Skátablaðið - 01.08.1959, Qupperneq 10

Þýzkir skátnr og tjöld þeirra á Þjórsárdals-
mótinu 1958.
*+*++*+**-*++*++++*++***++*++++*+++*++*++*+
um fallegt, gult blóm, sem við köllum
brennisóley. Allir vita hvað það heitir, en
suma langar til þess að vita, hvernig það
fer að því að lifa — hvort þetta blóm geti
átt annað blóm og hvernig það fari að því.
— Þannig rekur liver spurningin aðra. Á
meðan spurt hefur verið og svarað, hefur
hópurinn setzt niður í grasið og hlustað á
og sumir tekið þátt í umræðunum.
Eða þegar einhver lítill spyr: — Hvað
er þarna á bak við fjallið?
— Keflavík, er svarið.
— En skrýtið, ég hélt að hún væri þarna.
Og svo er bent í öfuga átt. Þá er enn sezt
niður og allir læra að þekkja áttirnar —
eitthvað svolítið um sólina og gang jarðar-
innar.
í veiðiferðinni er auðvitað spurt: —
Hvernig kolinn fari að því að anda og af
hverju selurinn, sem liggur nú og lónar
úti á víkinni, er alltaf annað slagið að
steypa sér í kaf og gægjast svo upp.
Alltaf er spurt, alltaf er reynt að svara.
Það eru þessar stundir, sem vænlegar eru
til þess að láta börnin muna — muna meir
og betur en jafnvel allt það, sem þau lesa
sér til um á mörgum vikum. Á slíkri
stundu skiptir ekki máli, hvort barnið er
vel gefið, vanþroska eða illa gefið — því að
öllum reynist nær auðvelt að læra í „lif-
andi kennslustund".-----Þannig á að nema
skátafræði og á engan hátt öðru vísi. Þetta
gefur þeim gildi og annað ekki. Náttúran
með öllum sínum margbreytileika á hverj-
um skáta að vera lífið.
— Er nokkuð skilyrði að barn það, sem
dvelur hér hjá ykkur, gangi í skátafélag og
gerist skáti?
— Nei. Ég hef hér ekki lagt neina sér-
staka áherzlu á prófin, heldur það að
reyna að glæða áhuga barnanna á því að
gerast skátar í framtíðinni. Prófin eiga að
vera endimark á sérhverju því, sem maður
hefur lagt alúð við og hefur unnið mark-
visst að í nokkurn tíma, en ekki eitthvað,
sem hægt væri að hrista af í skothvelli.
Það er einmitt þessi fljótfærnisvilla, sem
gert hefur veilu í okkar skátahreyfingu á
íslandi í dag. Haustmyrkrið hefur seilzt
inn í stofuna, sem við sitjum í, svo að náð
er í olíulampa og Ijós tendrað.
— Já, það getur verið rómantískt hér á
síðkvöldum — hausthúmið er alltaf svo
milt.
— Njótið þið opinbers styrks við starfið
hér?
— Nei og já. Keflavíkurbær hefur aldrei
styrkt Heiðabúa, og er það líkast til eina
skátafélagið í kaupstað á íslandi, sem hef-
ur ekki styrk. En því skal bætt við, að
Heiðabúar hafa aldrei sótt um styrk til
bæjarfélagsins. Þegar ráðist var í það í fyrra
sumar að gera upp þetta hús, sem við nú
erum í, hafði það verið í eyði í sjö ár og
þurfti því eðlilega lagfæringar við. Húsa-
tóftir eru eign ríkisins og tilheyra utan-
ríkisráðuneytinu, og var því til utanríkis-
ráðherra að sækja, hr. Guðm. í. Guðmunds-
sonar, og hefur hann frá upphafi þessa máls
verið málinu mjög hlynntur og verður
SKÁTABLAÐIÐ
50