Ný vikutíðindi - 16.03.1962, Qupperneq 1
Miklabrcutin verður
mjöq bráðleqg ónýt
Ný og stórfelld mistök
^afa komið í ljós við gerð
■Miklubrautarinnar. Bendir
allt til þess að þetta
^úikla mannvirki, sem átti að
yarða ein aðalkosningabeitan
a ^rgarstjómarkosningunum
verði orðið gjörsamlega ó-
ytt 4 tiltölulega skömmum
^úha,. Slitlagið, sem lagt var
°fan 4 steynsteypta hlutann
ú blífðar meðan hann vœri
harðna var gallað og
^yndist gagtnsiaust, með
Peina afleiðingum að óharðn-
yfirborð götunnar er tek-
að sílitna undan hinni
'‘Piklu umferð, sem þama er.
í*etta er þeim mun ah
agra að slitið gerizt m
ú^tt vegna þess hvað stt
411 er ennþá lin. Ef í
Verða gerðar sérstakar i
8tafanir heldur gatan áfi
; slitna mjög ört upp
SVo hratt að ómögulegt v<
^ h°ma í veg fyrir að j
3,1 8kemmist stórlega. ]
slit, sem myndi verða á braut
inni tímann fram að borgar-
stjómarkosningum, verður
ekki hægt að endurbæta svo
að vinunandi sé. Ef strax
eru gerðar ráðstafanir má
setja nýtt slitlag ofan á
brautina og vama stórfelld-
um skemmdum.
Þegar slitið, sem nú má
greinilega merkja á braut-
inni, er orðið ögn meira,
verður mjög erfitt að
stemma stigu við því, að
brautin tætist upp. Þá verð-
ur þessi faliega braut orð-
in eins og Suðurlandsbraut-
in áður en hún var rækilega
bætt, ójöfn og alþakin hættu
legum holum, sem valdið
geta miMum skemmdum á
farartækjum, og jafnvel orð-
ið lífshættulegar. öllum er
auk þess ljóst, að þá verð-
ur Miklabrautin orðin sama
lýtið á gatnakerfinu og Suð-
urlandsbrautin var, fuH af
holum og ójöfnum á tiltölu-
lega stuttum tíma.
Þursaháttur
þingeyinga
. J^ hefur vakið þjóðar-
hygii hve aumleg viðbrögð
P^Seyinga hafa verið í sam
/®,ldi við skrif NV um ó-
r^úðlega meðferð þeirra
be'ef1!1111' iihfa þeir helzt
ítt Húnvetningum fyrir
efjf1111111 og svo
beztu getu að keyra út
^sakanir á framferði Þing-
^ganna.
Þetta vekur menn til um-
það, að
fór að bera á fjár-
^já 'þessum ólánsmönn
bld rf^ a landnáms-
• g eíkki voru þedr iengi
inila skýringar á tjón-
inu. Tröll tóku féð og stund-
um smalamennina með.
En svo komu hreystisög-
umar. Merkust þeirra er
hiyggspenna Hrana hrings
við skessuna, sem hann auð-
vitað hryggbraut að lokum
og sneið síðan af henni haus
inn. En svo var skessan and-
fúl, að þegar hausinn fauk
af, ledð yfir Hirana.
Það eru enn margir and-
fúlir tröllshausar í vamar-
ræðum Þimgeyinga og mönn
um slær fyrir brjóst. Það má
heita furðulegt, að þessir
„dýravinir" skuli ekki kunna
að skammast sín og þegja.
Borgarverkfræðingur er í
hinum mestu vandræðum.
Hinn pólitiski meirihluti borg
arstjómarinnar vili ekki að
málið verði gert opinbert
fyrir kosningar með því að
umferðin um brautina verði
stöðvuð og nauðsynlegar við-
gerðir látnar fara fram. Þá
verður efcki hægt að nota
Mildubrautina í Bláu bókina
(Framh. á bls. 5)
Kommar
sjá svart
Moskvukommar eru
nú famir að sjá svart,
einkum eftir að fylgis-
tap þeirra í kosningum
I verkalýðsfélögumun,
er farið að koma í ljós.
Hræðilegast var þó
tap þeirra í Sveinafél.
pípulagningarmanna, er
stjómað hefur verið af
kommum. Nú fékk
komminn 12 en hinn 27
í formannssæti, en í
varaformannssæti var
munurinn enn þá meiri,
eða 7 á móti 30!
í augnablikinu er sagt,
að enginn vilji opinber-
lega taka málstað
Moskvulínunnar nema
Þjóðviljinn, Jóhannes úr
Kötlum og Gunnar M.
Magnúss.
Hrani hringur Egilsson
hafðd þó vit á þvi að fara
burt úr landi eftir lélega
smalamennsku, þótt frægur
yrðd af glímubrögðum við
tröllkonur.
Og þar sem Þingeyingar
virðast ekki knnna að
skammast sín, þá er bezt að
við hin tökom af þeim ó-
makið og skömmnmst okk-
ar fyrir þá. Það ætti að
hrópa á effcir þeim: Me-e-ee.
Vala Kristjánsson og Bóbert Amfinnsson í hlutverkum
sínuni í My Fair Lady (Sjá mnsögn á bls. 4)
M Y FAIR LADY:
Sigur Þjód-
leikhússins
Yala Kristjánsson vcmn hylli
leikhússgesta
heild hlýtur
Sjaldan eða aldrei hafa
heyrzt slík fagnaðarlæti í
Þjóðleikhúsinu og við frum-
sýningnna á My Fair Lady á
laugardagskvöldið var. Eink-
um voru það þó Vala
Kristjánsson og Rúrik Har-
aldsson, sem hlutu mest hrós
en allir, sem þátt tóku í sýn-
ingunni, áttu sinn skerf og
það að verðleikum.
— Sýnlngin í
óskipt hrós
Sýningin í heild var stór-
sigur fyrir Þjóðleikhúsið,
þótt eflaust megi að sitt-
hverju finna, en því verður
ekki neitað að útkoman varð
flestmn skemmtilegt undrun-
arefni. Verður hér ekki rakið
efni óperettunnar né framml
staða einstakra leikara, en
allir hvattir til að missa ekkl
af beztu skemmtun sem völ
hefur verið á um langt skeið.