Skátablaðið - 01.12.1953, Blaðsíða 10

GÍSLI S. SIGURÐSSON:
Víð sáum löncl og fö^ur
Það er margt um manninn á hafnarbakk-
anum í Reykjavík, laugardaginn þann 18.
júlí. „Gullfoss“ er nefnilega að leggja upp
í eina af sínum venjulegu áætlunarferðum
til Leith og Kaupmannahafnar.
Fyrir fólkið á hafnarbakkanum er þetta
sjálfsagt ekki neinn stórviðburður, en fyrir
okkur marga, sem um borð erum, er þetta
svo stór stund, að við lýsum því vart með
orðum. En hvað um það. Við erum hér
samankomnir ellefu R. S. skátar og frá okk-
ar ferðalagi ætla ég nú að segja, hvernig
sem tekst. Ferðinni er heitið á V. alþjóða-
rekkamótið, sem halda á í Kandersteg í
Sviss.
Við erum, eins og ég sagði áðan, ellefu
í hóp, tveir frá Borgarnesi, fimm frá Akra-
nesi, þrír frá Vestmannaeyjum og einn,
fararstjórinn, frá Reykjavík. Við erum
fljótir að koma okkur fyrir afturá, en við
erum á II. farrými. Þar er líðan ágæt og
matur svo mikill og góður, að það mun í
minnum haft í annálum. Að kvöldi hins
þriðja dags komum við til Leith eftir
skemmtilega siglingu á sléttum sjó, svo slétt-
um, að ekki var mögulegt að verða sjóveik-
ur, þótt líf hefði legið við. í Edinborg er
margt að skoða, þó að búðargluggar séu
undanskildir. Edinborgarkastali gnæfir þar
við himin, mikill fyrirferðar og leyndar-
dómsfullur til að sjá, og þess vegna skoð-
um við hann. Það er mikið verk. Hann
hefir að geyma marga hluti, sem gaman er
að skoða, svo sem gömul vopn af öllum
gerðum, allt frá minnstu rýtingum upp í
stærstu íallbyssur. Þarna er einnig safn
minja um fallna hermenn í Skotlandi o.
m. fl., sem of langt yrði upp að telja, og
of stuttur tími var til að skoða, því að skipið
hélt áfrarn ferð sinni til Kaupmannahafn-
ar um liádegi þann dag. Við sigldum inn á
höfnina þar að morgni dags, í góðu veðri
og góðu skapi.
Það tók stuttan tíma að leggjast að
bryggju, og enn styttri tírna tók tollskoð-
unin, en er henni var lokið, fengum við
okkur tvo leigubíla, hrúguðum á þá far-
angri okkar (þeir eru nefnilega til þess) og
létum þá fara með okkur til væntanlegs
dvalarstaðar, en það var í Nörrevoldgade
33 í rniðri borginni, rétt hjá ráðliúsinu og
öllu því merkilega, sem ferðamenn skoða
og kaupa myndir af. Þarna dvöldumst við
í fjóra daga, önnum kafnir við að skoða
allt mögulegt, og síðast, en ekki sízt, önn-
um kafnir við að spara peninga, en það er
líklega einna erfiðast af því, sem menn
leggja fyrir sig nú á dögum. Það er sagt um
Dani, að þegar þeir eti, þá snúist umræð-
ur þeirra oftast um góðan mat, sem þeir
hafi eitt sinn etið, og hjá okkur snerust
hugsanirnar um það sama. Fótaferð var kl.
7 á morgnana, og áttum við að vera, sam-
kvæmt húsreglum, sofnaðir kl. 1.
Það er erfitt fyrir íslendinga, sem koma
í fyrsta sinn til Hafnar, að sofna kl. 1.
Þegar þessir fjórir dagar voru liðnir, en
það voru þeir, áður en við vissum af, lögð-
um við af stað yfir Þýzkaland, áleiðis til
Sviss. Við stigum inn í ágæta lest á stöð-
26
SKATABLAÐIÐ