Skátablaðið - 01.08.1959, Side 6

Sætiiiii og mýsnar
G ætlaði að setja fyrir gluggann
og kveikja. Mér varð litið út
og sá þá Sæunni gömlu sitja á
tröppum næsta liúss. Hún hafði
nú búið þar í kjallaraholu næstum sex ár.
Ég hafði aldrei komið inn til hennar. En
gaman þótti mér að tala við hana. Hún
sagði mér ýmislegt, sem aðrir virtust ekki
vita, eða mundu ekki. Ef til vill hefur öðr-
um fundizt flest af því svo ómerkilegt, að
varla tæki að eyða tíma til þess að tala um
það við unga fólkið. En getur ekki oft
verið að kenna þessu tómlæti eldri kynslóð-
arinnar, hve lítinn skilning unglingar hafa
á henni og skoðunum hennar? Vegna livers
verða börnin liændari að þeim manneskj-
um, sem segja þeim sögur og ýmislegt frá
æsku sinni?
Ég hætti við að kveikja og gekk út til
Sæunnar. Hún tók glaðlega kveðju minni.
Þá minntist ég þess, að einhver hafði sagt,
að Sæunn gamla vildi öllum gott gera, af
hinni litlu getu sinni.
„Jæja, drengur minn. Ég hélt, að ég færi
bráðum að sjá Ijós í glugganum þínum.
Þú kveikir svo snemma. Þú situr aldrei í
rökkrinu."
,,Ég var nú að hugsa um að biðja þig
að bjóða mér inn og lofa mér að sitja hjá
þér í rökkrinu. Þú getur sagt mér, eins
og vant er, ýmislegt, sem er fróðlegt að
heyra.“
Sæunn þagði dálitla stund, horfði svo
framan í mig og sagði brosandi:
„Þú ert fyrsti pilturinn, sem langað hef-
ur til að líta inn til mín og tala við mig,
síðan ég kom í þetta hús, svo að ég ætti
ekki að taka því illa, þó að upp á litlar
kræsingar og enga híbýlaprýði sé að bjóða.
Gerðu svo vel og gakktu í grenið."
Ég fór eftir henni inn dimman gang,
þessari beiðni minni og tók við félagsfor-
ingjastöðu. Þessari stöðu gegndi hann til
dauðadags, að undanskildum árunum 1937
og 1940—43, er ég dvaldi aftur á Sauðár-
króki. Síra Helgi hefur því verið félags-
foringi Andvara í 21 ár og munu fáir skáta-
foringjar hafa verið félagsforingjar í svo
mörg ár. Það var mikið happ fyrir And-
vara, að svo traustur og sannur maður tók
þá að sér.
En nú er síra Helgi farinn. Hann liefur
verið kallaður heim til hærri þjónustu. —
Hann hefur gefið okkur fordæmið, hvernig
góður maður og skáti á að vera. Nú er það
okkar starf að halda uppi merki hans,
halda uppi starfinu. Við megum ekki gef-
ast upp, þó að á móti blási. Það var ekki
háttur síra Helga að gefast upp. Bezt þökk-
um við síra Helga með því að feta í fót-
spor hans.
Ég rek hér ekki ætt eða störf síra Helga,
en vil vísa til minningargreinar um hann
í Morgunblaðinu 9. júl s.l. eftir alþingis-
mennina Jón á Reynistað og Magnús Jóns-
son frá Mel, og í Tímanum sama dag grein-
ar eftir prestana Einar Guðnason og Óskar
J. Þorláksson.
Síra Helgi var kvæntur ágætri konu, Jó-
hönnu Þorsteinsdóttur, og áttu þau eina
kjördóttur, Ragnhildi, sem ég vil fyrir
hönd íslenzkra skáta senda innilegustu sam-
úðarkveðjur. Franch Michelsen.
46
SKATABLAÐIÐ