Skátablaðið - 01.01.1960, Blaðsíða 17

kvenskátarnir myndu algjörlega bíða ósig-
ur í þeirri viðureign. ísland var eina landið,
sem einhverja reynslu hafði af þessum mál-
um. Ég benti á, að í þessu máli gætum við
hugsað okkur að stigin væru 3. Fyrsta stig:
Maðurinn vill öllu ráða — konan verður að
hlýða. Annað stig: Konan brýtur af sér
okið og vill láta til sín taka. Þriðja stig:
Maður og kona mætast á miðri leið og
vinna saman að lausn vandamálanna. Fyrstu
tvö stigin ertt um garð gengin, við erum
komin á þriðja stig. Márta Normann stóð
upp og þakkaði mér og sagði, að ég, sem
hefði reynsluna, hlyti að geta borið um
þetta; en ég hugsaði með mér, að ég von-
aði, að ég þyrfti aldrei að taka þessi orð
mín aftur.
Síðasta málið var um Svannastarf. Fram-
sögu hafði Rut Kristiansen, foringi K.F.U.K.
-skátanna dönsku. Það virðist vera erfiðleik-
um bundið að finna form, sem hæfi 14—18
ára aldursskeiðinu. Virtist, sem þar værum
við allar að stríða við sömu vandamálin.
Margt er það, sem ég gæti sagt frá úr
þessari íerð, en til þess er livorki tími né
rúm. Við höfðum eitt „Norrænt kvöld“,
þar sem við skemmtum hver annarri með
frásögnum og söng. Mér var fenginn einn
forláta góður gítar, sem þær sænsku höfðu
haft með sér frá Stokkhólmi með það fyrir
augum að láta mig spila, og var mér tjáð,
að ég mætti ekki standa mig ver, en ég
gerði á Norðurlandafundinum í Osló fyrir
3 árum. Ég tók við gítarnum og söng „Ó,
blessuð vertu sumarsól" og „Látum nú
snjalla, söngvana gjalla“, að því loknu söng
ég gamanvísur um okkur allar, sem ég hafði
sett saman í matartímanum, og sagði þeim,
að þetta skyldu þær hafa fyrir að vera að
láta mig syngja einsöng. Varð af þessu hið
mesta grín, allar voru farnar að syngja vís-
urnar, og varð mér falið að búa til kveðju-
söng til Svíanna að skilnaði.
Ráðstefnunni lauk um kl. 17 þann 18.
október og ókum við frá járnbrautarstöð-
inni í Stokkhólmi heim til Estelle Berna-
dotte. Þar voru blaðamenn, sem höfðu við-
töl við okkur og tóku myndir, en ekki sá
ég í Stokkhólmsblöðunum neitt frá þessu
kvöldi utan eina mynd, ef greifafrúnni og
íslenzka fulltrúanum. Prinsessa Sybilla
heiðraði okkur með nærveru sinni þetta
kvöld (hún var auk þess viðstödd einn dag
í Sigtuna). Spurði hún mig um margt frá
íslandi, og ég leysti úr spurningum hennar
eftir beztu getu, en það var nærri liðið yfir
mig, þegar nokkrar af þeim sænsku komu
með gítarinn og sögðu mér að syngja fyrir
prinsessuna. Það endaði með því, að ég varð
brot úr konunglegri söngkonu, og var mest
hissa á því, að ég skyldi fara heil á taugum
út úr þeirri viðureign, en þær fullvissuðu
mig um, að þetta væri ákaflega fallegt. Og
ég reyndi að trúa því að það væri satt. Dag-
inn eftir fór ég til Danmerkur, og fyrsta
daginn þar var ég með dönsku skátunum.
Þær fóru víða með mig; sýndu mér skálana
sína og útilegusvæði. Við heimsóttum
einnig skóla fyrir vandræðastúlkur, 14—18
ára. Forstöðukonan og tvær kennslukonur
eru skátar. Um kvöldið heimsóttum við for-
ingjanámskeið danskra kvenskátaforingja,
en þar voru samankomnar yfir 100 fullorðn-
ar konur, sumar mjög fullorðnar. Þar hitti
ég Margarete Parm og áttum við tal saman
um ýmiss skátamál. Við höfðum ekki hitzt
síðan í Osló fyrir 3 árum.
Eftir að hafa verið í Danmörku tæpan
hálfan mánuð, fór ég til Noregs. Þar var ég
aðallega í einkaerindum, en var þó á ein-
um skátafundi, og var það vanalegur félags-
fundur, sem skátarnir á „Strand" héldu í
tilefni þess, að ég var stödd í bænum. En
dóttir mín er aðstoðarforingi þar og hefur
þar að auki ein flokk. Ég sagði þeim auð-
vitað margt frá íslandi, einnig frá ferð
minni og gat þar að auki kennt þeim söng.
Ég þýddi handa þeim „Sólin skín á fjalla
SKATABLAÐIÐ
11