Ný vikutíðindi - 12.01.1962, Blaðsíða 3

Ní VIKUTÍÐINDl
ít
ASBSEfelT ERÍ¥t
Tannlækningar verði
grelddar af sjúkrasamlögum
Við Islendingar getum með
réttu glaðst yfir því, að við
Wum nú við einhverjar
beztu almannatryggingar,
sem þekkjast í heiminum.
f*essar merku mannfélags-
bætur hafa stundum valdið
ágreiningi í byrjun, en auk-
izt skref fyrir skréf og full-
ö*gt æ betur þörfum þjóð-
félagsins.
Seint mun það verða, sem
^llir verða jafnsettir and-
lega, heilsufarslega og efna-
tega. En það er stolt margra
íslendinga, sem víða fara,
að ísegja frá frjálsri viðleitni
þjóðfélagsins til að jafna
þann mun, sem hér er á.
Eins og við getum horft með
aðdáun á hraða tækniþró-
aðra stórvelda, þá getum við
sýnt hjá okkur aðra þróun,
se.m á meira sfcylt við það,
sem hvorki mölur né ryð fá
grandað og þær stóru þjóðir
gætu tekið sér til fyrirmynd-
ar. Þó er ljóst, að hér þarf
enn um að bæta og um
sumt eirum við eftirbátar
þeirra þjóða, sem lengst eru
^omnar.
Fróðir menn og lærðir í
stétt lækna og heilsufræð-
inga segja, að fjölmarga
kvilla megi beint eða óbeint
rekja til tannsfcemmda.
Marga þeirra er erfitt eða
ómögulegt að lækna varan-
iega, nema orsökin, tann-
skemmdin sé f jarlægð. Lækn-
ing og lyf við þeim kvillum,
sem öðrum sjúkleika, falla
undir sjúkrasamlag, en elíki
tannviðgerðirnar sjálfar,
lækning á orsök og upp-
sprettu meinsemdarinnar.
Þó er það flestum kunn-
ugt, að tannviðgerðir eru ein
hver erfiðasti útgjaldaliður
hverrar meðalstórrar fjöl-
skyldu, sem á við tann-
skemmdir að stríða. Eg hef
þekkt marga menn, sem hef-
ur verið um megn að gegna
þeirri siðferðilegu skyldu, að
hvetja böm sín til þess að
fara til tannlæknis. Það er
oft ekki fyrr en eftir marg-
ar andvökunætur og miklar
kvalir, að farið* er til tann-
læknis, og þá oft of seint
til þess að hægt sé að bjarga
tönn, sem skemmd er — ó-
sköp einfaldiega vegna þess,
hve nærri það gengur efna-
legri getu manna. Danir hafa
hjá sér tannviðgerðir í
sjúkrasamlagi — og Danir
vita hvað þeir syngja.
Hér er um að tefla kvilla,
sem hrjáir, eins og flest öll
veikindi bæði ríka og snauða,
en sem hinum efnaminni er
oft um megn að leita lækn-
inga á.
Hér þarf að gera bót á —
og því fyrr því betra. Það
er krafa almennings, að tann
lækningum verði komið und-
ir sjúkrasamlög
Stúfur blindi.
Þar sem í athugun er
að ibreyta til á næstunni með umbúðir um sumar fram-
leiðsluvörur vorar og taka í notkun plastumbúðir,
yiljum við hér með óska eftir tilboðum í eftirfarandi:
1. Venjuleg glös 30 gr. með áprentun og skrúfuðu
loki undir bökunardropa. Ársnotkun ca 300 þús. st.
(mjúkt plast).
2. Krukkur undir neftóbak 250 gr. með skrúfuðu loki
og áprentun. Ársnotkun ca. 100 þús. st.
3. Dósir undir neftóbak 50 gr. með áprentun og skrúf-
uðu loki, eða þéttsmehtu. Ársnotkun ca. 350 þús. st.
Tilboð ósfcast send á skrifstofu vora fyrir 1. febrú-
ar n. k.
Nánari upplýsingar verða gefnar á skrifstofunni, ef
óskað er.
ÁFENGIS- OG TÓBAKSVERZLUN RÍKISINS.
c£gÆx:/iSu/í fcusGmaÓu/l:
PISTILL DAGSINS
TÍMINN FÆR
NÝTT ANDLIT
Dagblaðið Tlminn liefur endurheimt
Indriða G. Þorsteinsson frá Alþýðublað-
inu. Sagt er að Indriða liafi ekki líkað
vistin hiá krötmn. Blaðið átti að vera
algjört fréttablað, sem hefði lítið af póli-
tík á fréttasíðum. Þetta fór þó öðru vísi
en ætlað var. Benedikt Gröndal og ýms-
ir aðrir pólitíkusar réðu því, að pólitíkin
var færð meira og meira út á útsíðumar.
Þá fór fréttamönnum eins og Indriða að
leiðast. Þegar Tírninn bauð honum svo að
koma aftur til sín, tók Indriði boðinu
tveim höndum.
Indriði ætlar sér að gera miklar breyt-
ingar á útliti blaðsins og var ekki van-
þörf á því, Tíminn hefur ekki borið sitt
barr síðan Haukur heitinn Snorrason féll
frá. Þegar hann kom að blaðinu og gerði
sínar breytingar urðu liin dagblöðin ótta-
slegin. Indriði ætlar nú að feta í fótspor
Hauks með því að lífga upp á síðurnar og
efla fréttaþjónustuna, en fréttaöflun og
umbrot verða aðalsvið Indriða. Tíminn
má kallast heppinn að fá hann aftur til
starfa.
MOGGINN SLAKAR Á
Ur því byrjað er að minnast á dag-
blöðin er ekki úr vegi að nefna fleiri.
Morgunblaðið tók mikinn kipp, þegar
Matthias Johannessen tók þar við rit-
stjórn. Útlit blaðsins breyttist nokkuð og
efnið varð fjölbreyttilegra. Þá var blaðið
líka komið yfir ýmsa byrjunarörðugleika,
sem fylgja stækkun eins og þeirri, sem
átti sér stað þegar Bjami Benediktsson
og Einar Ásmimdsson byrjuðu í ritstjóm-
inni.
En nú er eins og hafi slaknað á spenn-
unni. Því hafði reyndar verið spáð að svo
mimdi fara. Efni blaðsins er ekki eins vel
unnið og áður, f jölbreytnin ekki sú sama
og mhma um merkar greinar en t. d. þeg-
ar Bjami og Einar vom þar ásamt Sig-
urði Bjamasyni. Valtýr Stefánsson, mað-
urinn, sem byggði upp Morgunblaðið hef-
ur ekki komið nálægt ritstjóm þess síð-
ustu árin, sökum sjúkleika.
Þá eru leiðarar blaðsins með því leið-
inlegra, sem blaðið hefur upp á að bjóða.
Það vantar alla víðsýni í leiðaraskrifin.
Einkum er það áberandi í skrifum Eyj-
ólfs Konráðs Jónssonar.
Um Vísi var rætt fyrir skömmu í þess-
iim dálkrnn, svo hann verður látinn liggja
milli hluta í bili. Um Þjóðviljann er von-
laust að ræða.
BÓKAÚTGÁFAN
UM JÓLIN
Eins og undanfarhi jól voru bækur um
þessi jól aðaljólagjöfin. Samt var þar
ekki margt eigulegra bóka. En margar
góðar og skemmtilegar. Helztu bækurnar
voru sumar meðal dýmstu jólagjafanna,
en seldust samt mjög vel. Fólki virðist
ekki vanta peninga.
Skoðanakaimanir blaða um söluhæstu
bækurnar voru algjörlega út í bláinn, svo
að ekki verður liér hægt að taka tillit
til þeirra. En það var áberandi hvað Birg-
ir Kjaran, hinn ötuli forstjöri Bókfells-
útgáfunnar, átti margar af vinsælustu
gjafabókunum. Birgir gat verið viss um
að selja allar sínar bækur með góðum
hagnaði.
Ekki er hægt að segja sama um það
gamla og góða fyrirtæki, ísafoldarprent-
srniðju, sem er á niðurleið í bókaútgáfu.
Annað hvort vom bækur þessa fyrirtæk-
is lélegar og ómerkilegar, eða þær voru
illa gefnar út
Birgir vandar hins vegar mikið til
sinna bóka, svo að þær verða eigulegri
fyrir bragðið.
Almenna bókafélagið gaf út hina miídu
ævisögu um Hannes Hafstein eftir Kristj.
Albertsson. Hún mun hafa selzt algjör-
lega upp, enda gat eltki hjá því íarið.
Viðfangsefnið, sem er stórbrotið, hefur
aldrei verið kannað svo ítarlega. I raun-
inni er saga Hannesar Ilafstein fyrsta
ævisagan á nútímamælikvarða, sem skrif-
uð hefur verið af íslendingi. Um efnis-
meðferð má mikið deila, en verður ekki
gert hér. Mér er þó nær að halda að síð-
ar meir verði gefin út önnur ævisaga
Hannesar þar sem persónmmi verða gerð
betri og gleggri skil.
BÆKIJR
OG INNHVERFA
Mér finnst stimdum eins og hin ínikln
bóka- og blaðaútgáfa á Islandi segi sínn
sögu um það, hvers konar manngerðir
við Islendingar séum. í sálfræðinni er tal-
að um innhverfar og úthverfar persónu-
gerðir. Hin úthverfa er ophiská og áhuga-
mál hennar beinast að umheiminum. Hin
innhverfa er einræn, ómannblendin og
sein viðkynningar.
Mér finnst við Islendingar teljumst frem
ur til hinnar seinni gerðar. Við erum sein-
teknir og einrænir. Þegar við leitum til
bókanna, erum við aðeins að flýja frá
umheiminum, án þess að gera okkur það
ljóst. Bókin kemur í staðinn fyrir kunn-
ingja, sem sá úthverfi er alltaf að eign-
ast, vegna þess að hann á gott með að
umgangast fólk.