Skátablaðið - 01.02.1983, Blaðsíða 29

Leiðir til úrbóta
Mig langar til að benda á nokkra
punkta sem ég tel að mættu vera til
úrbóta og þá sérlega við starf yngri
hópanna.
1. Hætta að stía sundur kynjunum
og láta þau starfa saman undir
samheitinu léskátar og áfanga-
skátar.
2. Vinna eftir samræmdu skipulags-
kerfi sem þó stendur ekki í vegi
fyrir aukinnifjölbreytni.
3. Leggja aukna áherslu á útistarf
og þá ekki endilega hefðbundnar
útilegur, heldur mætti hafa vett-
vangskannanir ýmis konar og
kanna hvað er að gerast í kring-
um okkur, bœði í atvinnulífinu
og félagasamtökum ýmiskonar.
4. Gera skátahreyfinguna að vett-
vangi félagslegs þroska, opna
hana útávið og láta krakkana
fjalla um málefni dagsins í dag í
umræðuhópum eða á annan já-
kvœðan hátt í anda skátahreyf-
ingarinnar.
í framhaldi af þessu ætti svo að
stuðla að því að krakkar sem eiga
erfitt félagslega geti sótt styrk til
skátahreyfingarinnai. Þannig fá all-
ir tækifæri til að njóta sm en ekki
eins og oft vill brenna við, aðeins
örfáir einstaklingar sem standa
uppúr og njóta góðs af starfinu.
Einnig er að opna skátastarfið fyrir
þroskaheftum og fjölfötluðum. Það
er mín sannfæring að það verði bæði
þeim og krökkunum sem fyrir eru í
hreyfingunni til góðs.
Auðvitað er margt annað sem
mætti nefna og þessir punktar eru
um margt ófullnægjandi. Ég mun
gera nánari grein fyrir þeim síðar og
læt þetta nægja að sinni.
byggir á og hvernig þeir virka inn í
okkar starf í dag. Niðurstaðan er sú
að skátastarf geti ekki þrifist nema
þessir 3 þættir séu í lagi. Og eins og
berlega kemur í ljós vantar mikið á
að svo sé hjá okkur.
Á undanförnum árum hefur verið
þó nokkur tilhneiging til að aðlaga
skátastarf breyttum viðhorfum og
gera það aðlaðandi fyrir æskufólk
nútímans. En kannski að málið sé
það, að það sem við höfum brotið
upp og kastað fráokkur hefur okkur
ekki tekist að fylla upp að nýju á
viðunandi hátt. Ég veit það að
margir eru að vinna gott starf úti í
félögunum en okkur vantar að sam-
eina kraftana og þama hefur forysta
bandalagsins algjörlega brugðist.
Þeir góðu menn sem þar starfa virð-
ast hugsa um það eitt að reisa háhýsi
undir deyjandi skátahreyfingu. Við
erum með mörg dæmi þess, allt í
kringum okkur, að félagasamtök
hafa reist sér stór og góð hús en
gleymt sínu innra starfi og lagt upp
laupana. Hvað stendur þá eftir?
Stór hús sem minnisvarði eða rétt-
ara sagt legsteinn um eitthvað sem
var. Má heimfæra þetta upp á okk-
ur?
foringja og spurði þá almennt um
starfið. Það athyglisverðasta var
það, eins og ég reyndar bjóst við, að
engir tveir foringjar störfuðu eins
hvað varðar skipulag og uppsetn-
ingu. Sumir notuðu nýju vinnubók-
ina, aðrir ekki og sumir notuðu
gömlu vinnubókina. Hvað varðar
búninga Þá var því háttað allaveg-
anna og aðeins einn af þeim sem ég
talaði við sagðist uppáleggja sínum
skátum að mæta í búningi. Það var
þó einn hlutur sem þessar sveitir
áttu sameiginlegan. Það var að eng-
inn af foringjunum skipti sveitum
sínum niður á ákveðna hópa sem
höfðu hópforingja, eins og þótti
sjálfsagt hér áður, heldur störfuðu
sveitimar sem sveit og var henni ein-
ungis skipt niður í ákveðnum verk-
efnum. Ekki má gleyma því að sum-
ir vom með léskáta, þ.e. strákar og
stelpur voru saman í hóp en kynjun-
um ekki stíað í sundur eins og víðast
er gert.
Það kom mér á óvart hversu gott
starf var í mörgum þessara sveita og
í rauninni gott skipulag. En það er
bara ekki nóg að hver sé að pukra í
sínu homi og enginn veit hvað næsti
maður er að gera. Það er alger nauð-
syn á samræmdu skipulagi, þ.e.a.s.
ef við viljum vinna að frekari upp-
gangi skátahreyfingarinnar.
Erum við að reisa
okkur legstein?
Hér á undan hef ég rakið þá
grundvallarþætti sem skátastarf