Ný vikutíðindi - 23.02.1962, Qupperneq 3

Ní VIRUTÍ ÐINDl
3
Var tjara...
(Fram'h. af bls. 5)
ætlast var til að notuð
yrði til viðhalds flugbraut
um, en hefur aldrei náðst
úr og verið geymd þarna
x a. m. k. 10 ár. Það er
xnjög liæpið að slökkviliðs
stjóranum hafi ekki verið
kunnugt um þetta atriði,
sem er svo alvarlegt að
yfir því verður ekki þag-
að. Það er þetta sem ver-
ið er að hylja í liinu um-
x'ædda blaðavitali. Var ef
til vill TJARA í fleiri
geymum? Þetta er spurn-
ing sem æskilegt væri að
fá svar við. Svo var að
sjá sem ekkert vatn væri
tekið úr neinum liinna 5
geyma.
Við, sem fljúgum um þenn
an völi, eigum fulla heimt-
ingu á að slöikkvilið vallar-
að vera yrðu þær æfingar að
vera oftar a. m. k. tvisvar
í mánuði.
Á öllum eriendum flugvöll-
um eru reglubundnar æfing-
ar, en það þarf ekki að fara
lengra en suður á Keflavíkur
flugvöli til að sjá, að þar er
ástandið tii fyrirmyndar í
þessum efnum. Þar er
siökkviiiðið ætið viðbúið og
sefur ekki á verðinum. Þar
er ávallt einn slökkviiiðsbill
tii öryggis við braut þa, sem
notuð er hverju sinni. Sé
flugvél í neyð, t. d. með log-
andi mótor, er fleiri bílum
raðað með fram brautinni og
aka siðan hver af öðrum á
eftir vélinni, þegar hún er
lent. Þess eru dæmi að tek-
! íst hafi að slökkva eld í flug
vél áður en hún hefur numið
ins sé fært um að gegna hlut
Verki eínu. Með núverandi
astandi er allt öryggi flug-
farþega, er um völlinn fara,
i voða. Líf 80 'farþega og á-
hafnar einnar flugvélar er
•nikiis virði, og það yrði dýrt
spaug ef það færi forgörð-
hm fyrir handvömm.
bað er sérstakt guðslán
að flugvélabnmi og slys
hafa ek'ki átt sér stað á R-
víkurflugvelli eftir styrjald-
arlok. En enginn veit hvenær
égæfan kann að dynja yfir,
svo það er betra að byrgja
brunninn áður en ibarnið er
dottið ofan í hann.
Bruninn á dögunmn sýnir
Ijóslega, hve ástandið er al-
varlegt, og það verður ekki
hjá því ikomist að viðkom-
andi yfirvöld gangist fyrir
hákvæmri rannsókn á bruna
tæssum svo og ailri starf-
semi slöfckviliðs vaUarins.
í*að er rnikil ábyrgð sem
hvflir á herðum þess manns
s^m gaf heimfld til að geyma
^JÖRXJ í geymi, sem ætlað-
llr var tfl afnota sem vatns-
§aymir, ef bruna bæri að
Öndum. Þetta verður að telj
ast vítavert athæfi eins og
ver maður hlýtur að sjá, og
er tafarlaust að láta þann
^haxin standa fyrir máli sínu.
Sjálfur slökkviliðsstjóri á
mifcia sök á því ófremdará-
. anéi og kæruleysi, sem rík
mnan slökkvidiðs vallar-
.lrLS- I ‘hinu umrædda viðtali
®tur hann hafa eftir sér, að
^lökkviiið vallarins hafi æf-
hxgar einu sinni á ári — í
^mimánuði, ,,eins og margir
1 austurbænum hafa vafa-
laust tekið eftir“, og virðist
S6,m honum þyki það feyki-
Uog- Slíkt nær hreiniega ekki
aokkurri átt, þvi ef vel ætti
staðar.
Slökkviliðið á Keflavíkur-
flugvelli er fært í állan sjó,
en því rniður verður slíkt
eigi sagt um slökkvilið Rvik-
urflugvallar. Þá sjaldan sem
þeir hreyfa sig er þegar
reka þarf fóik út af ftug-
brautum vallarins, en lendi
flugvél með bilaðan mótor,
sitja þeir sem fastast!
Þá er með öllu óforsvar-
anlegt að aðeins tveir mentt
skuli vera á vakt að nætur-
lagi í slöklrviliði vallarins,
því hvað geta þeir gert ef
flugvél hlekkist á? Flugvél-
ar fara líka um völlinn að
næturlagi, fullar af farþeg-
nm og eldsneyti, og þá geta
einnig óhöpp skeð, og þá
koma tveir menn að litlu
gagni. Flugfélögin eiga hér
mikinn lilut að máli, og það
er þeirra að kref jast þess,
að slökkvfliðið sé fært um að
gegna hlutverki sínu.
1 grein sinni í Vísi 10.
febrúar má skilja á siökkvi-
liðsstjóra, að það sé hefð
eða vani að braggar brenni
til ösku ef í þeim kviknar.
Það getur verið rétt, en á-
stæðan er þá sú, hve gífur-
legan tíma Slökkviiið Reykja
víikur þarf til að komast t.
d. inn í Múla-Camp, að á
þeim tíma verði bragginn al-
elda. Hér var ekki slíku tii
að dreifa, því ekki ætti að
taka meira en 10—15 SEK-
ÚNDUR fyrir vel þjálfað
slökkvilið að fcomast að eldi
við sínar eigin húsdyr.
Vonandi verður þessi bruni
til þess, að slökkviliðsmál
Reykjavikurflugvallar verði
tekin fastari tökurn, tafar-
iaus rannsókn verði látin
fara fram og niðurstöður
hennar birtar almenningi.
o
3EoÆjc/iSuA fúusomaðu/i;
PISTILL DAGSINS
HUGSJÓNASTEFNAN
GAMLA
Það vakti undrun margra að Jónas
Þorbergsson, fyrrum útvarpsstjóri ritaði
síðasta sunnudagsleiðara Tímans. Vissu
menn ekld betur en hann hefði verið
gerður homreka í uppgjöri „nútíma-
manna“ Framsóknarflokksins við Jónas
gamla frá Hriflu. Meira að segja er leið-
arinn undir nafni. Skýringin er fyrst og
fremst sú, að verið er að endurprenta
greinarstúf eftir fyrrv. útvarpsstjóra, sem
birzt hafði í Tímariti Samvinnutrygginga.
Það vekur jafnframt nokkra undrun
hvert efnið er. Það er sem sé samvinnu-
stefnan, séð með augum hugsjónamanns-
ins. Þannig getur hvorki Þórarinn Þór-
arinsson né nokkur annar af forystu-
mönnum Framsóknarflokksins ritað í
dag, aðeins vegna þess að þá vantar sam-
vinmieldinn, sem bálar í hjarta Jónasar
Þorbergssonar.
Eg hef ekld þessa grein fyrir framan
mig lengur. Það skiptir heldur ekki öllu
máli. Hún er rituð af innlifun og mikilli
nánast bamslegri trú á gildi samvinnu-
stefnunnar. Þáð Var bent á það hér fyrir
skömmu, að samvinnustefnári Vlferi verzl-
unarstefna. Jónas Þorbergsson mótmæíir
því, þó ekki með beinum rökstuðriingi,
fræðilegum eða með ábendingum til
reyuslunnar, heldur með þeirri athuga-
semd að allir myndu sjá sannleiksgildi
sinnar fullyrðingar, ef samvinnustefnan
yrði færð út yfir allt framkvæmdalíf í
landinu.
SAMVÖCNUFÉLAGS-
FORMH) í RAUN
Við skxflum nú hyggja betur að. Við
höfum nefnilega dæmi um allan annan
rekstur en verzlun á samvinnugrundvelli.
Fyrir noldcrum árum reyndi t. d. Eirík-
ur Þorsteinsson kaupfélagsstjóri og þáv.
þingmaður V-ísfirðinga að reka útgerð á
samvhmugnmdvelli. Þetta gekk í tvö eða
þrjú ár, en var þá komið á hausinn. Ef-
laust hefur ekki vantað bróðurþelið, sem
Jónas talar um, í samvinnurekstur Ei-
ríks, enda kunnur fyrir vingjarnleika.
En hvað gerðist? Það kom í Ijós að
samviimuféiagsformið fullnægði ekki þeim
kröfum, sem útgerðin gerði. Það kom
einnig í Ijós, að ekki var hægt að reka
þessa útgerð, nema með stórfelldum íviln-
unum, rnnfram þær sem almennt vom
veittar.
Það er líka saga samvinnuverzlimar-
innar, að hún hefur lifað á póhtískum
forréttindum. Hennar gamli mergur er út-
dauð sjálfstæðisbarátta og, seinna meir,
forréttindi kreppuáranna, þegar Fram-
sóknarflokkurinn var í aðstöðu til að
hjálpa samvinnufélögunum með veru sinni
í ríkisstjóm og skipumun um innflutnings
nefndir.
FRJÁLS SAMIÍEPPNI
í RAUN
Jónasi Þorbergssyni verður í grein
sinni umsamvinnureksturinn tíðrætt um
bróðurþelið og fjarvistir frummenningar-
legrar samkeppni, sem einkennir kapital-
ismann, eða kerfi hins frjálsa framtaks.
Þama gleymir Jónas því í fyrsta lagi,
að hyllendur frjálsrar samkeppni viður
kenna nú nauðsyn ýmiskonar þjóðfélags-
legra ráðstafana til þess að jafna aðstöðu
manna í þjóðfélaginu. M. ö. o. að þeim,
sem gengur illa eða verða imdir í lífs-
baráttunni á einhverju skeiði lífs síns,
verði gert kleift að lifa mannsæmandi
lífi.
FALLEG HUGSUN
Jónas segist ekki gera lítið úr fram-
taki einstaklingsins, en vilji láta það
njóta sín á bróðurlegri og menningar-
legri hátt en áður. Þetta er óskaplega
fallega hugsað. Hann gleymir því bara, sá
góði maður, að dæmin sanna að þetta er
varla hægt eins og hann hugsar sér það.
Við höfum séð einokun alls staðaj’, þar
sem sámvmnufélögin hafa náð veffllCg'rl
aðstöðu. Hún hefur verið misnotuð í póli-
tískum tilgangi fyrir einn flokk og fylgj-
öridur hans. Þessi einokun hefur alls ekki
tryggt ítfcgra verðlag eða betra vöruúrval.
Atvinnuöryggið hefur heldur ekld verið
rneira, jaínvel minna, þar sem kaupfé-
iagið hefur verið eini atvlnnurekandinn og
getað ívilnað mönnum pólitískt.
STEFNULEYSI
FRAMSÓKNARMANNA
Sá andi samvinnustefnminar, sem Jón-
ar boðar okkur, þekkist ekld á Islandi,
nema í innblásnum gx’einum hans og ann-
arra skoðanabræðra. En þeir eru heldur
ekki ráðandi afl í Framsóknarflokknum.
Hinum hugsjónalegu samvinnumönnum
hefur fynr löngu verið otað inn í skugg-
ann af yngri og tækifærissinnaðri mönn-
um.
En hér má skjóta því inn í að þessir
„yngri“ menn eru að verða hinir eldri í
flokki sínum, eftir því sem liinum fækk-
ar, og að upprennandi yngri menn eru
hvorki samvinnustefnumenn né líberal-
istar. Þeir vita ekkert hvert þeir stefna.
Þannig er saga Framsóknarflokksins að
verða í þrem þáttum: Samvinnustefnan
— tækifærisstefnan — stefnuleysið.
Þarna þýðir stefnuleysið sama sem upp-
lansri.
Birting þessarar greinar er alveg nýtt
í leiðurum Tímans. Andi lieimar og efni
er þar nýtt. Hún á að vera fyrir þá fáu,
sem enn hugsa eins og gömlu hugsjóna-
mennimir, en aðeins til að draga úr sár-
asta sviða þeirra yfir andlegri niðurlæg-
ingu flokksins. Þannig er reynt að sefa
sviða margra á síðum Tímans þessa mán-
uðina. Þetta er eins og skipulagslaust
björgunarstarf.