Skátablaðið - 01.01.1959, Page 24

MOMMUDRENGUR“
99
Þegar drengirnir nálguðust íþróttavöll-
inn, konru þeir auga á Pétur, sem þexr
kölluðu „mömmudreng“, sem var á heim-
leið úr skólanum. „Sjáið þið, þarna kemur
mömmudrengurinn,“ kallaði Eiríkur til
hinna strákanna, „við skulum stríða hon-
um svolítið. „Viltu koma í fótbolta með
okkur, Pétur?“ Pétur, sem vissi, að þeir
voru bara að gera grín að honum, sagði
feimnislega, „nei, þakka þér fyrir, ég á
enga fótboltaskó,“ og hélt áfram heim á
leið. — „Já, það er líka bezt fyrir þig að
fara heim til mömmu,“ kallaði Eiríkur
háðslega á eftir honum, um leið og hann
smeygði sér í gegnum hliðið á íþróttavell-
inum.
„Svona vesældar strákar eru til skammar
fyrir bekkinn,“ sagði Eiríkur. „Strákar, sem
ekki taka þátt í neinum íþróttum eða
leikjum, og hanga yfir bókum alla daga.“
Hinir strákarnir voru alveg á sama máli,
því Eiríkur var þeixra elztur, og strákarn-
ir litu upp til hans, og álitu að hann hefði
alltaf á réttu að standa.
Þegar Pétur kom heim, gat hann ekki
fengið sig til að fara inn. Mamma hans,
sem var ekkja, og varð að vinna á skrif-
Stofu til að vinna fyrir sér og drengnum,
var ekki komin heim. Pétur settist því
niður á bakdyratröppurnar, þar sat hann
vanalega, ef illa lá á honum og hann vildi
vera einn. Hann barðist við grátinn, sem
ætlaði að yfirbuga hann, og fór svo að
íhuga, að það hefði líklega verið skakkt
af sér að reyna ekki að samlagast þessum
stóru og sterku strákum í bekknum, þeim
Eiríki og Jóni. Pétur hafði flutzt til borg-
arinnar með móður sinni, þegar faðir hans
dó fyrir ári síðan. En þau voru fátæk og
hann varð að gæta þess að fara vel með
fötin sín, og önnur föt til að vera í í fót-
bolta hafði hann ekki, og svo geðjaðist
honum ekki að þessum strákum, fannst þeir
ruddalegir og leiðinlegir. „Mömmudreng"
kölluðu þeir hann, af því að hann varð að
fara vel með fötin sín, en það gátu þeir
ekki skilið. En þeir kölluðu Kalla óg Sigga
það líka, af því að þeir vildu ekki láta þá
kúga sig. En ætli þetta sé ekki bara öfund
hugsaði Pétur með sér, því bæði hann,
Kalli og Siggi, stóðu sig mikið betur í
skólanum en hinir. Þegar Pétur fór að ró-
ast, hugsaði hann með sér, að bezt væri að
fara niður á bókasafn og fá lánaða góða
bók til að lesa um kvöldið, og vera ekkert
að hugsa um þessa leiðinlegu stráka.
Það var farið að dimma, þegar Pétur
kom aftur heim með bókina, senr hann
hafði fengið lánaða. Hann flýtti sér að
ljúka við að lesa það, sem hann átti að
hafa undir skólann næsta dag, svo að hann
gæti í næði lesið bókina um kvöldið. Tím-
inn leið fljótt og áður en varði var mamma
hans komin heim, og tók strax til við að
undirbúa matinn handa þeim.
Pétur sagðist hafa verið úti og vildi sem
minnst tala um það, sem fyrir hafði komið
milli hans og strákanna. Þegar þau höfðu
í sameiningu þvegið upp eftir matinn, sett-
ist mamma hans við að stoppa í sokka,
og Pétur fór að líta í bókina, sem hann
hafði fengið að láni. En þegar hann fór
að skoða hana, sá hann, að það var allt önn-
ur bók en hann hafði ætlað að fá. Það
átti að vera spennandi indíánasaga eftir
Roberts, en var bók, sem hét „Hreindýra-
flokkurinn" og var um skáta. Nxi mundi
hann eftir því, að þessi bók hafði staðið
20
SKÁTABLAÐIÐ