Skátablaðið - 01.08.1959, Qupperneq 13

HVAÐ ER NU ÞETTA?
53. sfðan
NÚ TEIKNUM VIÐ
Hver getur fullgert þessa teikningu? Já, hver
getur lokið við hana og gert skemmtilegustu
myndina? Á myndinni hér fyrir neðan sjáið þið
nokkur strik. Þau eru upphafið að teikning-
unni. Þið megið ekki breyta þeim, en bæta við
þau eins og þið viljið. Þó er ekki ráðlegt að
krota öf mikið. Því einfaldari sem myndin verð-
ur, því meiri möguleikar á verðlaununum. Rit-
stjórnin mun einnig taka tilit til skemmtilegra
hugmynda.
Byrjið nú. Takið þessi strik í gegn á t. d.
smjörþappír og sleppið rammanum og ljúkið
síðan við myndina.
Sendið teikninguna síðan merkta nafni, aldri
og heimilisfangi ykkur tii Skátablaðsins, Póst-
hólí 1247.
Verðlaunin eru áttaviti.
Það var tími í landafræði og kennarinn var
alveg sérstaklega hreykinn af bekknum fyrir
írábæra frammistöðu. Til að kóróna allt saman
er Jón, sá allra gáfaðasti, tekinn upp.
„Jón,“ segir kennarinn, „farðu upp að kort-
inu og sýndu okkur Ameríku."
Og Jón var ekki lengi að því. „Já, Ameríka
er nú hcrna.“
„Nú, Pétur, segðu okkur þá hver fann Ame-
ríku.“
Það komu nokkrar vöflur á Pétur, en síðan:
„Hann, auðvitað, hann Jón.‘
FRÍMERKJAÚTGÁFA
Vegna þess að árið 1962 eru liðin 50 ár síðan
skátahreyfingin barst hingað til lands, hefur
B.Í.S. farið fram á við póst- og símamálastjórn-
ina, að gefið verði út skátafrímerki á því ári.
B.Í.S. leitar nú eftir hugmynd að gerð merkis-
ins, eða merkjanna, og biður sem flesta skáta
að reyna að teikna snjalla mynd á merkin.
Myndin verður á einhvern hátt að minna á
skátalífið. Jafnframt væri æskilegt, að myndin
væri tengd landslagi. Myndin þarf ekki að vera
nema riss, svo að hugmyndin verði vel skilin.
HIKSTi
Kennarinn: „Gunna, getur þú sagt bekknum,
hvað eldfjall er?“
Gunna litla: „Ja, jú, það get ég. Það er fjall
með hiksta.“
Einn góðan veðurdag í janúar hóf snigill
nokkur að klífa hátt kirsuberjatré. Tveim dög-
um síðar stakk maur höfðinu út um sprungu
á trjábolnum og kallaði til snigilsins:
„Heyrðu, félagi, blessaður vertu ekki að of-
reyna þig á þessu, það eru engin kirsuber þarna
uppi.“
Án þess að nema staðar, svaraði snigillinn:
„Það verður nóg af þeim um það leyti, sem
ég verð kominn upp.“
SKATABLAÐIÐ
53