Skátablaðið - 01.02.1983, Blaðsíða 24

Ur
gráum bakpoka
Fyrir nokkuð mörgum árum þeg-
ar ég var að hefja minn skátaferil
þurfti ég eins og margir aðrir að hafa
upp á ódýrum bakpoka. Þess vegna
lá leið mín um nokkrar fomsölur í
höfuðborginni þar til ég rakst á einn
vel með farinn, ódýran, gráan bak-
poka í bílskúrskompu í Þingholtun-
um. Ég keypti pokann og reyndist
hann mér í alla staði vel þar til full-
kominn grindarpoki leysti hann af
hólmi fyrir svo sem 10 árum. Grái
pokinn hafnaði þá uppi á háalofti
eins og svo margt sem lokið hefur
ætlunarverkinu.
Nú fyrir skömmu var háaloftið
tekið í gegn og kom þá grái pokinn í
ljós aftur. Hann var að vísu slitinn
en hafði einhverja reisn sem enginn
nútíma grindarpoki getur státað af.
En þar sem á hann vom komin göt
og ekki vogandi að flagga honum
meðal nýmóðins poka ákvað ég að
ruslatunnan yrði hans áfangastaður.
Þar sem ég stend við tunnuna og
handfjatla pokann í síðasta sinn og
rifja upp ánægjulegar minningar
verð ég þess var að á milli hólfs og
belgs er eitt aukahólf sem ég aldrei
hafði tekið eftir áður. í þessu hólfi
var h'til og snjáð stflabók, þéttskrif-
uð með bamalegri rithönd. Ég tróð
pokanum í tunnuna en ákvað að lesa
bókina við tækifæri.
í gærkvöldi var ég að blaða í stfla-
bókinni og fann í henni merkileg
skrif. Af rithönd að dæma og ýms-
um athugasemdum, var það ungur
skáti sem hafði ritað í stílabókina,
Tryggvi Felixsson
Við
sennilega einhvern tíman á árunum
eftir seinna stríð. Var bókin þétt
skrifuð athugasemdum sem skátinn
hafði eftir foringja sínum sem og frá
eigin brjósti. Mig langar til að miðla
ykkur nokkmm línum úr þessari
bók. A engan hátt má túlka þessar
athugasemdir, sem hér fylgja eitt-
hvað merkilegri þeim sem ekki er
minnst á. Hér er um handahófs-
kennt val að ræða.
Fremst í bókinni fann ég þetta rit-
að:
Skáti er orðheldinn og reynir eftir
bestu getu að leysa þau verkefni sem
honum erufalin. Efskáti sérsér ekki
fært að standa við orð sín lætur hann
félaga sína vita áður en það er um
seinan.
Nokkuð aftar hefur hann greini-
lega skrifað þessi orð eftir foringja
sínum:
Ormurinn getur aldrei hnýtt pela-
stikkán hjálpar skátans, ekkifremur
en músin.
Og á sömu blaðsíðu var þetta:
Það er bara einn réttur hnútur — en
leiðirnar að honum eru margar. Við
skulum fylgja orminum....
Eftir lestur á mörgum skemmti-
legum frásögum úr útilegum og af
fundum fann ég þetta á síðustu blað-
síðunni. Þar sem hún var nokkuð
slitin er ég ekki alveg viss hvort ég
hef þetta rétt eftir. En látum það
samt flakka:
Það er auðvelt að vera skáti en erfitt
að muna skátalögin.
Varðcldiuu
24 SKÁTABLAÐIÐ