Skátablaðið - 01.01.1959, Síða 6
SMÁSAGA EFTIR H. J. WAY
EGAR upp stytti eftir skúrinu,
hljóp Pétur sem fætur toguðu,
lieiman frá sér niður Suður-
götu og í einum spretti íyrir
hornið á Vonarstræti.
Þegar stytti upp hljóp Simmi af stað nið-
ur Vonarstræti og fyrir hornið á Suður-
götu beint í flasið á Pétri. Svo var asinn
og hraðinn mikill að árekstri varð ekki af-
stvrt. Hver ásakaði nú hinn, en brátt komu
þeir þó auga á hina broslegu hlið málsins
og skellihlógu.
„Heyrðu," sagði Pétur síðan. „Ég ætl-
aði einmitt til þín, til að segja þér að allt
væri í lagi með ferðina á morgun.“
„Já, og ég ætlaði til þín, til að segja þér,
að það væri bezt að hætta við hana,“ segir
Simmi. Pétur starir á hann. „Þú meinar það
þó ekki. Sveitarforinginn segir að við get-
um lagt af stað í fyrramálið. Ég hef verið
að pakka dúnsænginni og hitapokanum."
Simnri brosir við. „En, en —„Þú ætlar
þó ekki að láta þessa smá regndropa hafa
áhrif á þig?“ skýtur Pétur inn í. „Smá regn-
dropa,“ segir hinn. „Þetta er búið að vera
votasta vor síðan í tíð langömmu minnar
og það hafa ekki komið fleiri en tólf sólar-
dagar frá því í október.“ „Þeir verða orðn-
ir fjórtán talsins eftir helgina,“ svarar Pét-
ur. „Þú ert viss um það, já. Ertu á sérsamn-
ingi við veðurstofuna?" „Nei, ég geri mín-
ar veðurspár sjálfur, og það mjög vísinda-
lega. Því máttu trúa.“
„Já, auðvitað,“ segir Simmi háðslega.
„Eina veðurspáin, sem ég hef séð þig eiga
hlut að, var þegar þú heltir úr fullu vatns-
glasi í regnmæli eðlisfræðikennarans, svo
hann bjóst við Nóaflóði næstu viku á eftir."
„Það kemur nú málinu ekkert við — og
heldur ekki gigt í gömlum kerlingum,
marrandi hurðir, vælandi kettlingar eða
köngulær í baðkörum. Ég er búinn að vera
að læra veðurfræði, hef tekið sérprófið og
það verður gott veður um helgina og hana
nú.“
„Ég fæ víst að standa gegnblautur hér í
alla nótt, ef ég samþykki ekki að fara. Ég
gefst upp. Ég hitti þig þá í fyrramálið og
mundu, að það er eins gott fyrir þig að
veðurspáin rætist."
★
★ h
Sólin skein í heiði, þegar drengirnir hitt-
ust aftur næsta morgunn um tíu-leytið. Pét-
ur benti sigri hrósandi til himins og sagði:
„Þetta er Cumulus-ský. Það boðar gott veð-
ur. Ertu nú ekki ánægður yfir að hafa kom-
ið?“
Simmi liikaði. „Mér er að vísu ekki um
að deila við vísindamenn og spekinga, en ég
hef altaf haldið að Cumulus-ský væru lura-
legir og þykkir bólstrar. Þessi ský eru þunn
og rytjuleg, eins og þau, sem amma í sveit-
inni kallaði maríutásur og hún sagði, að
boðuðu regn og rok.“
2
SKATABLAÐIÐ