Sigurgeir
Kristjánsson hafði ekki hug-
mynd um þetta baktjaldamakk
og hefði aldrei samþykkt. —
Skuldabréfakaupin eru ævar-
andi blettur á G. H. T. sem
lögmanni og M. M. sem bæjar-
stjóra. (H)rós í hnappagöt
þeirra (Alþýðuflokksbrandari).
S. A.
nýja hrauninu, beint yfir þeim
stað þar sem Kirkjubæir voru.
Ég hef einhvern veginn aldrei
fellt mig við þessa hugmynd
og af því tilefni eru þessar lín-
ur ritaðar.
Ef til vill kemur þessi at-
hugasemd of seint fram, en
orsök þess er í og með sú, að
mér kom í hug, að einhverjum
Eyjabúa myndi e. t. v. finnast,
að mér, burtfluttum mannin-
um, kæmi þetta lítið við, og
má það satt vera.
En svona er það nú samt,
eins og hið fornkveðna segir:
„Að römm er sú taug . . og
held ég, að fáar eða engar
bernsku- og æskustöðvar eða
heimkynni um lengri eða
skemmri tíma eigi jafn sterk
og ævarandi tök í fólki og
einmitt Vestmannaeyjar með
sínu fjölbreytilega mannlífi og
sterku náttúru, sem því miður
hefur og má svo oft þola
harkaleg tök af völdum manna
sem.V skapandi og eyðandi
kynngiafla landsins.
Það hefur því dregist að
senda þessa athugasemd, og
veit ég að skiptar skoðanir
geta verið um efnið, en efbjr
að hafa rætt við Pétur Guðjóns
son frá Kirkjubæ, sem er einn
Framhald á 2. síðu.

Mmnisvarðinn, sem Gísli J. Johnsen lét reisa á gröf séra Jóns Þorsteinssonar
og afhjúpaður var 17. júlí 1927.