Skátablaðið - 01.12.1953, Blaðsíða 11

inni í Höfn og fórum með henni að ferj-
unni yfir Stórabelti. Þar stigum við af henni
og um borð í skip, sem flutti okkur yfir.
Á þessari ferju hittum við fyrstu erlendu
skátana, er voru á sömu leið og við. Voru
það Svíar og þeirra á meðal nokkrir Eist-
lendingar, búsettir í Svíþjóð, en skátafé-
lagsskapur er bannaður í Eistlandi að þeirra
sögn. Þessir skátar urðu okkur síðan sam-
ferða til Kandersteg.
Næsta lest, sem við stigum í, átti að skila
okkur til Basel. Næstu 24 tímana sátum við
á grjóthörðum trébekkjum, í tveim klef-
um, átta í öðrum en þrír í hinurn og nut-
um útsýnisins og óþægindana, því að allt
okkar hafurtask lá undir eða ofan á fótum
okkar eða hékk yfir höfðum okkar. En út
um gluggann, sem aðeins var einn á klef-
anum, var ýmislegt að sjá. A einunr stað á
leiðinni vildi svo undarlega til, að lestin
ók yfir íslenzkt skip. Því var þannig háttað,
að Jægar hún ók yfir brúna, sem liggur vfir
Kiel-skurðinn, þá sigldi ,,Katla“ undir. Eft-
ir Jjetta leið sá dagur stórtíðindalaust, en
um kvöldið eða nóttina sofnuðum við, sitj-
andi hlið við hlið á grjóthörðum trébekkj-
um. En áfram þaut lestin, emjandi og skrölt-
andi og spúði frá sér reyk og óþverra, sem
laumaðist öðru hvoru inn til okkar og trufl-
aði draumana. Um morguninn var komið
til Basel. Þar stigum við af þessum hrikt-
andi tréhesti og inn í aðra lest, svissneska.
Gekk sú fyrir rafmagni og var í alla staði
Juifalegri. Hún flutti okkur áfram í gegn-
um falleg héruð Svisslands, sem svo eru
falleg, að það nálgast íslenzka náttúrufeg-
urð. Kandersteg er líklega þekktast á meðal
skáta vegna þess, að þar er alþjóðlegt skáta-
heimili. Þar komum við fyrst, og var okk-
ur þar úthlutað hálfköldu tei. Er við höfð-
um meðtekið það, tókum við föggur okkar
og gengum til tjaldstaðarins, sem var þar
nokkru ofar í dalnum. Dalur Jressi er, eins
og margir aðrir, umgirtur háum fjöllum á
þrjá vegu, en eftir dalnum endilöngum
rennur áin Kander, kolmórauð jökulá, og
dregur staðurinn nafn af henni. Tjaldbúð-
unum var skipt í hverfi, með nokkur hundr-
uð skátum, en yfir hverjum hundrað skát-
um ríkti hundraðshöfðingi, og með hverri
þjóð var svissneskur leiðbeinandi, sem við
kölluðum „frænda“. Hundraðshöfðinginn
hafði yfirumsjón með líkamlegri næringu,
en „frændinn“ með þeirri andlegu. Við
tjölduðum í hverfinu „Shiak“, og var stað-
ur okkar rétt við ána. Þarna höfðum við
fjögur tjöld til íbúðar og eitt, lítið, sem
einskonar búr.
Allur matur var eldaður á hlóðum að
fornurn sið, og gekk það ágætlega. Matinn
sótturn við í tjald hundraðshöfðingjans, en
Jrað stóð í miðju hverfinu. Fótaferð „kokk-
anna var kl. 6i/2, en óbreyttra neytenda kl.
7. Dagurinn hófst með þvotti og öðru hrein-
læti og tók Jrað skamma stund. En á Jreirri
stundu elduðu „kokkarnir" te og smurðu
brauð, en það átum við ofast nær þurt.
Brauðið var gott en hefði verið betra með
srnjöri. Þegar lokið var hverri máltíð, hófst
bið eftir Jreirri næstu, en Jieim tíma eyddum
við oftast í að skoða umhverfið. Næsta
umhverfi er þorpið Kandersteg. Húsin í
þorpinu standa flest sitt hvorum megin við
eina götu, sem Jrar af leiðandi er aðalgatan.
Þarna búa að staðaldri 900 íbúar og virð-
ast Jreir allir lifa á verzlun og gistihúss-
rekstri, því að í þorpinu eru á milli tíu og
tuttugu gistihús en búðir um fjörutíu að
tölu. Má Jdví segja að við J^essa aðalgötu
sé eitt húsið gistihús en næstu tvö verzlan-
ir, sem opnar eru frá kl. 8 á morgnana til
ellefu og tólf á kvöldin.
Af þeim tíu dögum, sem þetta mót tók,
höfðu aðeins fimm ákveðna dagskrá. Hina
dagana notuðum við eins og áður er getið.
Þann fyrsta af þessum dögum fór fram
SKÁTABLAÐIÐ
27