Skátablaðið - 01.01.1960, Blaðsíða 12

ilóttaí'ólk, liggjandi á bekkjum eða beru
gólíinu eða jafnvel sitjandi upp við vegg-
ina. Pilturinn þekkti aftur samferðafólk
þeirra frá deginum áður, þau sváfu öll,
unga konan með barnið í fanginu. Olíu-
lampi í loftinu veitti rauðleitri birtu út
um herbergið.
Hann sat með opin augun og skalf eins
og honum væri kalt. Ókunnugi landamæra-
vörðurinn, sem hafði komið inn til að
leggja í ofninn, þræddi fram gólfið milli
liinna sofandi líkama. Hann stanzaði hjá
piltinum og sagði:
„Geturðu ekki sofið? Hér þarft þú ekki
að vera liræddur."
Hann renndi hendi sinni hughreystandi
gegnum þykkt hár piltsins, og hann róaðist
strax við snertinguna. Hinn ókunni vinur
hans yfirgaf herbergið til að gefa hinum
þreyttu svefnfrið.
Pilturinn horfði athugandi kringum sig,
þegar hermaðurinn var farinn. Hann fann
kökk í hálsi sér og benzínlyktin angaði enn
fyrir vitum hans. Hann horfði á andlitin,
hvert fyrir sig og smátt og smátt linaði
skelfingin tök sín á lionum. Það hvíldi frið-
ur yfir andlitunum, rétt eins og jjau hefðtt
sloppið naumlega úr klóm illra máttar-
valda, þau sváfu óttafaust, þau voru frjáls.
Og smám saman fann hann þessar sömu
tilfinningar verða yfirsterkari hjá sjálfum
;sér og leysa gleðina úr læðingi.
Þá kom hann auga á kornið, sem liafði
festst í hári stúlkunnar, sem hvíldi við öxl
honum, og hann brosti um leið og hann
ijarlægði það varlega. Síðan fann hann
fleiri í jakkavasa sínum, stakk einu og einu
í munninn og tuggði þau, unz hann fann
beizkjubragðið af kjarnanum í munni sér
og um leið og tárin fóru að renna niður
kinnar hans, fann hann að seinustu leifar
óttans hurfu burt úr sálu hans líkt og
dögg fyrir sólu.
Eysteinn Sigurðsson sneri úr norsku.
víð Snorrabramit
Sitstjóri Skátablaðsins var á ferð
urn Snorrabrautina fyrir nokkru,
ásamt ljósmyndara blaðsins, og
datt þá í hug að líta inn í Skáta-
iieimili í leit að efni í blaðið.
Þegar inn ér komið verða fyrir okkur
stór forstofa, inn af henni önnur, og síðan
langur gangur. Allt var þarna nýmálað og
snyrtilegt. Á skrifstofunni, þar sem húsvörð-
ur hefur aðsetur sitt, hittum við fyrir félags-
foringja Skátafélags Reykjavíkur, Hörð
Jóhannesson. Hann var í svo alvarlegum
samræðum við nokkra af deildarforingjun-
um að hann tók vart eftir, þegar aðra eins
merkismenn og við ljósmyndarinn erum,
bar að garði. Aðspurður sagðist hann þó
Jónas Haraldsson
flokksforingi.
6
skatablaðið