Fylkir - 23.12.1978, Blaðsíða 27

FYLKIR
ZJ
TIU ÞUSUND
KÍLÓMETRAR.
Um miðjan október s.l. barst
ritstjóra Fylkis boð frá Flug-
leiðum hf. um þátttöku í
vígsluferð félagsins á nýrri
flugleið vestur um haf. Flug-
leiðir höfðu ákveðið að hefja
vikulegt flug á milli Baltimore/
Washington og Keflavíkur og
tengja þar með þessa flugleið
við Evrópu, fyrst allra flug-
félaga í Evrópu.
Fimmtudaginn 2. nóvember
mættum við þátttakendur á
Hótel Loftleiðum í Rvík á
kynningarfund. Þar fræddi
Sveinn Sæmundsson blaða-
fulltrúi okkur um ferðatilhögun
og afhenti farmiða ásamt
ferðaáætlun.
Föstudaginn 3. nóv. kl. 15.45
var mætt til brottfarar. Farið
skyldi frá Hótel Loftleiðum
með rútu til Keflavíkur. Kom
þá í ljós, að vegna þoku í
Evrópu yrði tveggja tíma
seinkun á flugvél þeirri sem við
færum með. Höfðum við
Vestmanneyingarnir þá á orði
að víðar væru tafir en í Eyja-
flugi. f>ar sem þetta var stutt
ferð fannst okkur mjög ó-
heppilegt að fá miklar tafir, en
tafir af þessu tagi eru nánast
einsdæmi. Eftir að lagt var af
stað stóðst öll ferðaáætlun
Sveins Sæmundssonar upp á
mínútu. Allt skipulag frá hans
hendi var alveg frábært og
sannaðist það, að hér var
maður sem kunni sitt verk.
Ferðahópurinn var að mestu
blaðamenn, eða um fjörutíu
manns, auk tuttugu ráðamanna
flugmála. Vorum við Vest-
manneyingarnir sex saman.
Um kl. fimm var haldið af
stað til Keflavíkurflugvallar.
Upphófst þar mikið kapp-
hlaup, því að margt þurfti að
gera og tími naumur. Fyrst var
verslunin skoðuð og höndlað,
þá var strikið tekið á barinn og
einn Gulltoppur tæmdur í
snatri. Síðan var boðið í kaffi í
starfsmannasal, þar sem menn
ræddu ferðatilhögun og biðu
komu vélarinnar. Þegar brott-
för var tilkynnt gengum við út í
vélina sem er DC-10 oa tekur
249 farþega, engin smásmíði
það. Allur aðbúnaður um borð
er fyrsta flokks, eins og Flug-
leiða er von og vísa.
Varla hafði vélin sleppt
vellinum þegar starfsliðið tók
til óspiltra málanna að gera
ferðina sem þægilegasta. Mat-
seðill merktur í tilefni þessarar
fyrstu ferðar var borinn fram,
og gátu menn valið tvo aðalrétti
auk forréttar, búðings, kökur
og auðvitað fylgdi kaffi á eftir
öllu saman, að ótöldum öllum
ferðum með barinn fram og
aftur.
Þá komu flugstjórarnir aftur í
og heilsuðu upp á boðsgesti.
Var fólki síðan boðið fram í
stjórnklefa. Fað var stór stund
að standa þarna og sjá norð-
urljósin, stjörnurnar og ekki
síst ljósin framundan niðri í
Bandaríkjunum, og vera í 33
þús. feta hæð. Er kom lengra
innyfir landið og flogið var yfir
borgir, var einna helst sem
ljósin mynduðu gríðarlega
stóra kóngulóavefi sem síðan
teygðu sig inn í sveitirnar.
Eftir 6 tíma flug í kyrrð og
þægilegheitum var lent á áð-
urnefndum flugvelli. Slík er
umferðin að er ég leit út um
glugga vélarinnar eftir að hún
hafði beygt að flugmiðstöðinni
sáust einar þrjár flugvélar í
aðflugsstefnu.
Er vélin hafði stöðvast kom
langur rani út að vélinni og
gengum við í gegnum hann inn í
bygginguna sem er ein sú
stærsta sinnar tegundar í
Bandaríkjunum.
Flugvöllurinn er í eigu
Marylandfylkis og ber nafnið
Baltimore/Washington Inter-
national Airport. Hann er 48
km norðan Washington DC og
16 km suður af Baltimore. A
þessu svæði búa 5,2 milljónir
manna og er það fjórða stærsta
flugumferðarsvæði Banda-
ríkjanna.
Nú standa yfir miklar endur-
nýjunar- og stækkunarfram-
kvæmdir á honum upp á einar
67,5 milljónir dollara, og á
honum að vera lokið á næsta
ári. Getur hann þá annað meira
en 11 milljón farþegum á ári.
Þegar við komum í vega-
bréfsskoðun var dregin gul lína,
sem enginn mátti stíga yfir.
Handan hennar stóðu eftir-
litsmenn alvopnaðir og held ég
að enginn hafi þorað að hætta
sér lengra. Aðeins tveir og tveir
fengu að fara í senn í vega-
bréfsskoðun. Fannst manni
blessað frjálsræðið í Banda-
ríkjunum frekar stirt, a.m.k.
svona fyrst í stað.
Að tollskoðun lokinni var
stigið upp í rútu og ekið í aðeins
tvær til þrjár mínútur og var þá
komið að Hótel International.
Gekk nú allt mun greiðíegar
fyrir sig. Okkur var afhent
mappa með lykli að herbergi,
ásamt bol með heljarmiklum
máluðum lundahaus á sem tákn
um flugleiðina til Evrópu. í
möppunni var mikið safn
upplýsinga um hótel, land og
nærliggjandi borgir. Nokkrar
mínútur voru nú gefnar til að
koma sér fyrir, og var maður
nokkuð fljótur að snara sér upp
á herbergi, og ekki vantaði
þægindin þar; stórt uppábúið
rúm, sími, sjónvarp, hús-
bóndastóll, skrifborð, auk
margra annarra hluta, og ekki
má gleyma baðherberginu, sem
nú var það kjærkomnasta af
öllu þessa stundina. Þegar búið
var að skipta um föt og skvera
sig upp, var haldið niður í einn
af sölum hótelsins til kvöld-
verðar og kynningar meðal
borðsgesta og ráðamanna. Þar
var verið í besta yfirlæti til
klukkan hálf eitt að þarlendum
tíma, sem er fimm tímum á eftir
okkar klukku.
Rúmt sex um morguninn var
ræst, og boðið í morgunverð
þar sem kræsingar voru miklar,
og ekki hægt að telja það allt
upp, nema menn gerðu þeim
góð skil. Farið var síðan í
skoðunarferð um Washington,
ekið að þinghúsinu, ráðu-
neytum og ótal söfnum, keyrt
kringum Hvíta húsið, Lincoln-
minnismerkið skoðað og
margir þekktir staðir og bygg-
ingar.
Hádegisverður var snæddur í
Evans Farm í Virginíu, sem er
gamall greiðasölustaður og
bóndabýli, ekta bandarískur
matur. Má til gamans geta þess
að þá varð einum að orði, að
þetta væri hið næsta því, sem
hann hefði komist, að verða
grasbítur, en kálmetið var
Yfirþyrmandi.
Eftir matinn var ekið til
Tysons Corner verslunar-
hverfisins og gefinn þar einn
klukkutími til að höndla. Því
líkt og annað eins! Þarna stóð
maður og mátti hafa sig allan
við að villast ekki inni í þessari
verslun. Svo stór var hún, að
hún ein hefði dugað fyrir Rvík.
Klukkan fjögur var haldið í
boð hjá sendiráði íslands í
Washington. tóku þar á móti
okkur sendiherrahjónin, Hans
G. Andersen og frú Ástríður.
Var þar mikil veisla, kalt borð
með kalkún og ótal réttum. Úti
á veröndinni var bar og upp-
vörtuðu þar tveir þjónar og
höfðu víst nóg að starfa, enda
mannskapurinn orðinn all
þyrstur eftir rútuferð og búð-
arráp. Dvöldum við þar í góðu
yfirlæti til klukkan fimm. Eini
bóndinn, sem var með okkur í
ferðinni, Stefán Jasonarson
hlaupagarpur með meiru, sýndi
þann sóma að færa sendiherra-
hjónunum veglegan skjöld frá
landbúnaðarsýningunni á Sel-
fossi í sumar. Við afhendinguna
hélt hann ræðu, sem honum var
sómi af, enda maður mælskur.
Frá sendiráðinu var ekið
aftur til hótelsins og sóttur
farangurinn og hótelið kvatt.
Úti á flugvelli hófst síðan
móttaka sem flugmálastjórn
Marylandfylkis hélt þátttak-
endum til heiðurs. Voru þar
saman komnir auk okkar fyrstu
farþegarnir með Flugleiðum til
Evrópu og ráðamenn flugmála
í Bandaríkjunum. Þetta voru
hátt í 300 manns. Þarna kom
greinilega fram hve mikil og
stór auglýsing Flugleiðir eru
fyrir -land okkar og þjóð.
Móttakan stóð í eina tvo tíma
og var létt yfir mönnum, og
bjartsýni með þessa nýju flug-
leið, sem Flugleiðir binda
miklar vonir við.
Eftir að hafa belgt sig út af
skelfiski og smurðu brauði,
ásamt allrahanda mat rétt einu
sinni enn, var haldið um borð í
flugvélina og flogið sem leið
liggur á fimm og hálfri klukku-
stund heim til íslands. Um hálf
níu lentum við í Keflavík og var
ekið itil Rvíkur, þar sem hóp-
urinn kvaddi og hver hélt til
síns heima.
Að endingu vil ég koma á
framfæri þökkum til Flugleiða,
og ekki síst þakklæti til Sveins
Sæmundssonar, sem var far-
arstjóri okkar, fyrir frábæra
ferð, góða skipulagningu og
lipurð, sem hann sýndi okkur
öllum. Megi vegur og hagur
Flugleiða aukast áfram sem
hingaðtil. Megi Flugleiðir bera
okkur heiman og heim á
ferðum okkar um framandi
lönd.
Gísli G. Guðlaugsson.
Baltimore-Washington International Airport