Skátablaðið - 01.01.1959, Side 11

er þeir voru önnum kafnir. Ég reyndi að
komast nær þeim með því að skríða eí’tir
skurðinum sem liggur meðfram veginum.
Þá komu þeir auga á mig og náðu mér. Þeir
kefluðu mig og bundu aftan á bíf Jóa, og
óku honum síðan hérna út í skóginn og
skyfdu mig þar eftir.“
„Og liin vörubifreiðin?"
„Ég náði númerinu á henni,“ sagði Pét-
ur og veiddi bréfmiða upp úr vasa sínum.
Lögregiuþjónninn kinkaði koiii í viður-
kenningarskyni og fór þegar að lögreglu-
bílnum og sendi upplýsingar í gegnum tal-
stöðina til aðalstöðvarinnar.
Hann fékk strax þær fyrirskipanir, að
skilja eftir mann við vörubílinn í skógin-
um og halda síðan áfram leitinni að hinum
bílnum.
„Getum við sett ykkur strákana af ein-
hvers staðar á leiðinni? Þið lítið sannarlega
út fyrir að þurfa bað og þurr föt.“
„Já, við járnbrautarstöðina," sagði Simmi
vesældarlega." „Nei þökk fyrir kærlega,"
greip þá Pétur fram í fyrir honum, „við er-
um í 1. flokks prófsferð og verðum að fara
hana gangandi."
Lögregluþjónarnir hlógu dátt. „Þið verð-
ið að láta okkur hafa nöfnin ykkar og heim-
ilisföng og gefa seinna skýrslu á lögreglu-
stöðinni. En ég held að þið hefðuð betra
af að koma í bílnum með okkur. Mér sýn-
ist að félaga þinn muni ekkert hafa á móti
því,“ sagði lögregluþjónninn og horfði á
Simma. Seinna, er þeir voru kallaðir til lög-
reglustöðvarinnar í gegnum talstöðina,
heyrðu þeir meira af þjófnaðinum. Lista-
verkin voru eign Ferguson lávarðar og
hafði átt að flytja þau á sýningu í öðru
héraði.
Vörubílstjórinn, Jói og félagar hans
höfðu ráðgert að láta listaverkin hverfa á
leiðinni og ekkert átti að finnast annað
en tóm, yfirgefin vörubifreið úti í miðj-
um skógi. Nú var tilkynnt í gegnum tal-
stöð lögreglustöðvarinnar að önnur lög-
reglubifreið hefði fundið vörubifreiðina
með listaverkunum og að þjófarnir hefðu
verið handteknir.
Skömmu síðar var Ferguson lávarður
sjálfur kominn á lögreglustöðina til að
þakka skátunum.
„Þið verðið undir eins að koma með mér
heim og segja mér söguna frá upphafi,"
sagði hann ákafur.
Pétur varð fyrir svörum. „Við þökkum
kærlega fyrir, en við erum á 1. flokks prófs-
ferð og náum ekki prófinu ef vlð tjöldum
ekki i nótt, svo að við verðum að aiþakka
gott boð.“
„Ég skil, en þið komið með mér samt
sem áður, og verðið hjá mér, þar til fötin
ykkar eru orðin þurr. Síðan skal ég sjá um
að þið getið haldið áfram ferðinni. Farið
þið nú ekki að mótmæla. Ég var sjálfur
skáti og þekki þetta allt saman."
Ekki dugði að mótmæla, og Ferguson
lávarður hafði sitt fram. Þeir tjölduðu um
kvöldið á friðsælum stað og héldu áfram
ferðinni morguninn eftir í rigningu, og
skiluðu dagbók um ferðina til sveitarfor-
ingjans er þeir komu lieim. Sveitarforing-
inn lýsti því yfir, að þetta væri merkilegasta
dagbók, sem hann nokkru sinni hefði feng-
ið frá skátum sínum. ..
Þeir Pétur og Simmi náðu báðir 1. flokks
prófinu og báðir hafa þeir nú sérpróf í
veðurfræði.
SKRtTLA
Bytta í leigubíl: „Viltu aka nxutíu sinnum í
kringum þessa húsaröð, bílstjóri.“
Bílstjórinn (eftir sjötíu hringi): „Nú eru tutt-
ugu eftir."
Byttan: „Geturðu ekki ekið eilítið hraðar?
Ég er nefnilega að flýta mér.“
SKATABLAÐIÐ
7