Skátablaðið - 01.12.1953, Blaðsíða 21

eins léttur og unnt er, en þó sterkur. Bezta
gerð þeirra er með ask- eða duraluminium-
ramma, sem á er strengdur sterkur strigi.
Dráttartaugarnar eiga að vera alllangar og
er þægilegast að bregða lykkjunni á enda
þeirra um mjaðmirnar.
Bakpokinn þarf að vera með grind og
helzt eins vatnsþéttur og unnt er. Þyngd-
arpunktur hans verður að liggja lágt og
nálægt líkamanum. Nauðsynlegt er að hafa
ólar til að spenna um mittið.
Baðmullarsvefnpokar eru nokkuð kald-
ir, dúnpokar eru hlýrri og gæruskinnspok-
ar enn hlýrri, en þeir eru allþungir, og er
því fullt eins gott að klæða sig því betur
í léttari poka. Til eru pokar fyrir tvo til
þrjá menn. Slíkir pokar eru mjög hlýir, og
eru hlutfallslega létitr og fyrirferðalitlir.
TJALDIÐ: Bezt mun að nota hin svo-
nefndu jöklatjöld. I tjaldopið er saumaður
poki, og er liann dreginn saman með snúru
að innanverðu. Pokinn varnar snjónum að
berast inn í tjaldið.
FATNAÐUR: Síð ullarnærföt munu
reynast bezt. Að ofan ættu menn að klæð-
ast nokkrum ullarskyrtum eða bolum, frem-
ur en einni þykkri duggarabandspeysu. Má
þá fækka klæðum að ofan, eftir því sem
veður breytist. Ysti fatnaðurinn ætti að
vera vindþéttur. Ekki er nauðsynlegt, að
hann sé úr ull, en bezt er að hann sé úr
þéttofnu sléttu efni, sem ekki festir snjó á.
Utan yfir öllu klæðast menn oft skíðaúlpu
(anorak). Þess skal gæta, að hún sé nógu
síð og úr vatnsfælnu efni, en þó ekki alveg
vatnsheld.
Skíðaskórnir eiga að vera svo rúmgóðir,
að í þeim megi vera í tvennum sokkum,
án þess að þeir þrengi nokkur staðar að.
Tærnar á skónum verða að vera nógu háar
til þess að unnt sé að kreppa tærnar.
MATURIN þarf að innihalda nokkurn-
vegin sama magn af fituefnum, eggjahvítu-
efnum og kolvetnum. Fæðan verður að vera
auðmelt. Hún skal vera í sem minnstum
en sterkustum umbúðum. Auk þess þarf
hún að vera fljótmatreidd og auðmatreidd.
Maturinn verður auk þess að vera vel salt-
aður, því að með svitanum missa menn oft
mikið salt. Gæti saltmissirinn jafnvel or-
sakað krampa, ef ekki væri úr bætt. Hent-
ugast er að nota prímusa til suðu, og á að
geyma þá i olíuþéttum poka, til þess að
olían leki ekki út i bakpokann. Helzt skyidu
menn kynna sér duttlunga þessara suðu-
áhalda áður en haldið er á fjöll.
Áður en lagt er af stað skal pakka vand-
lega niður í pokann. Þungir hlutir eiga að
liggja neðarlega í pokanum og eins ná-
lægt líkamanum og unnt er. Þó má ekkert
liggja upp að baki mannsins, sem getur
sært hann. Sjálfsagt er einnig að raða
þannig í pokann, að fljótlegt sé að ná í
það, sem menn verða að nota í snatri.
Mittisólina skal spenna hæfilega fasta, til
þess að hún aftri pokanum frá að slöngv-
ast til hliðanna á beygjum, eða slöngvast
fram yfir höfuðið í falli.
GANGAN: Á göngunni er betra að taka
hæg og róleg skref með augnabliks livíld í
hverju skrefi en stutta spretti með hvíld á
milli. Maður skal varast ofþreytu, og enginn
SKÁTABLAÐIÐ
37