Ný vikutíðindi - 05.01.1962, Qupperneq 5

N Ý VIKUTÍÐINDl
STIKILBEEJA-FINNUR — Drengjasagan vinsæla
iiefur verlð kvikmynduð einu sinni enn, og að þessu
sinni eru þeir í aðalhlutverkunum Archie Moore,
hnefaleikameistarinn fyrrverandi, og Eddie Hodges,
tólf ára efnilegur leikari.
Gott tækifæri
Oiafs Tfiors
Sjötugur 19. þ. m. - Flokkurinn samhuga
Menn eru nú að geta sér
til> að Ólafur Thors muni
®ndanlega leggja niður völd
forsætisráðherra 19. jan. n.
þegar hann verður sjötug-
ur.
Bjami Benediktsson þykir
hafa staðið sig ágætlega í
forsætisráðherrastöðunni,
Sjálfstæðisflokkurinn virðist
einhuga, svo að Ólafur getur
þess vegna dregið sig í hlé,
®f 'hann vill. Sjötugsafmælið
er góður tími og hentugt
taeikifæri. Ef Ólafur kærir
sig um 'getur hann yfirgefið,
ráðherrastjólinn við lúðraþyt
TRYGGINGA-
pELAG ...
(Framh. af bls. 1)
»utanaðkomandi“ tjóni. Það
kom sem sé fyrir, að steinn
hentist undan hjóli bifreiðar
haus, í sveif á gírkassanum,
sem olli því, að hún hrökk
'l annan gír og braut tenn-
ar á tromlunni. Þetta skeði
a Þjóðvegi í Borgarfirði
Vestra.
Óhappið kostaði viðkom
andi milli 5 og 6 þús ind'
krónur í beinuni greiðsl-
um auk margvíslegra ó-
þæginda. En trygginga-
og söng Þúsundir manna
mumu samfagna honum á af-
mælinu og sakna hans í flóð
ljósum stjórnmálasviðsins.
En Ólafur er eflaust ekki
að hugsa um það. Hann vill
fyrst og íremst að Sjálfstæð
isflokkurinn slé einihuga, þeg-
ar hann lætur af flökksfor-
ystunni og annar tekur við.
Eklki ber á öðru en svo sé.
Bjarni og Gunnar virðast
vinna vel saman, flokkurinn
fær nýjar hugmyndir til að
berjast fyrir, og Ólafur get-
ur farið að skrifa endur-
| minningar sínar, — en það
I verður hann að gera.
félagið, sem ekki skal
nefnt að sinni neitaði bót
um á þeim forsendum, að
reglur rnn „kaskó-trygg-
ingu“ næðu ekki yfir um-
rætt atvik.
Og nú er spurt: Til hvers
heldur umrætt fyrirtæki að
menn ,,kaskó-tryggi“ bíla?
Það ætti að vita, að ef bíl-
stjórinn hefði af einskærum
klaufaskap ekið út af vegin-
um og valdið sömu skemmd-
um, þá væii það óumflýjan-
lega bótaskylt!
Blaðið bíður aðeins eftir
kvörtunum fleiri viðskipta-
vina þessa firma til þess að
j geta siegið upp nafni þe^s á
i forsíðu cðrum til varnaðar.
KVIÐDÓMAR
í áramótaræðu sinni ræddi Bjarni Bene
diktsson um kviðdóma í sambandi við efl
ingu dómsvaldsins. Mátti skilja á honum
að s’íkt kerfi gæti upprætt þá tortryggni,
sem ríkir í garð dómsmála á Islandi. Eins
og hann réttilega gat um, hafa margir
verið tortryggnir í garð dómsmálaima og
þá ekki síður ákæruvaldsins. Greindustu
menn hafa fullyrt að sjálfur Hæstiréttur
væri undir sterkum stjórnmálalegum á-
hrifum. Og ákæruvaldið var, meðan það
var í höndum ráðherra, marggrunað um
að stinga málum undir stól.
Nú veit enginn um þetta með vissu
nema þeir, sem um málin hafa fjallað,
hæstaréttardómaramir og ráðherrarnir.
En eitt er víst, að ekki liafa margar til-
raunir verið gerðar til að eyða tortryggn-
inni. Mér er nær að halda, að ummæli
Bjarna á gamlárskvöld hafi verið fyrsta
tilraunin í mörg ár.
TORTRYGGNI
En hvað um þessa kviðdóma? Mundi
tilkoma þeirra aúka traust fólks á dóm-
stólunum? Aðeins reynsla getur með
vissu skorið úr um það, en mér er nær
að halda að svo yrði ekki. Bjarni taldi
tortryggni manna stafa af fámenni og til-
tölulega nánum ltynnum fólksins. Mér er
nær að halda að kviðdómur fólks, sem af
þessum sökum er vant að kveða upp illa
grundaða dóma yfir nágrönnum og alþekkt
um mönnum, mundi alls ekki verða fært
um að leggja nægUega hlutlægt mat á
málin. Þá myndu meðlimir kviðdóma
verða að þola gagnrýni almennings, gagn-
rýni, er væri byggð á þeirri sömu tor-
tryggni sem hingað til hefur dregið úr
Virðingu manna á dómstólum og hinum
pólitísku handhöfum ákæruvalds
Fólk mun segja, þegar það fylgist með
dómsmálum þar sem kviðdómar eiga hlut
að máli: Það var pólitík í þessu, það var
talað við þennan kviðdómanda, þessi
þekliti sakborning, lögfræðing eða kuim-
ingja sakbornings. Og þannig mætti lengi
telja upp dæmi um hvemig talað er.
ORSAKIR
TORTRYGGNINNAR
En svo við snúum okkur að orsökum
bessarar eilífu tortryggni. Hún er jú af-
leiðing, en ekki orsök. Mér er nær að
halda að margar rætur hennar standi í
stjómmáialegu ástandi undanfarinna ára.
Stjómmálaiegar umræður í blöðum og út-
varpi og á Alþingi hafa verið brenndar
marki persónulegra ádeilna. Og á vissan
hátt hafa ádeilur stjómmálamannanna,
hvers á annan verið miðaðar við að gera
andstæðinginn tortryggilegan.
Einn hópur, kommúnistar, hefur aiið
upp í sínu fólki andstyggiiegan ríg og
smásmugulegan metnað. Kommúnistar
hafa reynt að gera sitt fólk vansælt með
því að skapa öfund og vandiætingu. En
um leið hafa þeir orðið að þykjast sýna
fram á ails konar svik og pretti annarra
stétta. Kommúnistar em svo sem ekki
einir um þetta, en þeir hafa meira en
nokkur annar flokkur valdið kyrkingi í
lífsviðhorfum fólks á Islandi.
Þá hefur fólki sjaldnast verið sagt satt
um raunverulegt stjómmálaástand. Þvl
hefur verið sagt það, sem það vildi trúa,
og fólkið hefur fundið það án þess að
hafa kjark til að taka af skarið og kveða
upp sinn eiginn dóm um ástandið.
Eflaust em orsakimar fleiri, eins og
t. d. nábýlið, fámennið. Verður ekki farið
út í það í bili.
Við verðum aðeins að gera okkur ljóst,
að íslenzku þjóðina skortir víðsýni. Hún
er líka kjarklítil, kannske vegna þess að
lítið hefur rejTit á hana á síðustu árum.
Hún er óánægð með sjálfa sig, og þá
óánægju verður að uppræta á heilbrigðan
hátt, með heilbrigðu stjómmálalegri ný-
skepun og breyttri almennri uppfræðslu.
KLOFNINGUR ...
(Framh. af bls. 1)
ur og hafa til þeirra stofn-
að margir af yngri mönnum
þeirra. Hafa þeir margsinnis
heimtað yfirlýsingar um það,
að íslenzkir komrnar lýsi full
uni stuðningi við Krúshev,
isumir jafnvel að afneita
Moskvu-þjónkun og gekk það
svo langt nokkru fyrir jól,
að lungur kommi gekk fyrir
Magnús Kjartansson, ritstj.
Þjóðviljans, og kallaði hann
Rússadindil.
Guðmundur Vigfússon hef
uir undanfarið unnið sleitu-
Iaust að sáttatilraunum, sem
virðast hafa 'litinn sem eng-
an árangur bonið. SjaLfur er
hann einn ikunnasti dindillinn
og á í vök að verjast, en
á'huginn er ódrepandi, ekki
sízt þar sem hann telur sig
væntanlegan arftaka Einars
Olgeirssonar sem foringja
Moskvu-kommanna. Eggert
og Eðvarð bíða átekta og
vilja ekki enn 'láta á sér bera
því þeii’ telja sig ekki óverð-
ugri arftaka og ætla að lifa
í voninni um að Guðmund-
ur þuifi á hjálp iþeirra að
haiLda.
Það hefm’ þótt tíðindum
sæta, að þeir bræður Hanni-
bal og Rútur hafa undanfar
ið haft nokkurt samneyti
við Hermann Jónasson, en
upplýsingar liggja ekki fyr-
ir mn hvað þar er á seyði.
Telja sumir að þeir séu að-
eins að sækja vit til Her-
manns, sem er ákafiega vafa
samt, enn aðrir, að hér só
um að ræða einskonar áfram
þald viðræðna þeirra sem
voru eldri ótíðar, ér bræð-
urnir reyndu að kljúfa Al-
þýðubandalagið 1959.