Skátablaðið - 01.12.1959, Blaðsíða 29

A myndinni til vinstri sézt blásið gegnum nefið og er hökunni ýtt upp, til þess m. a. að loka
munninum, og höfðinu haldið aftursveigðu. A myndinni til hœgri er blásið gegnum munninn,
sem oftast helzt opinn við það að sveigja höfuðið aftur.
í fyrstu 10 skiptín á að blása eins ört og
djúpt og mögulegt er. Ef það ber ekki ár-
angur, á að halda áfram — og blása eftir
það a. m. k. 15 sinnum á mínútu í full-
orðna, en 20 sinnum í börn.
Ef hjálparmaðurinn finnur til svima, eða
annarra óþæginda vegna hins öra blásturs,
ber honum að hægja á sér um stund.
Við blástursaðferðina getur hjálparmað-
urinn fylgzt með áhrifum verka sinna, þ. e.
a. s. hvort loft kemst í lungu sjúklingsins
eða ekki, með því að horfa á brjósthol hans,
sem þenst við innöndun en hjaðnar við út-
öndun.
Ef öndun er ekki sjáanleg, þrátt fyrir
blásturinn, stafar það eflaust af því 1) að
höfuðið hafi ekki verið sveigt nægilega aft-
ur, 2) að vörum hafi ekki verið haldið þétt
að vitunum, eða loft lekið á annan máta,
3) að aðskotahlutir loki loftrásinni — og
verður þá að gera tilraun til þess að losa
þá með fingrum, eða velta sjúklingnum á
aðra hliðina og slá fast með flötum lófan-
mu milli herðablaðanna.
Ekki virðist það draga úr árangri lífgun-
araðferðarinnar þótt blásið sé gegnum
grisju eða vasaklút, sem lagður er yfir vit
hins kafnaða. J. O. J.
Óttar Októson
gjaldkeri
S.F.R.
Ingolf Petersen
sveitaforingi Slurlunga
S.F.R.
Eysteinn Sigurðsson
fyrrv. ritstjóri
Skátablaðsins.
SKÁTABLAÐIÐ
87