Ný vikutíðindi - 09.02.1962, Qupperneq 3

Ní VIKUTÍÐINÐl
3
»,Eg veit ekki hvað þetta er, en það er áreiðaníega
ekki til matar!“
Iréf Erá
lesendum:
Q
tttJSVÖRÐUBINN RÉÐIST
VOPNLAUS
At> ÞJÓFUNUM!
Daghlöðin hafa skýrt frá
Þvh að nýlega hafi húsvörð-
^ staðið þjófa að verki, gef
!ð sig fram við jþá og spurt,
hvað gangi hér eiginlega á!
Auðvitað slógu þjófarnir
hi&nninn í rot og hurfu út
í buskann.
Ef þessi frétt hefði birzt
sern kafli í einhverjum reyf-
^a, myndu lesendumir hafa
■ ske-Ut upp úr. Eriendis dett-
yr engum óvopnuðum manni
í hug að ráðast að þjófum.
^að er beinlínis lífshættu-
legt.
1 ttálega 100.000
hafnarborg, eins og
er orðin með Ú1
^num, verða varðn
Vera marghleypu að
,a£i- Stórþjófnaðar
efur oft gert vart
úndanfarandi ár, o
<erU ískyggilega alge
slíkum mönnum du|
ajruiað en byssan.
1 þessu tilfelli he:
Verðurinn að líkindm
Sert lögreglunni &ð\
Pá hefðu glæpam
haðst, meðan þeir 1
°rna peningaskápn
n eitthvað hefur va
að hann tók þann k<
sízt slkyidi, og má þakka fyr
ir að vera lifandi.
Nú eru þjófarnir ’hins veg
ar lausir, og enginn veit,
hvar þeir brjótast næst inn.
Og þá er efcki víst nema
meira slys hljótist af en nú
varð.
Er ekki kominn tími til
að hugsa meira um vopna-
burð hérlendis, en gert hefur
verið, ef við ætlum að halda
eignum ofckar og fretlsi?
Það væri nær að hafa
byssur til iþeirra hluta, held-
ur en að beina þeim að bless
uðum fuglunum.
Þjófhræddur.
TtMABÆR ORÐ
Sigfús Halldórsson er ein-
hver vinsæilasti borgari þessa
bæjar. Leitun mun á alúð-
legri manni í framkomu og
glaðværari listamannssál;
þar er ekki brokinn eða
rembingurinn. Þótt hann sé
starfsmaður hjá Skattstof-
unni hefur hann ekki lagt
tónsmáðar né málaralist á
hiluna. I viðtali í Vísi á
laugardaginn var segir hann
m. a.:
„Vinna er góð fyrir alia.
Hún er lærdómsrík, jafnvel
þótt hún sé ekki annað en
brauðstrit. Margir listamenn
vilja ekfci vinna, jafnvel fyr
• •• v V
Hraðgengasta samlagningar-
og margföldunarvélin —
Snýst 220 snúninga á mín-
útu, tekur 12 stafa tölur í
innslætti og 13 stafa tölur
í útkomu. Er með kredit-
saldó, 10 lykla leturborð með
00 og 000. — Kostar
G. Rlelgason & Melsteð h.f
RAUÐARÁRSTÍG 1 — SÍMI 11644
multisumma 22
jJíJL JÚ
't 13 : • Ój ,3 1

irverða sig fyrir það, telja
það efcki virðingu sinni sam-
boðið. Mér er nær að halda
að sumir þeirra séu meiri
landeyður en listamenn og
hefðu gott af því að leggja
gjörva hönd að nytsamlegu
starfi."
Hvað segja Thor Vii-
hjálmsson og hans nótar um
slíka skoðun svo orðvars
listamanns?
E. G.
Mútuþægni -
(Framh. af bls. 8)
andi væri ibyrjaður á verk-
inu.
Þetta fcom nokkuð flatt
upp á iðnrekandann, en full-
trúinn huggaði hann með
þvi, að hann skyldi seinna fá
annað verk, sem ekki yrði
honum síður arðvænlegt.
Iðnrefcandinn, sem var
heiðarlegur maður, spurði
fuiltrúann, hvort hann vissi
hvað hann væri að gera —
hann væri að bjóða sér mút-
ur. Hann hefði hingað til
efcki þurft á þeim að haida
og fcvaðst vonast til að
þurfa efcki á iþeim að halda
um ævina.
Sennilega hefur hinn op-
inberi fulltrúi orðið furðu
Iostinn yfir svo frumlegum
hugsunarhætti, en þannig
endaði þessi saga.
En ef svona sögur ætla
að endurtafca sig, er eitt gott
ráð til þess að koma í veg
fyrir það — birta nöfn söku-
dólganna á prenti.
Ef við ætlum ekki að láta
spillinguna þróast hér á
landi og magnast með þegj-
andi samfcomulagi stjóm-
máiafioikkanna, verða óháð
blöð að taka til sinna ráða
og gera sitt til að uppræta
slikan óþverra.
Lauslæti -
(Framh. af bls. 8)
I
móðirin kemst í, að finna
baminu föðurnafn, nema
hún noti hina einföilöu
skammstöfun og skýri bamið
t. d. Jón h.f.
Annars er þetta efcki neinjj
gamanleifcur fyrir iþá, sem í
þessu lenda. Söfcin er auð-
vitað fyrst og fremst móður
innar. Hún á að vera svo ör-
ugg og ákveðin í þessum mál
um, að nrmiill af elskendum
þurfi ekki að standa í bið-
röð suður á Fríkirkjuvegi 11
og bíða þess að verða skip-
aðir í hlutfélag, sem þeim
hafi aldrei komið til hugar
að stofna og ekki er hægt að
slíta eins og öðrum félögum.
Hennar vegna og bamsins
væri auðvitað skemmtilegra
að aðeins einn væri meðlags-
skyldur og þá um leið óum-
deilanlegur faðir barnsins.